Άνθρωποι χωρίς πρόσωπο και με απολεσθείσα την αξιοπρέπεια διαγκωνίζονταν σαν τα σκυλιά για μια σακούλα πορτοκάλια, για ένα λάχανο. Ποιος τους παραμόρφωσε την όψη και τη ζωή; Δεν ξέρουν. Καταριούνται εν γένει. Ενώ οι πολιτιστικές συνθήκες που κρατούσαν δεμένο το κτήνος μέσα τους έχουν σπάσει προ πολλού.

Λάθος, δεν τραγουδούν το «Έλα να μάθεις στη πλατεία Βάθης, έλα να μάθεις τι ζωή περνώ». Δεν έχουν που να απευθυνθούν. Παραληρούν και το λήρημά τους έχει στόχο το γαλάζιο μάρμαρο, που βρίσκεται πάνω από τα κεφάλια τους. Βλέπουν μόνο μέχρι το διπλανό τους. Αυτός είναι ο άμεσος εχθρός. Αυτός διεκδικεί τη σακούλα με τις ντομάτες. Η εξαθλίωση είναι πλήρης.

Συνέχεια →