Τὰ πολλαπλὰ καὶ ταυτόχρονα κτυπήματα, ποὺ δεχόμαστε,  σὲ κάθε πεδίον τῆς ζωῆς μας, δὲν εἶναι κάτι ποὺ πρέπει νὰ ἀγνοοῦμε ἤ νὰ μὴν συνδέουμε. Δὲν μπορεῖ γιὰ παράδειγμα τὸ ΛΑΘΡΟμεταναστευτικόν νὰ εἶναι ἀνεξάρτητον τοῦ μνημονίου. Οὖτε τὰ ἐπεκτατικά σχέδια τῶν σκοπιανοαλβανῶν, ἀνεξάρτητον τοῦ τουρκικοῦ ἐπεκτατισμοῦ. Οὖτε ἡ περίεργη «ἀτμόσφαιρα» τῶν Αἰγαιακῶν ὑποθέσεων ἀνεξάρτητον ὅλων τῶν προηγουμένων. Ἐὰν προσθέσουμε καὶ κάτι κάρτες πολίτου, κάτι codex alimentarius, κάτι παύσεις σχολείων, κάτι ἐπισκέψεις τοῦ μεγάλου βεζίρου, τότε ἴσως ἀντιληφθοῦμε πὼς ὅλα συμβαίνουν ταὐτοχρόνως, μὲ ἀπώτερον Συνέχεια →