Θά μποροῦσε νά μᾶς προστατεύῃ τό Σύνταγμα;

Ναί ἤ ὄχι; Καί πῶς;
Γίνεται νά βασισθοῦμε σέ αὐτό γιά νά ὑπερασπισθοῦμε τά βασικά μας ἀνθρώπινα δικαιώματα; Ναί ἤ ὄχι;
Καί πῶς;
Ποιά ἄρθρα αὐτοῦ τοῦ (ὑπάρχοντος) Συντάγματος ἀναφέρονται καί ὑπερασπίζονται τίς ἀτομικές μας ἐλευθερίες; Μποροῦμε νά τά ἐνεργοποιήσουμε; Καί πότε;

Ἀγαπητοί μου…
Γιὰ χρόνια πολλὰ ὑπερασπιζόμουν τὴν μὴ ἀλλαγὴ τοῦ Συντάγματος.
Γιὰ ἀκόμη περισσότερα πίστευα στὸ Σύνταγμα καὶ θεωροῦσα πὼς εἶναι ἡ ὑπερτάτη μας ἀσπὶς προστασίας.
Γιὰ μίαν ὁλόκληρη ζωή, πλανεμένη, ἐπανέρχομαι σήμερα νὰ ἐπανατοποθετηθῶ.
Διότι τὸ Σύνταγμα δὲν εἶναι δικό μας. Δὲν εἶναι δημιουργημένο ἀπὸ ἐμᾶς γιὰ ἐμᾶς. Δὲν μᾶς προστατεύει.
Καὶ ἀκριβῶς ἔτσι εἶναι ὅλα τὰ Συντάγματα παγκοσμίως. Ὅλα. Δίχως ἐξαιρέσεις.

«…Στὴν Ἐθνοσυνέλευσιν τῆς 21ης Φεβρουαρίου τοῦ 1844, ἐψηφίσθη Σύνταγμα, βάσει τοῦ ὁποίου θὰ ὑπῆρχε πλέον καὶ βουλή, δίπλα στὸν μονάρχη. Οἱ βουλευτές, καθὼς καὶ οἱ γερουσιαστές, ποὺ θὰ μποροῦσαν νὰ λάβουν μέρος ὡς ὑποψήφιοι ἢ ὡς ψηφοφόροι, ὄφειλαν νὰ πληροῦν κάποιες σοβαρὲς προυποθέσεις:

  1. Νὰ κατοικοῦν ἐδῶ, δίχως ἀπαραιτήτως νὰ εἶναι Ἕλληνες.
  2. Νὰ κατέχουν περιουσία, δίχως ἀπαραιτήτως νὰ μποροῦν νὰ δικαιολογήσουν τὴν ἀπόκτησίν της.
  3. Νὰ εἶναι μεγαλύτεροι τῶν 25 ἐτῶν ἤ τῶν σαράντα, ἀναλόγως τῆς θέσεως.

Κάτι ἀνάλογον, ἐντελῶς πραξικοματικά, συνέβη κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Β΄ Ἐθνοσυνελεύσεως, ὅταν οἱ πληρεξούσιοι ἀπεφασίσθη νὰ εἶναι …προεστοί, κάτι ποὺ τελικῶς διεσφάλιζε τὴν ἐξακολούθησιν τῆς ἤδη κρατούσης ἐξουσίας ἀπὸ τὰ ἴδια πρόσωπα, ποὺ ἐπὶ τουρκοκρατίας, βενετοκρατίας, βυζαντινοκρατίας κατεῖχαν τὴν ἐξουσία.
Ἀποκλειομένων δὲ τῶν μὴ ἐχόντων περιουσιακὰ στοιχεῖα, μὲ τὸ ψήφισμα τοῦ Συντάγματος τῆς 21ης Φεβρουρίου, ἀπὸ τὴν ἐν λόγῳ Ἐθνοσυνέλευσιν τοῦ 1843-1844, ὁριστικοποιεῖτο ἡ ἐξουσία τοῦ Φαναρίου καὶ ἀπεκλείετο ἡ συμμετοχὴ στὴν ἐξουσία αὐτῶν ποὺ πράγματι πολέμησαν γιὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν. Δῆλα δὴ αὐτῶν ποὺ διὰ βίου ἠγωνίζοντο γιὰ νὰ μποροῦν κάποιοι νὰ διατηροῦν τὰ περιουσιακά τους στοιχεῖα, τὴν ἐξουσία τους καὶ τοὺς ἐποπτικοὺς μηχανισμοὺς στὰ χέρια τους, δίχως σοβαρὰ ῥίσκα.

Τελικῶς μὲ τὸ ἐν λόγῳ Σύνταγμα ἐπετέλεσαν ἕνα ἀκόμη ἔγκλημα κατὰ τῶν Ἑλλήνων, διασφαλίζοντας ἐπὶ πλέον, γιὰ τοὐλάχιστον ἕναν μὲ δύο αἰῶνες, τὴν παραμονὴ τῶν δούλων-ῥαγιάδων στὴν κατάστασιν τῆς δουλείας-ῥαγιαδοσύνης τους.

Δυστυχῶς, ἂν καὶ ὡς λαὸς τιμοῦμε τὴν σημερινὴ ἐπέτειο, ἀγνοοῦμε, ὡς συνήθως, τὸ ἱστορικὸν πλαίσιον καὶ τὴν ἐξαπάτησίν μας, καὶ ἀπὸ τὶς φερόμενες ὡς κεφαλές, τῶν διαφόρων κινημάτων, ἀλλά, κυρίως τὴν διασφάλισιν σὲ θέσεις ἐξουσίας μόνον τῶν αὐτοκρατορικῶν ἀπογόνων, ποὺ ἀκόμη καὶ μέσα στὴν σκοτεινὴ περίοδο τῆς τουρκοκρατίας, ἐπέτυχαν νὰ διατηρήσουν τὰ ἰδιαίτερα προνόμιά τους σκανδαλωδῶς.

Σήμερα, σχεδὸν δύο αἰῶνες μετά, φθάνει ἡ στιγμὴ τῆς ἀμφισβητήσεως καὶ κατ’ ἐπέκτασιν τῆς ἀναθεωρήσεως ὅλων ἐκείνων ποὺ θεωροῦνται συνταγματικῶς ἀποδεκτά….»

18 Μαρτίου 1844. Ἡ ἀπάτη «Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος».

Ἕνα Σύνταγμα ποὺ θὰ ὑπερασπίζετο τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, πρωτίστως κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, θὰ ἔθετε ἐκτὸς νόμου τὸν τόκο καὶ τὸν τοκογλύφο. Θὰ ἔθετε, ἐπὶ πλέον, τὴν Ἀποχὴ καὶ τὸ Λευκὸ σὲ …ἐκλόγιμες θέσεις, ἀναγνωρίζοντας στοὺς δυσαρεστημένους τὸ δικαίωμα τῆς νομίμου διαμαρτυρίας. Ἕνα Σύνταγμα δὲν θὰ διεχώριζε τοὺς πολῖτες σὲ πολλὲς κατηγορίες, ἀναλόγως τῶν …συμφερόντων. Θὰ μποροῦσε… Ἀλλὰ δέν…
Γνωρίζετε ἐσεῖς κάποιο Σύνταγμα πού κάνει κάτι τέτοιο παγκοσμίως; Γνωρίζετε μήπως ἐάν πρόκειται νά ὑπάρξῃ στό μέλλον;

Ὄχι βέβαια… κι αὐτὸ διότι ὁ πλανήτης μας κρατεῖται ὑπὸ καθεστὼς δουλείας σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη του, μὲ ἐλάχιστες, κατὰ τόπους, διαφοροποιήσεις, ποὺ ὅμως δὲν ἀλλάζουν τὴν οὐσία.

Γιά ποιό Σύνταγμα λοιπόν συζητᾶμε; Στὸν πλανήτη τῶν τοκογλύφων δὲν ὑπάρχουν ἄλλα δικαιώματα πλὴν τῶν δικῶν τους.

Φιλονόη

εἰκόνα

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply