ΠΗΝΕΛΟΠΗ -Η ΠΙΟ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΗ ΝΥΦΗ ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ- .
(Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ)
Τῆς Εὐστρατίας Σουραβλᾶ
εἰκαστικοῦ -ἐκπαιδευτικοῦ
«Ἂν θέλῃς ἔνα δρόμο νὰ διαβῇς, ποὺ θὰ σὲ ἀνεβάση ψηλά, πολὺ ψηλὰ καὶ χωρὶς νὰ τὸ ἀξίζῃς, ἐὰν θέλῃς νὰ σφετερισθῇς, προσπάθησε νὰ κατακτήσῃς μιὰ «Πηνελόπη», ἕνα σκαλὶ ἐξουσίας νὰ πατήσῃς καὶ νὰ ἀνεβῇς ἀλλὰ πρόσεξε μὴν πέσῃς στὴν πραγματικὴ ΠΗΝΕΛΟΠΗ »…
Ὅλοι οἱ ἐπίδοξοι «μνηστῆρες» τῆς «Πηνελόπης» διαχρονικὰ ἕνα κοινὰ στόχο ἔχουν: Συνέχεια
Ὅμηρος.
Εἰς Διόνυσον
Διὰ τὸν Διόνυσο, τὸν υἱὸ τῆς ξακουστῆς Σεμέλης,
ὕμνο θὰ εἰπῶ, πὼς φάνηκε εἰς τοῦ πόντου πλάι τὴν ἄμμο Συνέχεια
Ὅλοι οἱ Εὐρωπαιοι Ἕλληνες εἶναι καὶ μᾶς τὸ κρύβουν:
Τὸ 1857 στὸ Λονδίνο ἐξεδόθη τὸ βιβλίο τοῦ Ρ. Μόργκαν, στὸ ὁποῖο διαβάζουμε:
«Ἡ καταγωγὴ τοῦ Βρεταννικοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν Τροία καὶ τοὺς Τρῶες οὐδέποτε ἀμφισβητήθη, ἐδῶ καὶ δεκαπέντε αἰῶνες.
Οἱ γενεαλογίες ὅλων τῶν Βρεταννῶν βασιλέων ἀνάγονται στὸν Αἰνεία.»
Ἀπὸ τοὺς θρύλους τῶν Κελτῶν γράφω ἔνα μικρὸ ἀπόσπασμα:
«Λὲς κι ὁ οὐρανὸς βοσκὸς πίσω στὴν γῆ γύριζε τὸ κοπάδι. Οἱ θεοὶ προέβαλαν ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος τοὺς σκιεροὺς ναούς, καθὼς ἡ ὁμίχλη στροβιλίζετο καὶ ἐλαμπύριζε ἔτσι ἀπὸ ψηλὰ τὰ ἄστρα ἀφουγκραζόταν ἐπάνω ἀπὸ τὰ ἄδεια βάθη.»
Τό ἐκήρυξεν ὁ θεῖος Ὅμηρος πρὸ ἐτῶν τετράκις χιλίων: Εἰς οἰωνός ἄριστος!…Ἀλλά τις ἔβαλεν εἰς πρᾶξιν τὴν συμβουλήν τοῦ θειοτάτου ἀρχαίου ποιητοῦ; Ἐκ τῆς παρούσης ἡμῶν γενεᾶς τις ἠμύνθη περί πάτρης;
Ἠμύνθησαν περί πάτρης οἱ ἄστοργοι πολιτικοί, οἱ ἐκ περιτροπῆς μητρυιοὶ τοῦ ταλαιπώρου ὠρφανισμένου Γένους; Συνέχεια
Ὁ Ὅμηρος ξεκαθαρίζει ὅτι τὸ ἑλληνικὸ ἀλφάβητο δὲν εἶναι παρμένο ἀπὸ τὸ φοινικικό:
Μέσα στὴν Ἰλιάδα (Ῥαψ Ζ) ὁ Ὅμηρος γράφει:
«..ὁ Σίσυφος χάραξε στὶς ὀπλὲς τῶν βοδιὼν τὴν φράσι: Συνέχεια
΄Εκτωρ, Πάρις, Ελένη, Pierre Coude François Delorme (1783-1859)
Γιὰ πολλοὺς λόγους, παράδειγμα ἂς συγκρίνουμε τὴν μεταχείριση τῆς Ἑλένης στὸ ἔπος τοῦ Ὁμήρου μὲ αὐτὴν τῆς Ἄννα Καρένινα στὴν ἱστορία τοῦ Τολστόι.
Δύο ἀντίθετοι κόσμοι, ποὺ διαφέρουν ἀσύλληπτα στὸ πῶς βλέπουν τὴν γυναῖκα. Συνέχεια
