Εἴχαμε μίαν συζήτησιν μὲ φίλους, πρὸ ἡμερῶν, καὶ μέσα στὰ πολλὰ ποὺ εἴπαμε καὶ γράψαμε, ἀμφισβητήθηκε ἀκόμη καὶ τὸ πρόσωπο τοῦ Ὁμήρου. Ἀμφισβητήθηκε οὐσιαστικῶς ἡ ὕπαρξις τοῦ Ὁμήρου.
Ὑπάρχουν, κατὰ πῶς ἰσχυρίστηκε φίλος, κάποιοι «ἀκαδημαϊκοί» (;;;) οἱ ὁποῖοι ἀμφισβητοῦν τὴν ὕπαρξιν τοῦ Ὁμήρου καὶ τὸ βασίζουν στὸ ὅ,τι ἑπτὰ πόλεις ἐρίζουν γιὰ τὴν καταγωγή του*. Ἐπίσης, αὐτοὶ οἱ ἴδιοι «ἀκαδημαϊκοί» ἰσχυρίζονται πὼς ἀποκλείεται νὰ ἔγραψε ἕνα πρόσωπο δύο τόσο σημαντικὰ ἔπη καὶ πὼς ὅλος αὐτὸς ὁ θησαυρὸς εἶναι ἀποτέλεσμα τοῦ συλογικοῦ πνεύματος τῶν Ἑλλήνων. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ὅμηρος
Ὁ Ὀδυσσεὺς ἦταν ἱδρυτὴς τῆς Λισαβόνας!
Ἡ Λισαβόνα, (Πορτογαλικά: Lisboa), εἶναι ἡ πρωτεύουσα καὶ ἡ μεγαλύτερη πόλη τῆς Πορτογαλίας.
Ἡ Λισαβόνα ἔχει πληθυσμὸ 545.245 κατοίκους καὶ ἡ μητροπολιτικὴ περιοχή της Λισαβόνας ἔχει σχεδὸν 3.000.000 κατοίκους (2005). Συνέχεια
Ἡ Μυθολογία μας ἤ ἡ Ἱστορία μας…
Ἡ μυθολογία μᾶς κρύβει πολλὰ πράγματα:
Ὁ καθηγητὴς Γεωφυσικὴς τοῦ Πανεπιστημίου Πάτρων, Σταυρὸς Παπαμαρινόπουλος ἔχει ξεκινήσει μιὰ πολύχρονη ἔρευνα, προκειμένου νὰ ἀποκωδικοποιήσει τὴν ἑλληνικὴ μυθολογία, στηριζόμενος ὅμως, σὲ ἐπιστημονικὲς τεκμηριώσεις καὶ ἐπιχειρήματα.
«Στα Ὁμηρικὰ ἕπη, τὰ ὁποῖα γράφτηκαν τὸν 8ο αἰῶνα, ὁ θεὸς Ἄρης παρουσιάζεται σὲ μιὰ ἐρωτικὴ σχέση μὲ τὴν Ἀφροδίτη, προκαλώντας τὸν ἐρχομὸ τῶν θεῶν Δία, Ἑρμῆ καὶ Ποσειδῶνα, οἱ ὁποῖοι πετυχαίνουν τὸ παράνομο ζευγάρι ἀκινητοποιημένο στὴν νυφικὴ παστάδα, ὕστερα ἀπὸ τέχνασμα τοῦ συζύγου τῆς Ἀφροδίτης, Ἡφαίστου. Συνέχεια
Ἀπὸ τὸν θαυμαστὸ κόσμο τοῦ Ὁμήρου: Γεωργικὰ ἐργαλεῖα-Δερματουργία
Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβαστεῖτε το…
Εὐχαριστῶ.
Α. ΓΕΩΡΓΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ:
Ὁ γεωργικὸς βίος στὰ ὁμηρικὰ χρόνια εἶναι ἀρκούντως ἀνεπτυγμένος, καθὼς γίνεται φανερὴ ἀπὸ τὰ ἐργαλεῖα, τὰ ὁποῖα χρησιμοποιοῦνταν καὶ τὰ ὁποῖα ὑπάρχουν καὶ σήμερα μὲ τὶς ἴδιες σχεδὸν λέξεις.
Ἡ ἄρουρα, πέραν τῶν ἰδιαιτέρων σημασιῶν (χώρας, πατρίδας) εἶναι ὁ γεωργήσιμος τόπος καὶ ταυτίζεται μὲ τὴν ὁμόρριζη λέξη ἄροσις. Ὁ γεωργός, ἀροτήρ, ὀργώνει/καλιεργεῖ, ἀροῖ τὴν ἄρουρα, μὲ τὸ ἀλέτρι, τὸ ἄροτρον, τὸ ὁποῖο περιγράφεται συμπαγές, πηκτόν. Τὸ ἀλέτρι σύρεται ἀπὸ μουλάρια, ἡμιόνους, καὶ βόδια, βοῦς. Οἱ ἡμίονοι παρακινοῦνται μὲ τὸ μαστίγιο, τὴν μάστιγα ἢ τὴν ἱμάσθη (= δερμάτινος ἱμάντας), καὶ τὰ βόδια μὲ τὴ βουκέντρα, τὴν βουπλῆγα, ἡ ὁποία εἶναι μία μακρὰ ῥάβδος καταλήγουσα σὲ σιδερένια αἰχμή, τὴν ἀκωκή. Συνέχεια
Ἡ ἀδιαπέραστος ἀσπὶς τοῦ Ἀχιλλέως.
Σύμφωνα μὲ πειράματα προσομειώσεως, τοῦ καθηγητοῦ τῆς Πολυτεχνικῆς Σχολῆς, τοῦ Πανεπιστημίου Πατρῶν, κυρίου Στεφάνου Παϊπέτη, ἡ ἀσπίδα τοῦ Ἀχιλλέως ἦταν πράγματι ἀδιαπέραστος, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς περιέγραφε ὁ Ὅμηρος. Συνέχεια
Κάθε λέξις τοῦ Ὁμήρου καὶ ἕνα «κλειδί».
Ὅταν ὁ Ὀδυσσεὺς φθάνῃ στὴν Ἰθάκη ἀποφασίζει νὰ σκοτώσῃ τοὺς μνηστῆρες.
Ὁ ἰσχυρότερος ἀντίπαλός του εἶναι ὁ ΑΝΤΙ-ΝΟΟΣ.
Ἀναλύοντας τὴν λέξι βλέπουμε ὅτι βγαίνει ἡ ΑΝΤΙ-ΝΟΗΣΙΣ, κάτι ποὺ μᾶς κάνει νὰ μὴ σκεπτόμεθα καθαρά.
(Εἶναι ἡ ὀργὴ τοῦ Ὀδυσσέως). Συνέχεια