Ξέρουν ὅτι ἔκαναν «λάθος», τὸ ὁμολογοῦν καὶ τὸ παραδέχονται, ἀλλὰ ἐπιμένουν νὰ ἐξακολουθοῦν αὐτὸ τὸ λάθος!!!
Ἀναρωτηθήκατε μήπως γιά τό γιατί;
1) Θέμα ψυχολογικοῦ πολέμου καὶ ἀσκήσεως βίας. Θέμα ἐπιβολῆς σὲ μπανανία, σὲ κατεχομένη χώρα, σὲ αἰχμαλώτους πολέμου: θὰ κάνετε ὅ,τι σᾶς ζητᾶμε, ἀκόμη κι ἐὰν σᾶς λέμε πὼς εἶναι λάθος, γιατὶ ὀφείλετε νὰ δείχνετε ὑποταγή, ἀκόμη καὶ στὴν ἐπιμονή μας νὰ ἐξακολουθήσῃ τὸ λάθος.
Ἡ πλήρης ταπείνωσις καὶ τὸ σπάσιμο τοῦ ἠθικοῦ (ἢ τοῦ τσαμπουκᾶ, ἐὰν προτιμᾶτε!).
2) Τὸ πείραμα: Κάνουν λάθος, τὸ παραδέχονται, ἀλλὰ ἐπιμένουν γιὰ νὰ δοῦν πόσο θὰ ἀνθέξῃ ὁ …ἀσθενὴς στὴν ἐντατική, πρὶν νὰ τὰ …τινάξῃ! Ἁπλᾶ πράγματα!
3) Τὸ «λάθος» εἶναι κάτι σὰν τὸ «μᾶς συγχωρεῖτε, σᾶς βομβαρδίσαμε κατὰ λάθος» (ἄλλωστε τὸ συνηθίζουν καὶ τοὺς εἶναι προσφιλὴς ἡ τακτικὴ αὐτή) καὶ σαφέστατα, ἔγινε συνειδητῶς καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ γίνεται, πρὸ κειμένου νὰ ἐπιτευχθῇ ἡ ὑφαρπαγή, ἡ λεηλασία τῶν Ἑλλήνων καί, φυσικά, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὶς δύο παραπάνω ἐκδοχές, συμπληρώνεται τὸ πακέττο τῆς ἀχρειότητος, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐπιθέσεως ποὺ ἐδέχθη καὶ δέχεται ἡ χώρα μας, ἀπὸ ἀλλοτρίους ἐχθρούς, σὲ συνεργασία μὲ συγχρόνους ταγματασφαλίτες, ποὺ παριστάνουν τὴν κυβέρνησι.