Δὲν ἀστειεύται μὲ τὶς ἀπειλές του ὁ Ἐρντογὰν

Μετὰ τὸν πρώην πρωθυπουργὸ Κωνσταντῖνο Σημίτη, τὸν πρώην ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιᾶ, μὲ πρόσφατο ἄρθρο του καὶ ὁ Μίκης Θεοδωράκης περιγράφει γιατί ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Κύπρος πρέπει νὰ δεχτοῦν τοὺς ἐκβιασμοὺς τῆς Τουρκίας γιὰ συνδιαχείρηση τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου σὲ Αἰγαῖο καὶ Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, ἔτσι ὥστε νὰ ἀποφύγουμε τὸν πόλεμο. Τὴν ἰδίαν μὲ ἐκείνους ἄποψη ἔχουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι Ἕλληνες πολιτικοὶ ἀλλὰ καὶ πολῖτες.

Ξεκάθαρα, μονάχα ἕνας παράφρων ἐπιθυμεῖ ἕναν πόλεμο, ἀλλὰ καὶ ἕνας ἀφελὴς πιστεύει ὅτι θὰ τὸν ἀποφύγη δωρίζοντας στοὺς Τούρκους καὶ τὸ μισὸ σπίτι του.
Συνέχεια

Χώρα ποὺ δὲν μᾶς ἀνήκει…!!!

«Τὴν Γιάννα Ἀγγελοπούλου διῴρισε ὁ Κυριάκος Μητσοτακης, ὡς ἐπὶ κεφαλῆς τῆς ἐπιτροπῆς «Ἑλλάδα 2021», ποὺ θὰ συγκροτηθῆ γιὰ τὶς ἐκδηλώσεις γιὰ τὰ 200 χρόνια ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση».

Ἡ ἱστορία, ὡς γνωστόν, ἐπαναλαμβάνεται.
Συνέχεια

Πῶς ἐφθάσαμε ἔως ἐδῶ; (β)

– Ἡ δεκαετία τοῦ 1980 χαρεκτηρίσθη ἀπὸ τὴν δραματικὴ αὔξηση τοῦ δημοσίου χρέους καὶ τὴν ἰδία στιγμὴ ἀπὸ τὴν δραματικὴ μείωση ἐτησίων ῥυθμῶν ἀναπτύξεως τοῦ ἐθνικοῦ προϊόντος. Τὸ μὲν δημόσιο χρέος ηὐξήθη ἀπὸ τὸ 23% τὸ 1980 στὸ 90% τὸ 1990, οἱ δὲ ῥυθμοὶ ἀναπτύξεως ἔπεσαν ἀπὸ τὸ 5,6 τὴν δεκαετία τοῦ 1970 (1971-1980) στὸ 0,5% τὴν δεκαετία τοῦ 1980 (1981-1990). Καθοριστικὸ ῥόλο σὲ αὐτὴν τὴν μεταβολὴ ἔπαιξε ἡ βαθμιαία ἀποστέρησις τῆς οἰκονομίας ἀπὸ τὴν βιομηχανική της δραστηριότητα. Ἡ ὀλέθρια κρατικὴ παρέμβασις στὸν χῶρο τῆς βιομηχανίας ξεκίνησε μὲ τὸν νόμο 1386/1983 καὶ τὴν ἵδρυση τοῦ Ὀργανισμοῦ Ἀνασυγκροτήσεως Ἐπιχειρήσεων (ΟΑΕ)! Συνέχεια

Ψηφίζοντας μόνον …σιωνιστο-ὑποτεταγμένους «ἡγέτες» (ε)

Καὶ ὁ κούλης θέλει νὰ μᾶς κάνῃ τὴν σούφρα νααααά…!!!

Καὶ ἡ Ντόρα Μπακογιάννη στοὺς Ῥόταρυ… Συνέχεια

Χέρι-χέρι πηγαίνουν τὰ …«δωράκια» μὲ τὰ ΠΑΣΟΚογενῆ κόμματα!!!

16 δισκετομμύρια δραχμὲς τὴν ἐποχὴ τῆς σαύρας Σημίτη μετέφερε ὁ Τσουκάτος, σύμφωνα μὲ κατάθεσή του, προσφάτως, στὸ δικαστήριο ἀπὸ διάφορες ἑταιρεῖες πέραν τῆς Ζῆμενς. Συνέχεια

Ὑπὸ τόν ἔλεγχο τῶν …στοῶν τίθεται καί ὁ πατριωτισμός μας;

Κάθε λογῆς καὶ φύσεως στοῶν…
Κάθε ἐκδοχῆς καὶ «φιλοσοφίας»…
Κάθε μορφῆς στοῶν καὶ -μὲ ἀνθρωπιζτικὸ- ἐνίοτε προσωπεῖο λεσχῶν καὶ «κοινωφελῶν ἱδρυμάτων» συνήθως, ἀλλὰ καὶ συλλόγων, κινημάτων, Μ.Κ.Ο…
… ποὺ ἐμφανίζονται οἱ ψευδο-σωτῆρες μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀποτελειώσουν.

Δὲν …«μασσᾶμε» ὅμως πλέον, διότι, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο ἀπὸ ἐμᾶς, ἔχουμε ξεκινήση νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὰ παιχνιδάκια τους καὶ νὰ τοὺς ἀποῤῥίπτουμε καθολικῶς. (Πάντα φυσικὰ μὲ τὶς σχετικὲς ἐξαιρέσεις κάποιων, ποὺ ἐμμένουν, γιὰ τοὺς δικούς τους -ὀποίους-  λόγους, νὰ ἐθελοτυφλοῦν…!!!)
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἔχουμε ἀντιληφθῆ πὼς πρόκεται γιὰ τὶς ἴδιες οἰκογένειες, ποὺ μὲ τὴν τακτική τους νὰ ἀλλάζουν ὀνόματα, ἐξακολουθοῦν (ἐπισήμως) ἐδῶ κι ἔναν αἰῶνα νὰ μᾶς καταστρέφουν, ἀπολαμβάνοντας πέραν τῆς ἀσυλίας του, ἐπὶ πλέον καὶ τὴν ἐπιτυχῆ τους διαδοχή, ἀπὸ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους.

Συνέχεια