Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι συμπαθούσα (καὶ συμπαθῶ) τὴν κ. Ῥεπούση. Ἐκτίμησα (καὶ ἐκτιμῶ) τὴν σολωμική της προσπάθεια, στὴν Ἱστορία, τὸ ἔθνος νὰ μάθει νὰ θεωρεῖ ἐθνικὸ ὅ,τι εἶναι ἀληθινὸ καί, βεβαίως, δὲν ἔδωσα σημασία στὸ φραστικὸ ὀλίσθημα τοῦ «συνωστισμοῦ». Ἀλλωστε, ἐπρόκειτο γιὰ ἀντιγραφὴ ἀπὸ ξένο βιβλίο, ποὺ εἶναι μεταφρασμένο στα Ἑλληνικά.
Ἀκολούθησε ἡ πολιτική της ἐντάξη στὴν «ἀριστερά». Αὐτὸ μὲ ξένισε, γιατὶ ἡ ἀριστερὰ εἶναι ἡ κατ΄ἐξοχὴν παράταξη τῆς ἱστορικῆς μυθοπλασίας καὶ τῆς ἰδεολογικῆς χρήσεως τῆς ἱστορίας! Μὲ μπέρδεψε ἄκομα περισσότερο, ἀργότερα, ἡ ἐξαιρετικὰ καλὴ οἰκονομική της κατάσταση, σὲ σχέση μὲ τὴν ἔνταξη στὴν ἀριστερά-μοῦ ἔδωσε τὴν ἐντύπωση μιᾶς σνὸμπ τοποθετήσεως γιὰ πρόκληση… Συνέχεια