Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὸ «Ἡ μεγάλη Ἀντικατάστασις»

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔφθασε στὰ χέρια μου ἕνα βιβλίο κάποιου κου Ἠλία Ἠλιοπούλου, ἱστορικοῦ (διδάκτορος τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Μονάχου), μὲ τίτλο «Ἡ Μεγάλη Ἀντικατάστασις» καὶ ὑπότιτλο: «Εἰσβολή, Ἐποικισμός, Ἐξισλαμισμὸς καὶ Ἐθνοπολιτικὴ Ἀναδιάταξις τῆς Ἑλλάδος καὶ  τῆς Εὐρώπης».
Τὸ βιβλίον κυκλοφορεῖ ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις «Πελασγὸς» τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα.

Τὸ ἐν λόγῳ βιβλίον, ἀκριβῶς διότι ὡς ἐξώφυλλόν του ἔχει μίαν εἰκόνα φανατικῶν, δὲν θὰ τὸ ἐπέλεγα γιὰ μελέτη. Ἐν τούτοις, ἐφ΄ ὅσον ἤδη τὸ διέθετα, ἀπεφάσισα νὰ τὸ καταπιασθῶ μαζύ του καί, τελικῶς, νὰ …ξαφνιασθῶ εὐχάριστα γιὰ τὸ ἐπίπεδον τεκμηριώσεως τῆς ἐρεύνης τοῦ κου Ἠλιοπούλου. Συνέχεια

Γιὰ μίαν (ἐπιδοματικὴ) εὐρωπαϊκὴ μΠατρίδα κόπτονται ὅλοι

Ὁ Κάπλαν εἶναι Ἀλβανὸς καὶ ἐργάζεται γιὰ τὴν οἰκογένειά μου (μαζὺ μὲ ἀδερφὸ καὶ ἕνα δύο ἐξαδέλφια) ἀνελλιπῶς ἀπὸ τὸ 1993.
Πρὸ καιροῦ μὲ ἐρώτησε ἀγωνιωδῶς (θεωρῶντας, ὅπως ὅλοι οἱ γνήσιοι καλοὶ ἄνθρωποι, ὅτι ἕνας κοσμογυρισμένος ξέρει) γιὰ τὸ πότε βλέπω τὴν εἴσοδο τῆς Ἀλβανίας στὴν εὐρωπαϊκὴ πατρίδα.
Τοῦ εἶπα δὲν ξέρω βέβαια, ἀλλὰ γιατί θέλει τόσο πολὺ νὰ μποῦν στὴν Ἡνωμένη Εὐρώπη;
Συνέχεια

Φαντάσματα τοῦ παρελθόντος

Κάποιοι, στὴν τελευταία «Σοβιετία τῆς Εὐρώπης», ὀνειρεύονται ἀκόμη τείχη…

«Τὸ τεῖχος τοῦ Βερολινου εἶχε ἀνεγερθῆ ἀπὸ τὴν Λαοκρατικὴ Δημοκρατία τῆς Γερμανιας ὡς ἀπάντηση στὴν ἐπιθετικότητα τῶν ἰμπεριαλιστῶν.»

Αὐτὸ λέει σὲ πρόσφατο ἀνακοίνωσή της ἡ ΚΝΕ καὶ διῳργάνωσε, πρὸ ἡμερῶν, ἐκδήλωση κατὰ τῆς πτώσεως τοῦ τείχους!
Συνέχεια

Ῥῶσσος Ἥρως διέσωσε τὰ παιδιά του ἀπὸ τὴν ὀρθοκομμουνιστικὴ Σουηδία!!!

Τὴν ἱστορία τοῦ Denis Lisov δὲν θὰ τὴν ἀκούσετε σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ φέηκ νιοῦζ τῆς Ἑλλάδος (ἀλλὰ καὶ τῆς Εὐρώπης γενικότερα).
Στόχος εἶναι οὐδέποτε νὰ μαθευθῇ!!! 
Οὐδεὶς λελὲς θὰ τὴν γράψη καὶ ὅλοι οἱ εὐρωπαϊστὲς θὰ τὴν θάψουν.
Συνέχεια

Ὑπάρχει μεγαλύτερος κομμουνιστής ἀπό τόν κούλλλιιι;

Πόσο πιό κομμούνι ῥέ Κούλη;;;

Γιὰ νὰ μὴ ξεχνιόμαστε…
Συνέχεια

Φιλοσοφίες κομμουνιστικὲς ἀπὸ τοὺς …ἀντί-κομμουνιστές!!!

Ἡ πλάκα μὲ τοὺς φανατικοὺς ἀντικομμουνιστὲς εἶναι ὅτι ὑποστηρίζουν τὴν οἰκονομικὴ φιλοσοφία τοῦ κομμουνισμοῦ, δηλαδὴ ὅτι ὅ,τι παράγῃς καταναλώνεις. Ἀντίθετα, στὴν οἰκονομία τῆς ἀγορᾶς ἕνας παράγει καὶ ἑκατό, ἂς ποῦμε, καταναλώνουν ἀκριβῶς ἐπειδὴ τὸ εἰσόδημα τοῦ ἑνὸς κυκλοφορεῖ ἀνάμεσα στοὺς ἑκατό.

Ἐὰν στὸ παρακάτω σχῆμα ὁ γαιοκτήμων ποὺ λαμβάνει τὴν γαιοπρόσοδο ἀπὸ τὸν ἀγρότη τὴν ἔβαζε στὸ σεντούκι «γιατί αἰσθάνεται ἀνασφαλὴς ὡς πρὸς τὸ μέλλον», ὄχι μόνο θὰ ψοφοῦσαν οἱ τεχνίτες τῆς δεξιᾶς στήλης ἀλλὰ θὰ μειωνόταν σταδιακῶς καὶ τὸ εἰσόδημά του, μέχρι ποὺ μία κακοτυχία θὰ τοῦ ἔτρωγε ὅ,τι εἶχε ἀποταμιεύση. Συνέχεια