Εἶναι δικά μας;
Κάποτε σὲ ἐτοῦτον τὸν τόπο ἔκτιζαν Παρθενῶνες. Κάποτε ἔφτιαχναν ἀγάλματα ἔτσι, γιὰ τὴν καλὴ τὴν ἡμέρα… Κάποτε οἱ ἄνθρωποι ζοῦσαν φυσικά, μέσα στὸ πράσινο καὶ μὲ ἀπόλυτο σεβασμὸ στὸ περιβάλλον… Οἱ δρόμοι, οἱ πλατεῖες, τὰ σπίτια τους δομοῦνταν μὲ τέτοιον τρόπο ποὺ νὰ χαλαρώνουν, νὰ ἡρεμοῦν, νὰ ἀπολαμβάνουν. Ἦταν αὐτονόητον νὰ θαυμάζουν καθημερινῶς τοὺς ἥρωές … Συνέχεια