Καλησπέρα μας…
Εἰδήσεις καὶ πάλι σὲ λίγο…
Κι ἀν τὶ τῶν εἰδήσεων ἐγὼ προτείνω κάτι ἄλλο…
Ἕναν περίπατο, μίαν συζήτησιν, ἕνα βιβλίο…
Κάτι τέλος πάντων ποὺ θὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ περάσουμε εὐχάριστα τὸ βράδυ μας, δίχως νὰ μᾶς φορτώσῃ μὲ ἄγχη, φόβους, καταθλίψεις…
Διότι ἀκριβῶς αὐτὸν τὸν σκοπὸ ἔχουν οἱ βραδυνὲς εἰδήσεις… Νὰ μὴν ἐπιτρέψουν στὸν θεατὴ νὰ ἡρεμήσῃ καὶ νὰ χαλαρώσῃ πρὶν τὸν ὕπνο. Νὰ φθάσῃ στὸ κρεββάτι του βαρύς, δύσθυμος, ἀδύναμος…
Οἱ βραδινὲς εἰδήσεις ἐπισύρουν καταθλίψεις, ἐν ἀντιθέσει μὲ τὴν ἐνασχόλησίν μας μὲ εὐχάριστα καὶ ξεκούραστα ζητήματα.
Ἀλλὰ εἴπαμε…
Ἡ ἀπόφασις, ἄρα καὶ ἡ εὐθύνη, γιὰ τὸ πῶς θὰ διαθέσουμε τὸν ἑαυτόν μας, εἶναι δική μας…
Ἄλλες προτάσεις: