Ἀρχὴ σοφίας


«Φρόνιμα καὶ ταχτικὰ
πάω μὲ κεῖνον ποὺ νικᾷ».

Ὁ ἕνας

Λίγη δροσιά, οὐρανέ μου,
καὶ χάηδεμα τ᾿ ἀνέμου,
κελάηδημα πουλιοῦ,
ξανάνιωμ᾿ Ἀπριλιοῦ!
Ἀνάσ᾿, ἀνάσα λίγη!
Χρόνια ἡ θελιὰ μᾶς πνίγει.
Λίγη χαρὰ σ᾿ αὐτὰ
τὰ σκοτεινὰ γραφτά!
Συνέχεια

Πατρίδα; Πουλημένη στὸ σφυρί…

«…Πατρίδα; Πουλημένη στὸ σφυρί!
Λεφτεριά; Μὲ χαλκᾶδες δὲν μπορεῖ!
Παιδιά; Ποῦ τὰ χεῖ ἂς κλαίει μέχρι θανάτου,
θά ῾ναι σκλαβ᾿ ἢ προδότες τὰ ὀρφανά του!…»
Συνέχεια

Πῶς μᾶς θέλει ἡ «ἀληθὴς δημοκρατία»

Νὰ μὴν ἀκούω καὶ νὰ μὴ βλέπω νὰ πατῶ.
Νὰ μὴ νογάω καὶ νά ῾χω τὸ στόμα βουλωτό.
Νὰ μὴ μὲ φαρμακών᾿ ἡ μπόχα τοῦ καιροῦ μου.
Χωρὶς αὐτιὰ καὶ μάτια, μύτη καὶ μυαλό,
μουγκὸς νὰ πηαίνω, ὅποτε μοῦ ῾ρθει, πρὸς νεροῦ μου,
κι ἅμα τσινάει ὁ Γάϊδαρος νὰ μὴ γελῶ.
Καὶ σὰ μὲ καρυδώνουνε μουνοῦχο σκλάβο
οἱ Ἀμερικάνοι, ἐγὼ νὰ βλαστημάω τὸ Σλαῦο. Συνέχεια

Οἱ μοιραῖοι

Μὲς στὴν ὑπόγεια τὴν ταβέρνα,
μὲς σὲ καπνοὺς καὶ σὲ βρισιές,
ἀπάνου ἐστρίγγλιζε ἡ λατέρνα
ὅλη ἡ παρέα πίναμε ἐψές,
ἐψές, σὰν ὅλα τὰ βραδάκια,
νὰ πᾶνε κάτου τὰ φαρμάκια. Συνέχεια

Ῥαγιάδες καὶ Σελέμηδες εἶναι…

Δυστυχῶς θὰ συμφωνήσω μὲ τὸν Παναγιώτη. 
Καὶ θὰ συμφωνήσω ἀπολύτως….

Άει στο διάολο όλοι σας με τα συσσίτια και τους άστεγους και τους πεινασμένους ..
Από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά .. όλοι σας τα βρώμικα παιχνίδια σας παίζετε .. πολιτικά ανδρείκελα ..
Να πάνε στα χωριά ρε καριόληδες, που έχουν ερημώσει, και τα περισσότερα σπίτια είναι άδεια, παρατημένα ..θα έχουν Συνέχεια

Δειλοὶ κι ἄβουλοι ἀντάμα, προσμένουμε ἴσως κάποιο θαῦμα…

Ὁ παρακάτω μονόλογος εἶναι συγκλονιστικός!!!! Ὄχι γιὰ ὅσα λέει ἀπαραιτήτως, ἀλλὰ γιὰ τὶς ἀλήθειες ποὺ βγαίνουν ἀπὸ ὅσα λέει!!!
(Προσοχή!!! Ἄλλο ἡ ἐν τῷ συνόλῳ ἀλήθεια κι ἄλλο τὸ κοινὸ περὶ δικαίου αἴσθημα ποὺ καταπατᾶται, τόσους αἰῶνες!)

Ἀκριβῶς γιὰ αὐτοὺς τοὺς μονολόγους λατρεύω τὸν Στάθη Ψάλτη.

Συνέχεια