Ἀντὶ στεφάνι δάφνινο, ἕνας συνάδελφός σας
γράφει δυὸ λόγια φτωχικὰ γιὰ τὸ μνημόσυνό σας.
Ἐσεῖς θυσιαστήκατε γιὰ τὴν γλυκιὰ πατρίδα,
εἴχατε πίστη στὸν Θεὸ καὶ στὴν καρδιὰ ἐλπίδα.
Σὰν λεοντάρια πέσατε μέσ᾿ στὴ σκληρὴ τὴ μάχη,
στὴν ἔνδοξη πατρίδα μας τὴν λευτεριά της νἄχει. Συνέχεια
Η απελευθέρωση της Β. Ηπείρου
Η μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης φάνηκε να φτάνει οριστικά τον Δεκέμβριο του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε την Κορυτσά. Οι Χιμαριώτες υπό τον Σπυρομήλιο είχαν ήδη κερδίσει με επανάσταση την ανεξαρτησία τους. Μέσα σε τρεις μήνες (Μάρτιος 1913) ολόκληρη η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία.
Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από πέντε αιώνες που η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν ξανά στην αγκαλιά της πατρίδας και ένας άκρατος ενθουσιασμός επικρατούσε παντού. Γάλλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την υποδοχή του διαδόχου Γεωργίου από τους Βορειοηπειρώτες γράφει: «Επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικα φαναράκια, σημαίες, μαντίλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται… Επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα μουσουλμανικά φέσια. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο Διάδοχος! Ζήτω ο Βασιλεύς Συνέχεια
Οὐδέποτε μᾶς ἠρώτησαν.
Οὐδέποτε μᾶς ἐπέτρεψαν νὰ ἀντιμετωπίσουμε μόνοι μας, δίχως τρικλοποδιές, δίχως παρεμβάσεις καὶ δίχως δόλους τὸν κάθε ἐχθρό.
Οὐδέποτε μας ὑπελόγισαν…
Ἡ Ὕβρις ἐξεχείλισε…
Συνέχεια
Κάποτε αὐτὸς ὁ τόπος, πρὶν καταλήξῃ νὰ λέγεται Ἑλλαδοκαφριστάν, διατηροῦσε ὑψηλὴ συνειδητότητα τῆς εὐθύνης του. Ἄνθρωποι, σὲ κάθε βαθμίδα τῆς διοικήσεως, ἀπὸ τὴν ἁπλὸ στρατιώτη ἔως τὸν ἀρχιστράτηγο, πολεμοῦσαν καὶ νικοῦσαν στὰ χιονισμένα βουνὰ τῆς Ἀλβανίας τὸν φασίστα δικτάτορα καὶ τὶς ὀρδές του.
Μαζὺ μὲ αὐτὸν πολεμοῦσαν τὸν Ἀλβανό, ποὺ ἀνεθάρρησε μὲ τὸν ὄγκο τῶν στρατευμάτων τῆς Ἰταλίας καὶ προετοιμαζόταν νὰ πολεμήσῃ τὴν ἄλλην πολεμικὴ μηχανὴ τῶν ναζί.
Συνέχεια
Γυναῖκες, οἱ ἀφανεῖς ἡρωΐδες.
Αὐτὲς ποὺ στὸ μέτωπο κουβαλοῦσαν ἀπὸ τροφὴ ἔως πολεμοφόδια.
Αὐτὲς ποὺ στὴν εἰρήνη μεγάλωνων Ἀνθρώπους γιὰ νὰ δουλέψουν τὴν Γῆ καὶ νὰ τὴν καρπίσουν.
Αὐτὲς ποὺ δὲν ἐδειλίασαν κάτω ἀπὸ τὴν μπότα κανενὸς κατακτητοῦ.
Γυναῖκες Μακεδονίτισσες σήμερα.
Φιλόπτωχος Ἀδελφότης κυριῶν Βεροίας.
Συνέχεια
Δύο φωτογραφίες ἁλίευσα ἀπὸ τὸ διαδίκτυο, κι ἀφοροῦν στὸν Ἑλληνοϊταλικὸ πόλεμο τοῦ 1940-1941.
Στὸ τελευταῖο ἔπος τῶν Ἑλλήνων.
Καὶ οἱ δύο σὲ χειμωνιάτικα τοπία, (ἡ μία σὲ χιονισμένο), μὲ στρατιωτικὲς χλαίνες, παρουσιάζοντάς μας μίαν ἄλλην ὀπτική, γιὰ τὰ ὅσα μάθαμε ἐμεῖς γιὰ τὴν Πρωτοχρονιά.
Μάθαμε εἰρηνικὲς σὲ εἰκόνες, ζήσαμε μὲ ἀσφάλεια καὶ θαλπωρή, ἀντιληφθήκαμε τὸν κόσμο ἀλλοιῶς…
