«Θὰ ἤμουν διατεθειμένος νὰ ἀποδόσω τὸ ἀτύχημα εἰς τὸν ὑπερβολικὸν δανεισμὸν ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ, ποὺ προεκάλεσε ἐπιβάρυνσιν τῶν ἐσόδων καὶ στὴν ἐπιβάρυνσιν αὐτὴν ὁ τόπος, μὲ ἀτελῆ διοίκησιν τῶν δημοσίων οἰκονομικῶν, δὲν ἠμπόρεσε νὰ ἀνθέξῃ.
Εἰς ἴσον βαθμὸν ὅμως εὐθύνεται καὶ ἡ χαλαρότης τῆς διοικήσεως, ποὺ παρημέλησε τὴν τακτικὴν εἴσπραξιν τῶν φόρων, ἐνᾦ τὸ ἰσοζύγιον, ὅπως δεικνύουν οἱ πίνακες εἰσαγωγῶν καὶ ἐξαγωγων, ἦτο σταθερὰ παθητικόν».
Ἔγραφε τὸν Μάρτιο τοῦ 1893,ὁ Ἔντουαρτ Λῶ, ἔμπειρος Ἀγγλος διπλωμάτης, ποὺ ἦλθε στὴν Ἑλλάδα ὡς ἀπεσταλμένος τῆς βρεταννικῆς κυβερνήσεως, ὡς τὸν «ἀληθινὸ ὑπαίτιο γιὰ τὴν πτώχευση», μὲ ἀποτέλεσμα τὸ «δυστυχῶς ἐπτωχεύσαμεν» τοῦ Τρικούπη, ἀλλὰ καὶ τὴν βιαία ὑποταγὴ τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους στὸν Διεθνὴ Οἰκονομικὸ Ἐλεγχο (ΔΟΕ).
Ἔτσι ὀνομάζετο ὁ ἐπὶ 81 χρόνια διαρκὴς ἔλεγχος τῶν δημοσίων οἰκονομικῶν τῆς Ἑλλάδος.
Ἐπεβλήθη δὲ ἀπὸ τὶς εὐρωπαϊκὲς χῶρες, ποὺ ἐδάνεισαν τὴν Ἑλλάδα τὸ φθινόπωρο τοῦ 1897, μὲ στόχο τὴν ἀποπληρωμὴ τῶν χρεῶν της πρὸς τοὺς πιστωτές της.
Τὸν ἔλεγχο ἐκτελοῦσε μιία ἑξαμελὴς ἐπιτροπή, μὲ μόνιμο ἐγκατάσταση στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 1897 ἔως τὸ 1978.
Καὶ ὅμως, δὲν μπόρεσαν οὔτε σήμερα νὰ δοῦν ἢ νὰ ἀντισταθοῦν σὲ αὐτὸ ποὺ ἔρχεται.
Σὰν νὰ μὴν ἔχῃ κάποιος ἀπὸ αὐτοὺς συνείδηση Ἱστορίας.
Ὥσπου φθάσαμε στὸ σήμερα, ὅπου μέσα σὲ λίγα μόλις χρόνια, ξαναγυρίσαμε στὶς ἐξευτελιστικὲς συνθῆκες οἰκονομικῆς καὶ πολιτικῆς ἐξαρτήσεως ποὺ ἴσχυαν τὸ 1830!
Μὲ ἀποτέλεσμα τὸ πλοῖο ποὺ λέγεται Ἑλλάς, νὰ βυθίζεται ξανὰ ἀργὰ καὶ βασανιστικά.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.