Τὴν πρώτη Ὀκτωβρίου 1949 ὁ αἱμοσταγὴς Μάο ἱδρύει τὴν Λαϊκὴ Δημοκρατία τῆς Κίνας.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: κομμουνιστικοποίησις
Βαρειὰ «κληρονομιὰ» κουβαλᾶ ἡ πρόεδρος
Αὐτὴ ἡ κομμουνίστρια εἶναι πλέον ἡ πρόεδρος τῆς δημοκρατίας.
Βρὲ ποιὰ εἶναι… Βρὲ ποιὰ εἶναι…
Ὑπό ἀφανισμό οἱ ἡλικιωμένοι;
Κοινωνική Πρόνοια; Τί εἶναι αὐτό;
Ἐκεῖνο πού πέθανε τό 1991;
Μία-μία οἱ χῶρες ποὺ ἠσαν ἡ βιτρίνα καὶ τὸ καύχημα τοῦ καπιταλισμοῦ, ῥίχνουν τὶς μάσκες καὶ δείχνουν τὸ ἀποτρόπαιο πρόσωπο ποὺ κρυβόταν ἀπὸ πίσω.
Μετὰ τὴν ἀνατροπὴ τῶν σοσιαλιστικῶν καθεστώτων τῆς ἀνατολικῆς Εὐρώπης, ὁ καπιταλισμὸς αἰσθάνεται ὅτι δὲν ἔχει πιὰ «ἀντίπαλον δέος».
Ἔτσι τὸ θεωρεῖ ἀδικαιολόγητο σπάταλη νὰ ξοδεύῃ χρήματα γιὰ νὰ μακιγιάρῃ τὸ πρόσωπό του…
Μπορεῖ πιὰ νὰ ἐμφανίζεται ὅπως πραγματικὰ εἶναι.
Τὸ βιώνουμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες.
Συνέχεια
Θρηνοῦν γιά τόν καλλιτέχνη ἤ τόν πολιτικό Μικρούτσικο;
Τὰ τραγούδια τοῦ Μικρούτσικου δὲν τὰ ἐγνώριζα.
Μοῦ ἦταν, ὡς ΠαΣόΚος (κυρίως) ἀντιπαθής, ὅμως μέσα στὸ γενικὸ κύμα πένθους ποὺ σαρώνει τὰ ἑλληνικὰ μέσα κοινωνικῆς δικτυώσσεως, ἀλλὰ καὶ σὰν κλασικὸς Ἕλλην ὑποκριτής, εἶμαι ὑποχρεωμένος νὰ γράψω κι ἐγώ….
«Γίναμε φτωχότεροι, ὀρφανέψαμε»
Ὁ θεὸς (ἐὰν ὑπάρχῃ) πὰρ ὅλα αὐτά, ἂς τὸν συγχωρήση.
Εἶμαι σχετικὰ ἀγράμματος πάντως στὰ τῆς ἑλληνικῆς μουσικῆς. Ἡ παιδεία μου σταματᾶ στὴν Κλειὼ Δενάρδου, τὸν Βιολάρη ἄντε καὶ στὸν Διονυσίου.
Συνέχεια
Συστηματικὸς (καὶ συνειδητὸς) καννιβαλισμὸς τοῦ κράτους εἰς βάρος μας…
Γίνεται γνωστὸ τὸ τάδε ἢ τὸ δείνα ἔγκλημα ἀπὸ τὴν Χὶ ἢ τὴν Ψὶ ὁμάδα (δὲν ἔχει σημασία τὸ ἐὰν εἶναι ἰθαγενεῖς ἢ ἀνιθαγενεῖς οἱ ἐγκληματίες) ἀλλὰ σπανιότατα, ἔως οὐδέποτε, μᾶς παρουσιάζουν τὰ πρόσωπα τῶν ἐγκληματιῶν. Ἰδίως δὲ σὲ περιπτώσεις ποὺ ἔχουμε ὁμολογία ἐγκλήματος, ἐνᾦ τὸ κράτος ὄφειλε νὰ «σηκώσῃ στὰ μανταλάκια» τὶς φάτσες τῶν ἐγκληματιῶν, ἔν τούτοις, κάπου κάπου μόνον «σπάει» τὴν σιωπή του καὶ τὸ πράττει. Ἀνεξαρτήτως δὲ τοῦ ἐὰν οἱ ἑκάστοτε ἐγκληματίες καταδικασθοῦν ἤ ὄχι, σὲ κάποιαν αἴθουσα δικαστηρίου, ἐμεῖς οἱ χαχόλοι δὲν ἐπιτρέπεται νὰ γνωρίζουμε τὰ …«μυστικὰ τοῦ κράτους» πρὸ κειμένου νὰ προστατευθοῦμε στοιχειωδῶς. Συνέχεια
Διατὶ σκοπὸς τῆς Δύσεως εἶναι ἡ μεσαιωνικοῦ τύπου πτωχοποίησις τῶν λαῶν…
Πτωχοποίησις… Ὑπέρ-πτωχοποίησις κυρίως τοῦ Δυτικοῦ κόσμου. Μία τακτικὴ πού, ἂν κι ἀκόμη δὲν γίνεται ἀντιληπτὴ ἀπὸ τοὺς περισσοτέρους, ἐν τούτοις εἶναι πλέον ἤδη γεγονός. Δὲν ὁμολογεῖται ἐπισήμως… Δὲν γίνονται προσπάθειες ἀντιμετωπίσεως αὐτῆς τῆς πτωχοποιήσεως, διότι δὲν εἶναι ἐπιθυμητὸ κάτι τέτοιο… Δὲν θὰ τὸ ἀντιληφθοῦμε ἐμεῖς, παρὰ μόνον ὄταν θὰ εἶναι μὴ ἀναστρέψιμος αὐτὴ ἡ κατάστασις…
Ἡ Ἡνωμένη Εὐρώπη τῶν τοκοφλύφων, μὲ τὰ δαιδαλώδη νομομαγειρεύματά της, μὲ τὰ σοσιαλιστικά της ἐπιδόματα καὶ τὴν ἐξάπλωσιν τῆς κοινωνίας τῶν πτωχῶν. Φαβέλλες κι ἄλλες, νεώτερες φαβέλλες, ἀλλὰ καὶ διαρκῶς περισσότερες φαβέλλες θὰ χαρακτηρίζουν σὲ λίγο ὅλην τὴν ἤπειρο τῶν Ἡνωμένων Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν τῆς «μεγάλης μΠατρίδος» μας.
Γράφαμε ἀπὸ τὸ 2012 πὼς σκοπὸς τῶν Ἡνωμένων Σοβιετικῶν Σοσιαλιστικῶν Δημοκρατιῶν τῆς Εὐρώπης εἶναι ἡ πλήρης πτωχοποίησις τῶν πάντων.
Συνέχεια