Μινωϊκὸ Ἔψιλον 
Τέσσερις ἀπολήξεις ἐπάνω καὶ τέσσερεις κάτω! Ὅτι ἐπάνω καὶ κάτω! Ἡ Ἑρμητικὴ φιλοσοφία στὰ χρόνια τῶν Μινωϊτῶν! Ἡ ἀντίληψις τῆς ἀπολύτου συμμετρίας καὶ ἀναλογίας, ἀνάμεσα στὸ ἐπουράνιο καὶ τὸ χθόνιο! Αὐτὸ ποὺ ἐξέφραζε ἡ ἐπουρανία, ἀλλὰ καὶ χθονία Ῥέα!
Συνέχεια
Δὲν ἔχει σημασία, ποιὰ νομίσματα ἢ εἰκόνες ἔχω βγάλη στὶς ἑκατοντάδες ἀναρτήσεις μου ἕως τώρα. Σημασία ἔχει, ὅτι τὸ κάθε νόμισμα καὶ εἰκόνα ἀπὸ αὐτά, μποροῦν νὰ πλαισιωθοῦν ἀπὸ δεκάδες ἄλλα! Καὶ οὕτω κὰθ ἑξῆς βέβαια. Φανταθεῖτε νὰ εἴχατε πανοραμικὴ ἀπὸ μνήμης (ἄλλος τρόπος δὲν ὑπάρχει) ἄποψη στὰ ἀμέτρητα νομίσματα καὶ εἰκόνες καὶ νὰ μπορούσατε νὰ ἀνασύρετε τὰ κατάλληλα κατὰ βούλησιν! Αὐτόματα, τὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἱστορίας, δὲν θὰ εἶχε μυστικὰ ἀπὸ ἐσᾶς!
Τὰ δίσεκτα ἁρμονικὰ μινωϊκὰ χρόνια 
Μὲ τὴν τελεία ἐναλλαγὴ στοὺς μῆνες, μὲ ἀπόλυτο ἁρμονία ποὺ δὲν ἐπετεύχθη ἀκόμη καὶ σήμερα, ἐβάδιζαν οἱ Μινωΐτες στὰ δίσεκτα ἱερὰ χρόνια καὶ ὄχι μόνον, σὲ ἕναν τέλειο ὑπολογισμὸ τοῦ χρόνου.
Στὰ κανονικὰ χρόνια ὁ Φεβρουάριος εἶχε 29 ἡμέρες καὶ στὰ δίσεκτα 30. Τότε ἡ ἐναλλαγὴ τῶν μηνῶν ἦταν συμμετρικὴ καὶ ἄρα ἁρμονική. Ἀπαραίτητος προϋπόθεσις ἦταν αὐτὴ γιὰ νὰ χαρακτηρισθῇ ἕνα ἔτος ἱερό.
Συνέχεια
Κατ’ ἀρχὰς θὰ σᾶς πῶ μίαν ἱστορία, ποὺ μοῦ τὴν διηγήθη φίλος, πρὸ μερικῶν μηνῶν.
Ὁ φίλος αὐτὸς ἔζησε ἀρκετὰ χρόνια σὲ χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ, λόγῳ ἐπαγγελματικῶν του ὑποχρεώσεων. Καὶ στὴν Ἀφρικὴ καὶ στὴν Ἀσία λοιπὸν εἶχε παραμείνη γιὰ μεγάλα χρονικὰ διαστήματα, ὡς ὑψηλόβαθμος ὑπάλληλος ἐμπορικῆς ἐπιχειρήσεως. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἡ ἐργασία του σχετίζετο, κατὰ κύριον λόγο, μὲ τὴν διακίνησιν τέτοιων «ἀγαθῶν», ἦλθε πολλὲς φορὲς σὲ ἐπαφὴ μὲ τὰ «κεντρικὰ» τῶν βασικῶν διακινητῶν.
Συνέχεια
«Ἐμβαθύνοντας στὸν Δίσκο τῆς Φαιστοῦ», θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ σημερινός μας τίτλος, ἀλλὰ τελικῶς ἀπεφάσισα νὰ χρησιμοποιήσω τὸν παραπάνω, ἀπολύτως σχετιζόμενον, μὲ τὸν Ἀστέριο Τσίντσιφο τίτλο, γιὰ νὰ εἶναι ἐμφανὴς ἡ συνέχεια (καὶ ἐμβάθυνσις) τῆς ἐρεύνης του.
Γιὰ ἀκόμη μίαν φορὰ λοιπόν, μὲ τὸν δικό του, τὸν «μαγικὸ τρόπο», ὁ Ἀστέριος Τσίντσιφος μᾶς «ἀπογειώνει» καὶ μᾶς μεταφέρει σὲ ἕναν ἄλλον κόσμο. Τὸν κόσμο τῆςἀληθοῦς Γνώσεως.
Συνέχεια
Εἰσαγωγὴ στὴν πραγματικὴ Ἱστορία 
Μίαν φορὰ κι ἕναν καιρό, ὅταν ἡ πρώτη γῆ ἐξεπήδησε ἀπὸ τοὺς ὠκεανούς, αὐτὴ ἦταν ἡ σημερινὴ πραγματικὴ Μακεδονία. Ἀπὸ τὴν διαδικασία λοιπὸν τοῦ τεκτονισμοῦ ἀνεδύθη ἡ Πελαγονικὴ μάζα (σύχρονος ὀνομασία), πού, κατ’ ἐπέκταση ἐκάλυψε ὅλην τὴν ἀρχικὴ Ἑλλάδα. Ἐπρόκειτο γιὰ μίαν ἑνιαία ἠπειρωτικὴ χώρα, ἀπὸ τὸν Αἷμο ἔως τὴν Κρήτη καὶ τὸ Ἰόνιον’Πέλαγος ἔως τὴν Μικρᾶ Ἀσία. Ὀμφαλὸς αὐτῆς τῆς γῆς ὑπῆρξε ἡ Μακεδονία.
Συνέχεια
