Χθες, ημέρα της γενικής απεργίας ένας νεαρός άνδρας έπεφτε αιμόφυρτος στο έδαφος διότι διέπραξε το αμάρτημα να φέρει την ελληνική σημαία. Αντίστοιχη επίθεση δέχθηκαν σε άλλη πόλη διαδηλωτές για τον ίδιο λόγο.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μαζίδης Στρατῆς
Ἕνα μεγάλο κρεββάτι εἴμαστε ὅλοι Πέτρε Τατσόπουλε!
Ἐσὺ μπορεῖ νὰ λέγεσαι Σαμαρᾶς, ἐμεῖς ὅμως δὲν εἴμαστε γαϊδούρια…
Γιά αὐτήν τήν Γενοκτονία δὲν μιλᾶ κανεῖς… Γιατί;
Πάνε τόσα χρόνια πια, κοντεύουμε τρία,που γράφουμε και γράφουμε… λέμε και ξανά λέμε, σενάρια επί σεναρίων,αλήθειες…..για «αλήθειες» που αποδείχθησαν τελικώς θεωρίες συνωμοσίας…..για το τι μας έκαναν, για το αν αξίζαμε αυτό που ζούμε,για το τι θα κάνουμε…για το πως πρέπει να κινηθούμε.. για το πως πρέπει να αφυπνιστούμε.. να επανελληνιστούμε ..να..να…να….
Ὁ Θεὸς δὲν μένει πιὰ ἐδῶ…
Πάει καιρός πια που δεν μένει εδώ…
Ευλογημένη γη, ευλογημένη χώρα η Ελλάδα. Πόσες φορές το έχω ακούσει. Ο ήλιος, η θάλασσα, ακόμη και το υπέδαφος. Γνωστό άλλωστε και ανέκδοτο που όταν ο Θεός μοίραζε τον κόσμο όταν έφτασε στον Έλληνα και δεν υπήρχε άλλος χώρος του είπε “να πάρε αυτήν εδώ τη γωνιά που είχα φυλάξει για μένα”.