Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Φιλικὴ Ἑταιρεία

Σπηλιάδης Νικόλαος.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 

(Τρίπολη 1785 – Ναύπλιο 1867)

Γεννήθηκε στη Τρίπολη με καταγωγή απο την Ανδρίτσαινα, έμαθε τα πρώτα γράμματα στη γενέτειρά του και στο ‘Άργος. Εγκαταστάθηκε στην Κωνσταντινούπολη (1805-1810) όπου εργαζόταν ως υπάλληλος στον εμπορικό οίκο του Απόστολου Παππά και στη συνέχεια στην Οδησσό (1810-1819) στον εμπορικό οίκο Αλέξανδρου Μαύρου και πάλι στην Κωνσταντινούπολη το 1819.Το 1816 ο Αλέξανδρος Μαύρος τον έστειλε στην Οδησσό, όπου μυήθηκε στη Φιλική εταιρία από το Σκουφά.

Δεν φαίνεται να είχε την ευκαιρία νά αποκτήσει κάποια ανώτερη παιδεία, αλλά αργότερα ευρέθη πολύγλωσσος, και γνώριζε άριστα τα γαλλικά, τα ιταλικά, τα τουρκικά, μέτρια τα ρωσσικά και πιθανώς τα ισπανικά. Διέθετε ευρύτατη εγκυκλοπαιδική μόρφωση, την οποία απέκτησε μέσω της γαλλικής του παιδείας. Είχε μεγάλη Συνέχεια →

Ἀποστόλης Νικολῆς. Ὁ ναύαρχος τῶν Ψαρῶν.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

«Χρηστός και ήσυχος πολίτης, τίμιος άνθρωπος και φιλόπατρις εις το άκρον», ανέφερε στη νεκρολογία του Νικολή Αποστόλη η «Γενική Εφημερίς» στις 23 Απριλίου 1827. Ο χαρακτηρισμός αυτός ανταποκρίνεται απόλυτα στον αρχηγό της ναυτικής μοίρας του ηρωικού νησιού των Ψαρών, του οποίου ο βίος και η όλη δράση διακρίνονται για τη γενναιότητα και μεγαλοψυχία του, τη φιλοπατρία και ανιδιοτέλειά του.

Ο Νικολής Αποστόλης γεννήθηκε στα Ψαρά το 1770 και καταγόταν από παλιά ναυτική οικογένεια του Συνέχεια →

Ὁ Κολοκοτρώνης ἦταν ἤ ἔγινε Κολοκοτρώνης;

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 

Σχέδιον τοῦ Γάλλου συνταγματάρχου Voulier. Ἴσως τὸ πλέον ἀξιόπιστον καὶ πιστὸν πορτρέτον τοῦ Γέρου μας.

«Προσκυνῶ τὴν Ἑλλάδα. Φιλῶ τὸ χέρι τῆς λευτεριᾶς».

Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια χαιρέτιζε ὁ ποιητής μας Ἀντώνης Μαρτελᾶος τὸν Κολοκοτρώνη, κάθε ποὺ τὸν συναντοῦσε στὴν Ζάκυνθο.
Στὴν Ζάκυνθο ὁ Κολοκοτρώνης μορφώθηκε.
Ὅσο τοὐλάχιστον μποροῦσε νὰ μορφωθῇ κάποιος ἐκεῖνα τὰ σκοτεινὰ χρόνια.
Κατὰ πῶς λέει κι ὁ ἴδιος, μόνον τὸ ὄνομά τους, κάποιοι παλαιοὶ κοτζαμπάσηδες, ἤξεραν νὰ γράφουν.  Οἱ παπᾶδες μόνον «κατὰ πράξιν» ἤξεραν τὰ ἐκκλησιαστικά.
Ἀμόρφωτος, συνειδητὰ κρατημένος στὸ σκότος ὁ λαός.

Στὶς 6 Ἰανουαρίου 1821 πάτησε τὰ πόδια του στὸν Μοριά. Οὔτε κἄν ἐγνώριζε ἀκόμη τότε πὼς ἦταν ὁ ἡγέτης αὐτοῦ τοῦ τόπου. Νὰ ἀγωνισθῇ ἐγύρευε. Εἶχε μπεῖ στὸ μυστικὸ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἀπὸ τὸ 1818. Νὰ παλέψῃ, νὰ πολεμήσῃ, νὰ σκοτωθῇ γιὰ τὴν λευτεριὰ τοῦ τόπου  μας.
Ὁ Κολοκοτρώνης ποὺ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ἀκόμη δὲν εἶχε γεννηθῇ. Ἐκκολάπτετο. Ὄχι διότι δὲν εἶχε τὴν Φύσιν. Ἐὰν δὲν τὴν εἶχε δὲν θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ γνωρίζουμε. Σαφῶς καὶ εἶχε τὴν Φύσιν. Δὲν εἶχε ὅμως δύο πολὺ σοβαρὰ στοιχεῖα. Δὲν εἶχε τὴν παιδεία καὶ τὴν συνειδητότητα. Δῆλα δὴ δὲν εἶχε προλάβῃ νὰ κάνῃ τὰ ἀπαραίτητα βήματα γιὰ νὰ γίνῃ ὁ γνωστὸς καὶ πολυαγαπημένος μας Γέρος. Ἀκόμη…

Συνέχεια →

Ἀδιαμφισβήτητη ἡ «φιλοπατρία» τοῦ Καμίνη!

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Γράφει ο Παναγιώτης Αποστόλου

 «Στη μακραίωνη Ιστορία του Έθνους μας, ειδικά στους απελευθερωτικούς αγώνες για ανεξαρτησία της πατρώας γης, πολλοί ήσαν εκείνοι που ανιδιοτελώς προσέφεραν τα υπάρχοντά τους αλλά και την ίδια τους τη ζωή. Στις περισσότερες περιπτώσεις η πολιτεία των Ελλήνων, αναγνώρισε τους αγώνες και τη θυσία τους και κατά κάποιο τρόπο τους αποζημίωσε με τη δημιουργία κάποιου ανδριάντα, ως ελάχιστο φόρο τιμής. Συνέχεια →

Ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος τοῦ Νικηταρᾶ;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 

Ὁ Νικήτας ἦταν πάντα ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους μου ἥρωες. Ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ πάντα ἐθαύμαζα γιὰ τὴν ἀκεραιότητα, τὸν ἄδολον πατριωτισμό τους καὶ τὸἦθος τους. 

Γνωρίζουμε φυσικὰ πὼς πέθανε πάμπτωχος. Αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουμε εἶναι τὸ ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος του.
Ἦταν  λοιπόν τόσο ἀσήμαντος ὥςτε νά μήν ἐνδιαφερθῇ κανεῖς πρό κειμένου νά βάλῃ ἕνα σημάδι; Τί στό καλό; Γιὰ τὸν Νικηταρᾶ μιλᾶμε. 

Ἀναζητῶντας λοιπὸν κάποιο στοιχεῖο γιὰ τὸν τάφο τοῦ Νικήτα ἔπεσα στὸ παρακάτω ἄρθρον τοῦ Ἀγγέλου Συνέχεια →

4η Φεβρουαρίου. Μνήμη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στήν μνήμη τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα δέν ὑπάρχουν ἥρωες.  Μόνον Νενέκοι.

Πέθανε στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843. Πρίν ἀπό 169 χρόνια.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821. Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά» Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του – με γενάρχη τον Τσεργίνη – ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς-αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων.

 Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν Συνέχεια →