Ὁ Κολοκοτρώνης ἀπαντᾶ! (ἀναδημοσίευσις)

Ἀναδημοσιεύω μερικὰ ἀφιερώματα γιὰ τὸ …«ἀγαπημένο μας ΕΛΙΑΜΕΠ» καὶ τὴν «ἱστορία τοῦ ΣΚΑΙ(γάιδαρο)» πρὸ κειμένου νὰ …φρεσκάρουμε τὴν μνήμη μας.

Κύριε («ἱστορικέ») Βερέμη. Κι ἐσεὶς οἱ σύμβουλοί του καὶ συνεργᾶτες του. Ἐὰν πράγματι γνωρίζετε γράμματα, διαβᾶστε τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα. Πιστεύω ὅτι θ σς βοηθήσῃ διαιτέρως.

Ἴσως ὅμως νὰ σᾶς δυσκολεύῃἡ γλώσσα τοῦ Γέρου κάπως….

Νὰ βοηθήσω λοιπόν λίγο. Ἔχουμε καὶ λέμε:

1ον . Τὴν λέξι  «μπέσα» τὴν ἔχετε ἀκούσει ποτέ; Εἶναι μία συνήθεια ποὺ εἶχαν ( κι εὐτυχῶς ἀκόμη ἔχουν) κάποιοι ἄνθρωποι,  κυρίως ἄντρες, καὶ φορ στν τήρησι το λόγου ποὺ  Συνέχεια

Ὅταν ὁ Σπύρος Λούης ἐστέφετο Ὀλυμπιονίκης.

 

Ὅταν ἐστέφετο Ὀλυμπιονίκης, πρὸ 107 ἐτῶν δῆλα δή, αὐτὴν τὴν εἰκόνα ἀντίκρυζε ὁ Ἀθηναῖος πολίτης. 
Στιγμὲς δόξης, γιὰ μίαν χώρα ποὺ μόλις εἶχε χρεωκοπήσῃ, ἀλλὰ ποὺ κουβαλοῦσε στὶς διαλυμένες μνῆμες της μίαν κωδικοποιημένη πληροφορία. 

Πρῶτοι Ὀλυμπιακοὶ ἀγῶνες, στὴν Ἀθήνα τοῦ 1896!
Πρώτη ἀναβίωσις…
Συνέχεια

Φιλέλληνες ποὺ ἔγιναν θρῦλοι…

Το θέμα που θα διαβάσετε πιο κάτω,το είδα στο προσωπικό προφίλ του καλού φίλου Εχετλαίου Θαργηλίωνος και ομολογώ δεν το είχα συναντήσει ποτέ ξανά.

Εξεπλάγην και μέχρι αυτή την ώρα που γράφω,δεν έχω ξεκαθαρίσει μέσα μου πως…
Ευχάριστα;; Δυσάρεστα;;
Ευχάριστα, για τον πραγματικό και συνειδητοποιημένο φιλελληνισμό που υπήρξε κάποτε ή δυσάρεστα που  τέτοια αυτοθυσία κι αγάπη για την  Ἑλλάδα δύσκολα θα την συναντήσει κανείς ακόμα κι ανάμεσα σε Ἕλληνες;;

Σεμέλη

 

Συνέχεια

Ἡ μάχη στὸ Βαλτέτσι, ὅπως τὴν ἀφηγεῖται ὁ Γέρος μας.

Σὲ δέκα ἡμέραις περάσοντας τοὺς ἔγραψα εἷς τὸ Λεοντάρι, ὅτι «νὰ ἔλθητε νὰ πιάσουμε τὸ Βαλτέτσι». Καὶ τότε ξεκίνησε ὁ Μπεϊζαντές, οἱ Πετροβαῖοι καὶ Μεσσήνιοι 1200, Παπατσώνης. Ἐπῆγα καὶ ἐγὼ εἷς τὸ Βαλτέτσι, τοὺς λέγω: «Νὰ φτειάσετε τὰ ταμπούρια κλειστά· εἷς τὴν ἄκρη τοῦ χωριοῦ ἦτον μία ἐκκλησιά, νὰ γένη ταμπούρι, καθὼς καὶ δυὸ καταρράχια, ποὺ ἐδιαφέντευαν τὸ χωριό, ὀποῦ ἂν ἔλθουν οἱ Τοῦρκοι νὰ κλεισθῆτε μέσα». Μοῦ ἀπεκρίθησαν ἐκεῖνοι: «Χανόμεθα». – «Ἐσεῖς κλεισθῆτε καὶ ἐγώ σας ἔρχομαι μεντάτι, σᾶς παίρνω εἷς τὸν λαιμό μου». Ἐκείνη τὴν ἴδια ὥρα, ὅπου ἠμεῖς ἐφτειάναμε αὐτό, ἦλθεν ὁ Κεχαϊᾶς μὲ 4000 εἷς τὴν Βοστίτσα ἀπὸ τὰ Γιάννινα, ἔκαψε τὴν Βοστίτσα, ἐπέρασε εἷς τὰ Μαῦρα λιθάρια  ἀτουφέκιστος, ἔκαψε τὴν Κόρινθο. Ὁ Φλέσσας ἔκαψε τὰ σπίτια τοῦ Κιαμὴλ μπέη· ἔκαψε τὸ Ἄργος ὁ Κεχαϊᾶς, ἐπέρασε ἀπὸ τὸ Τουρνίκι, ἐμβῆκε εἷς τὴν Τριπολιτσά. Μπαίνοντας εἷς Τριπολιτσά, τοῦ ἱστόρησαν τὸν πόλεμον τὸν πρῶτον του Βαλτετσιοῦ – ποὺ ἐκυνηγήσαμεν τοὺς Ρωμαίους καὶ ἐπαινέματα τούρκικά· του εἶπαν οἱ παλιοὶ Τοῦρκοι: «Ἧσσον Ῥοῦσσοι, τοὺς κυνηγήσαμεν εἷς τὸν κάμπον τοῦ Σινάνου, ἐπροσκύνησαν». Τὸ αὐτὸ σχέδιον ἤθελον νὰ κάμουν.

Συνέχεια

Τὸ πήδημα τῆς καπετάνισσας…

φωτογραφία

Ὁ Νίκηζας Μπότσαρης, κατεβαίνοντας ἀπὸ τὰ Θοδώριανα, προηπάντησε τὰ λείψανα τοῦ Ζαλόγγου. Ὅλη ἡ φάρα τῶν Μποτσαραίων ἦταν ἀνήσυχη γιὰ τὴν τύχη της. Ὁ ὁπλαρχηγὸς Κώστας Πουλῆς, ποὺ τοὺς ἔταζε πὼς θὰ εὕρισκαν κάθε βοήθεια καὶ πὼς θὰ μποροῦσαν νὰ φτιάσουν καινούργιο Σούλι κατὰ τὰ μέρη τῶν Ἀγράφων, ὄχι μόνον εἶχε χαθῆ τώρα, μά, ὅπως θὰ ἰδοῦμε, κρυφὰ ἑτοίμαζε σῶμα στὰ Γιάννενα, μαζὺ μὲ ἄλλα ὄργανα τοῦ Ἀλῆ, νὰ ἔβγῃ νὰ τοὺς κτυπήσῃ. Ὁ Μάρκος Μπότσαρης, παιδὶ τότε, ὅπως εἴδαμε, εἶχε ὁρκισθῆ νὰ τιμωρήσῃ αὐτὴν τὴν ἀτιμία, βγάζοντας τρίχα τρίχα τὸ μουστάκι τοῦ Πουλῆ. Καὶ κράτησε τὸν λόγο του. Τοῦ ‘καμε, ὅταν μεγάλωσε, μία δημόσια προσβολὴ τόσο βαρειά, ποὺ ὁ Πουλὴς δὲν μπόρεσε νὰ ζήσῃ. Πέθανε ἀπὸ τὸ κακό του. Ὁ τάφος του βρίσκεται στὴν αὐλὴ τοῦ μοναστηριοῦ τῶν Μηλατῶν. 

Συνέχεια

«Ἡ ἀρχηγία ἑνὸς στρατεύματος Ἑλληνικοῦ εἶναι μία τυραννία…»

«Ἡ ἀρχηγία ἑνὸς στρατεύματος Ἑλληνικοῦ ἦτον μία τυραννία, διατὶ  ἔκαμνε καὶ τὸν ἀρχηγό, καὶ τὸν κριτή, καὶ τὸν φροντισή, καὶ νὰ τοῦ φεύγουν κάθε ἡμέρα καὶ πάλι νὰ ἔρχονται.

Νὰ βαστάῃ ἕνα στρατόπεδο μὲ ψέμματα, μὲ κολακεῖες, μὲ παραμύθια. Νὰ τοῦ λείπουν καὶ ζωοτροφίες καὶ πολεμοφόδια, καὶ νὰ μὴν ἀκοῦν καὶ νὰ φωνάζῃ ὁ ἀρχηγός. Ἐν ᾦ εἰς τὴν Εὐρώπη ὁ ἀρχιστράτηγος διατάττει τοὺς Συνέχεια