Πρὸ χθὲς ἔγραφα γιὰ τὴν ἐπιχείρησι «Κατσέλης» ποὺ ἔκλεισε.
Οὐσιαστικῶς ἔγραφα γιὰ τοὺς τετρακοσίους ἐργαζομένους, ποὺ οὐδὲ ἕνας ἐνδιαφέρεται γιὰ τὴν τύχη τους. Ὅπως δῆλα δὴ σὲ κάθε ἄλλην ἐπιχείρησιν, πλὴν τῆς ΕΡΤ, ποὺ σκασίλα μας…
Διότι μόνον τὸ νὰ ἔχουμε ἐμεῖς ἐργασία εἶναι σημαντικό…
Οἱ ἄλλοι ἄς πᾶν νὰ ψοφήσουν…
Ἀλλὰ ἐδῶ ποὺ φθάσαμε, τὴν στιγμὴ ποὺ ΟΛΟΣ ὁ πλανήτης περνᾶ ἐπισήμως στὴν κυριαρχία τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων, ἀρχίζουμε σιγὰ σιγὰ νὰ ἀντιλαμβανόμεθα πὼς τίποτα τυχαῖον γύρω μας… Μὰ Συνέχεια