Πολιτικὲς πυγολαμπίδες

Στὴν Ἐθνικὴ Συνέλευση τῆς Τροιζήνος (19 Μαρτίου – 5 Μαΐου 1827) ὁ δάσκαλος Γεννάδιος ἠγόρευε κατὰ τῶν τίτλων. Ἀνάμεσα σ΄ ἄλλα, εἶπε καὶ ἐτοῦτα: Συνέχεια

Γιατί δέν ἑορτάζεται ἡ σημερινή ἐπέτειος;

Νὰ πῶ ἐδῶ σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀναρωτῶνται γιατί δὲν ἑορτάζουμε τὴν ἐπέτειο ἀπελευθερώσεώς μας ἀπὸ τοὺς Γερμανούς, ὅτι οἱ Γερμανοὶ ἔφυγαν δὲν τοὺς διώξαμε.

Ἐκτὸς ἂν δὲν μᾶς ἀρέσῃ ἡ ἱστορικὴ ἀλήθεια, ὅποτε συνεχίσθε νὰ ἀναρωτιέσθε.

Τζιόπας Νικόλαος

Ἰδοῦ τὸ πῶς οἱ ΗΠΑ προσέφεραν στὴν Τουρκία τὴν Κύπρο!!!

Νὰ λοιπὸν τὸ πῶς οἱ Ἀμερικανοὶ ἔδωσαν τὴν Κύπρο δῶρο στοὺς Τούρκους

Μὲ μία σύντομο εἰσήγηση τοῦ παντοδυνάμου τότε Χένρι Κέσινγκερ πρὸς τὸν Ἀμερικανὸ πρόεδρο Τζέραλντ Φόρντ, σὲ δύο μόνο παραγράφους, ἀπεφασίσθη καὶ καθῳρίσθη ἡ Μοίρα τῆς Κύπρου καὶ τοῦ λαοῦ τῆς τὸ 1974. Συνέχεια

Βρώμικες σιωνιστικὲς προπαγάνδες κατὰ Παλαιστινίων

Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ὑπάρχει μία ἐνορχηστρωμένη προσπάθεια ἀπὸ φιλοϊσραηλινὲς ὁμάδες καὶ σελίδες ἀλλὰ καὶ ὀπαδοὺς – φίλους τοῦ Ἰσραηλινοῦ κράτους καὶ τῶν μεθόδων του, στὸ νὰ συνδέσουν εἰδεχθῆ ἐγκλήματα τοῦ Γερμανικοῦ στρατοῦ κατοχῆς στὴν Ἑλλάδα μὲ τοὺς Παλαιστινίους καὶ συγκεκριμένα τὴν σφαγὴ τοῦ Διστόμου.

Συνέχεια

Ὑπηρέτες μίας παγκοσμίου καὶ σκιώδους «ἐλίτ»

Ἔλαβα πρὸ καιροῦ τὸ μήνυμα ποὺ ἀκολουθεῖ καὶ τοῦ ὁποίου ὁ συγγραφέας του ἐπιθυμεῖ νὰ παραμείνῃ ἄγνωστος.
Τὸ παραθέτω μὲ κάθε ἐπιφύλαξι γιὰ τὴν ἐξιστόρησι καὶ τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια.

«Ὁ πιλότος τῆς Panamerican, μᾶς ἐπληροφόρησε ὅτι ἔπρεπε νὰ δέσουμε τὶς ζῶνες μας, καθὼς σὲ λίγα λεπτὰ θὰ προσγειωνόμασταν στὸ aeropuerto internacional de Pudahuel.

Ἔσβησα τὸ τσιγάρο μου, κάπνιζα τότε Marlboro κόκκινα, καὶ κύτταξα τὸ ῥολόι μου: ἦταν 6:00 ἡ ὥρα τὸ ἀπόγευμα τῆς 9ης Σεπτεμβρίου τοῦ 1973.

Ὁ πρώιμος ἀνοιξιάτικος ἥλιος ἔδυε στὸν Εἰρηνικὸ παίζοντας μὲ τὰ ὑπέροχα χρώματα τῆς Χιλῆς, ποὺ τόσο ὀμορφα ἀνεδύοντο τὴν ἄνοιξη.
Συνέχεια

Ἱστορίας συμμαχίες, μὴ ἰδεολογικὰ …συμβατές!

Ἱστορίας συμμαχίες, μὴ ἰδεολογικὰ ...συμβατές!Γιὰ νὰ καταλάβουμε ὅτι στὴν ἱστορία δεν παίζουν ῥόλο οἱ ἰδεολογίες ἀλλὰ ἡ θέσις ποὺ παίρνει ὁ κάθε ἕνας σὲ μία ἱστορικὴ στιγμή, μποροῦμε νὰ δοῦμε τὴν περίπτωση τοῦ Dollfuss.

Μέλος τοῦ χριστιανοκοινωνικοῦ κόμματος ἐδέχθη τὴν ἐξουσία ἀρχικά, μετὰ ἐγκαθίδρυσε δικτατορία (μονοκομματικὸ καθεστώς) προκειμένου νὰ ἀντιμετωπισθῇ ὁ κίνδυνος τόσο τοῦ Hitler ὄσο καὶ τοῦ κο Συνέχεια