Οἱ φιλέλληνες, ὅταν ἦσαν πραγματικοὶ φιλέλληνες, μόνον καλὸ ἔκαναν στὸν τόπο.
Ἐπισήμως πάντα, μία ἀπὸ αὐτοὺς ἡ κόμισσα Λουΐζα Ῥιανκοῦρ ποὺ οὐσιαστικῶς ἔζησε στὴν χώρα μας, ἀφιερώνοντάς της, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν ἀγάπη της κι ἕνα σημαντικὸ τμῆμα τῆς περιουσίας της, σὲ δωρεές.
Πρὸς τιμήν της ὑπάρχει ἀκόμη ἕνας δρόμος σήμερα ποὺ φέρει τὸ ὄνομά της.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: 1919
24 Ἰουνίου, περὶ γενοκτονίας τῶν Ποντίων ἐπὶ Στάλιν
”Ας λέγω σας, ε παιδία, ντο έντον ση Ρουσίαν
το μιλλέτ ετοπλάεψαν άμον κωσσους πουλία.
Τη Ουζμπεκιστάν Ουράλια Καζαχστάν τα δρόμια έρημα ν’ απόμενε
έφαγαν το καρδόπον μου και ολίγον επέμνε.”
Με αυτούς τους στίχους από ένα ποντιακό ποίημα θα ξεκινήσουμε μαζί το οδοιπορικό στη Σοβιετική Ρωσσία. Εκεί που στις αρχές έως τα μέσα του αιώνα μας διαδραματίστηκε ο διωγμός και η γενοκτονία των Ελλήνων Ποντίων της Κριμαίας και του Καυκάσου. Μια περιοχή στην οποία η καρδιά του Ελληνισμού χτυπούσε για αιώνες αφού οι πρώτες ελληνικές αποικίες που ιδρύθηκαν στην περιοχή αυτή χρονολογούνται από τον 6ο αιώνα π.Χ. Μέχρι και σήμερα αν πάτε μια βόλτα προς την περιοχή εκείνη, οι αρχαίες πόλεις των Ελλήνων βρίσκονται βυθισμένες μέσα στο νερό, μαρτυρώντας ότι και από εκεί κάποτε πέρασε το ένδοξο γένος των Ελλήνων. Αυτούς τους Έλληνες λοιπόν, με κατηγορίες ανυπόστατες ο πατερούλης Στάλιν μαζί με τον συνεργό του Μπέρια τους οδήγησαν στις ερήμους του Καζακστάν και του Ουζμπεκιστάν με σκοπό να αφανίσουν και να εκμηδενίσουν τον Ελληνισμό της Ρωσσίας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν…..
Ἱστορίες κατασκοπείας μὲ τὸν Μποδοσάκη.

Ἤ ὀρθότερα, Πρόδρομος Ἀθανασιάδης. Μποδοσάκης ὀνομάστηκε ἀπὸ τοὺς Τούρκους, λόγῳ τῆς ἐμπορικῆς του ἰδιότητος.
Ὁ Πρόδρομος Ἀναστασιάδης λοιπόν, ἦταν ἕνα πρόσωπο ἀμφιλεγόμενον!
Μὲ πάρα πολλὲς κατηγορίες στὴν πλάτη του, γιὰ κατασκοπεία κυρίως, εἰς βάρος διαφόρων, ἀλλὰ ὄχι μόνον.
Συνέχεια
Τὸ ἱστορικό τῆς γενοκτονίας μὲ λίγα λόγια…
Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανούς δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.
Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Θράκης.
Σὲ λίγες ἡμέρες θὰ ἔχουμε τὴν ἐπέτειο… Ἂς μὴ τὴν πάθουμε ὅπως ὁ Ντεντὲ καὶ λέμε κοτσᾶνες.
Ἢ ἀκόμη χειρότερα, νὰ καθόμαστε καὶ νὰ ἀκοῦμε τύπους σὰν κι αὐτόν, μὴ δυνάμενοι νὰ ἀπαντήσουμε καὶ νὰ βάλουμε τὰ πράγματα στὴν θέσι τους.
Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Θράκης. 14 Μαΐου 1920.
Ἀπὸ τὴν συντακτικὴ ὁμάδα Ἀθανάσιος Μυρλίδης.
Το κείμενο είναι από την ομιλία του Μαλαμίδη Θωμά εκ του ιστορικού Θουρίου Προέδρου του Συλλόγου Θρακών Ν. Μαγνησίας.
Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
Παλιννόστησις στὶς Γλυκὲς Πατρίδες 1918-1922 (α)
Ἀναδημοσιεύω σήμερα τὴν ὁμλία τοῦ κυρίου Κυριαζῆ γιὰ τὴν Παλιννόστησι. Τὰ σχόλια δικά σας.
ΠΑΛΙΝΝΟΣΤΗΣΗ στις Γλυκές Πατρίδες 1918-1922
Άρης Κυριαζης
Εκδόσεις Φανάριον (Σταμούλης)