Νὰ μὴν ἀναζητήσουμε τὰ αἴτια κάπου ἀλλοῦ…
Δὲν τον ἐσκόρπισαν οἱ ἄνεμοι… Οὔτε οἱ βροχές… Οὔτε οἱ σεισμοί…
Τὸν ἐσκόρπισαν χέρια, ἄς ποῦμε ἀνθρώπινα… Ἄς ποῦμε…
Διότι αὐτὰ τὰ χέρια μόνον ἀνθρώπων δὲν εἶναι…
Κτήνη, ἀνήθικα καὶ μιαρὰ ὑπανθρώπαρια… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Σπάρτη
Λιαντίνης Δημήτρης.
Ο Δημήτρης Λιαντίνης (23 Ιουλίου 1942 – 1998) ήταν Έλληνας πανεπιστημιακός, φιλόσοφος και συγγραφέας. Στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός το 1998, οπότε και η υπόθεση της εξαφάνισής του απασχόλησε την κοινή γνώμη. Τελικά η σορός του βρέθηκε το 2005 σε μία σπηλιά κοντά στην κορυφή του Ταϋγέτου… Γεννήθηκε στις 23 Ιουλίου του 1942.
Το επώνυμό του ήταν Νικολακάκος, το οποίο άλλαξε για να τιμήσει την ιδιαίτερη πατρίδα του, το χωριό Λιαντίνα της Λακωνίας….. Τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο της Σπάρτης. Το 1966 αποφοίτησε από το Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Από το 1968 μέχρι το 1970 υπηρέτησε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση στους Μολάους Λακωνίας.
Συνέχεια
Ὁ Μέγας -ἄγνωστος Ἕλλην- Ἀρχύτας Ταραντῖνος.(428-347 π.κ.ε.)
Στη μινωική αποικία της παρακείμενης του βορείου μέρους του κόλπου του Τάραντα χερσονήσου είχε κτισθεί πόλη, στην οποία δόθηκε από κάποιον ήρωα το όνομα Τάρας. Μετά τον Πρώτο Μεσσηνιακό Πόλεμο οι Σπαρτιάτες αποίκισαν εκ νέου την πόλη. Ο Τάρας δεν άργησε να διακριθεί μεταξύ των πόλεων της Μεγάλης Ελλάδας τόσο από οικονομικής – εμπορικής άποψης, όσο και από πολιτικής κι επιστημονικής. Στον Τάραντα γεννήθηκε ο Μέγας Αρχύτας.
Για το βίο και το έργο του Αρχύτα έγραψαν ειδικές πραγματείες ο Αριστοτέλης (« Η φιλοσοφία τού Αρχύτα») και ο Αριστόξενος. Τα έργα όμως αυτά, εκτός από λίγα αποσπάσματα, χάθηκαν. Γι’ αυτό οι πληροφορίες μας Συνέχεια
Ἡ τῶν Ἑλλήνων ἐξάπλωσις…
Κύτταζε τὸν ὀρίζοντα ὁ Ἓλληνας· καὶ δὲν ἒβλεπε τὴν ἀπόσταση, οὒτε τὶς θάλασσες ποὺ ἒπρεπε νὰ διασχίσῃ. Ἒβλεπε τὰ εὒφορα τὰ χώματα καὶ τὶς πόλεις ποὺ θὰ ἒστηνε μὲ τὰ χέρια του. Καὶ ἦταν καὶ ὁ χρησμὸς τῆς Πυθίας ποὺ τοῦ ἒδινε ἀέρα στὰ πανιά του, γιατὶ καὶ οἱ Θεοὶ στὸ πλευρό του ἦταν, καὶ τὸν συντρόφευαν…
Νὰ καὶ κάτι καλό! Ἕλληνες ἄνεργοι σὲ ἀγροτικὸ πρόγραμμα!
Πολὺ τὸ χάρηκα!
Βέβαια συζητᾶμε γιὰ ἐλάχιστα ἄτομα, σὲ σχέσι μὲ τὸ σύνολον τῶν ἀνέργων, ἀλλὰ σίγουρα εἶναι μία σπουδαία καὶ πάρα πολὺ σοβαρὴ ἀρχή!
Καὶ δὲν θὰ σταθῶ στὸ ἐὰν ἀφορᾷ μόνον σὲ Ἕλληνες, διότι μᾶς ζάλισαν οἱ διάφοροι «ἀνθρωπιστὲς» μὲ τὶς δουλεμπορίες τους! Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ὅλους μας μᾶς ἔχουν τόσο πολὺ ὑποβιβάσει μισθολογικῶς, ποὺ πλέον γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ Συνέχεια
Μικρά καί Σπαρτιάτικα
Λέγεται ότι…
– Οι Σπαρτιάτες πολεμιστές, φορούσαν ερυθρό μανδύα, για μην διακρίνονται τα αίματα των πληγών τους και παίρνουν θάρρος οι αντίπαλοί τους.
– Οι Σπαρτιάτες, δεν ρωτούσαν πόσοι είναι οι εχθροί, αλλά που είναι.
– Κατά την περίοδο των Πελοποννησιακών Πολέμων, οι ασπίδες των Σπαρτιατών έφεραν πάνω τους το γράμμα «Λ» (Λακεδαιμόνιοι). Ήταν ένα είδος ψυχολογικού πολέμου, υπενθυμίζοντας έτσι συνεχώς στους αντιπάλους, ποιους ακριβώς πολεμούσαν (δηλαδή τους καλύτερους πολεμιστές στην Ελλάδα).
– Όταν κάποιος ρώτησε τον βασιλιά Αγησίλαο, γιατί η Σπάρτη είναι ατείχιστη, Συνέχεια