25η Μαρτίου 2012.

Σήμερα εἶναι μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἐορτὲς τοῦ Ἔθνους τῶν Ἑλλήνων. 

Σήμερα τιμοῦμε τοὺς μεγάλους ἀγῶνες τῶν προγόνων μας γιὰ τὴν ἀνάκτησιν τῆς Ἐλευθερίας! 

Σήμερα ὅλοι οἱ Ἕλληνες, συνειδητοποιημένοι καὶ μή, ῥίχνουμε μίαν κλεφτὴ ματιὰ στὴν ἱστορία καὶ στοὺς ἥρωες μας!

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἐὰν εἶναι ἡ σωστὴ ἡμέρα αὐτὴ ποὺ τιμοῦμε, ἐὰν κάποιοι τὴν καπέλωσαν καὶ τῆς ἄλλαξαν τὰ φῶτα ἢ ἐὰν ἔτσι «ἔπρεπε» νὰ εἶναι τὰ πράγματα! 

Σήμερα, γιὰ ἐμένα τοὐλάχιστον, κάθε ἄλλη ἐορτὴ μπαίνει στὴν ἄκρη καὶ ἐορτάζω μόνον τὴν ἐπανάστασιν! Τίποτα ἄλλο! 

Δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἐὰν ὀρθῶς ἢ λανθασμένως γίνονται οἱ παρελάσεις. 

Καλῶς ἢ κακῶς ἔτσι τὶς εὑρήκαμε καὶ δὲν θὰ κάτσω τώρα νὰ ἀναζητήσω τὴν ὀρθότητά τους. 

Κατὰ βάθος πιστεύω πὼς χρειάζονται, διότι ἔχουμε ἀπωλέσει σχεδὸν ὁλοκληρωτικῶς τὴν μνήμη μας. 

Ἐὰν δὲν ἤμασταν ὅπως εἴμαστε, ἴσως  νὰ σκεπτόμουν  ἄλλους τρόπους ἐκφράσεως. 

Ἀλλὰ ὅπως ἔχουμε καταντήσει, θεωρῶ πὼς εἶναι πολὺ σημαντικές. 

Δὲν μπορῶ λοιπὸν νὰ συμφωνήσω μὲ κανέναν ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ κραυγάζουν γιὰ τὴν κατάργησίν τους! 

Εἶναι ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου! Σκέτο!

Στὶς 28 Ὀκτωβρίου 2011, σὲ μίαν ἀντίστοιχον, ἐξ ἴσου σημαντικὴ ἐθνική μας ἐορτή, δεκάδες πολῖτες κυνήγησαν τὰ πολιτικὰ ἀποβράσματα καὶ τὰ ἐξετόπισαν ἀπὸ τὶς παρελάσεις μας. 

Πολὺ σωστὰ ἔπραξαν! Πάρα πολὺ σωστά! Ἀλλά αὐτὸ ἔπρεπε νὰ συμβῇ πρίν! Ὄχι στὴν διάρκεια τῆς ἐορτῆς! Πρίν!

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες οἱ παρελάσεις γίνονται μόνον γιὰ νὰ τιμήσουμε τοὺς νεκρούς μας, τοὺς ἥρωές μας καθῶς καὶ κάθε ἕναν ποὺ θυσιάστηκε γιὰ νὰ ἐπανέλθῃ ἡ πολύπαθος Ἐλευθερία στὸν τόπο της. 

Γίνονται γιὰ  νὰ θυμηθοῦμε ΟΛΟΙ μας ἀπὸ ποῦ ξεκινήσαμε καὶ ποῦ πρέπει νὰ φθάσουμε! ΟΛΟΙ ὅμως! 

Ἀκόμη καὶ οἱ δοσίλογοι, καὶ οἱ προσκυνημένοι καὶ οἱ ΝΑΙνΑΙκοι! Ὅλοι μας!

Δὲν γίνονται  γιὰ νὰ περιφέρουν κάποιοι ἀνήθικοι τὰ ἄχρηστα σαρκία τους καὶ νὰ μοιράζουν χαμόγελα! Τὰ χαμόγελά τους ἂς τὰ κρατήσουν  γιὰ τὸν καθρέπτη τους, γιὰ τὶς φωτογραφήσεις τους καὶ γιὰ τὶς παρέες τους! Ἐμεῖς δὲν τὰ χρειαζόμαστε! Τοὺς ἔχουμε πρὸ πολλοῦ ἀπαξιώσει καὶ τὰ θεωροῦμε τοὐλάχιστον ΠΕΡΙΤΤΑ! 

Ἔχω δηλώσει πολλὲς φορὲς πὼς ἀρνοῦμαι νὰ συμπράξω καὶ νὰ συμφωνήσω μὲ τὶς ἐκδηλώσεις ἀγανακτήσεως κατὰ πολιτικῶν ἀποβρασμάτων, αὐτὲς εἰδικῶς τὶς ἡμέρες. 

Ὄχι γιατὶ δὲν ἔχω γιὰ φτύσιμο καὶ πρὸς ἀφανισμὸν κάθε νούμερο ποὺ ἐνεδύθη τὸ κοστουμάκι του καὶ μᾶς τὸ παίζει ΤΙΠΟΤΑ, ἀλλὰ διότι ἡ ἡμέρα εἶναι ἱερή! 

Εἶναι ἡμέρα μνήμης καὶ τιμῆς! Ὄχι ἡμέρα ἀσκήσεως βίας! 

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες οἱ παρελάσεις δὲν γίνονται γιὰ νὰ προβληθοῦν γιὰ μίαν ἀκόμη φορὰ τὰ πολιτικὰ σκουπίδια. 

Αὐτὰ εἴπαμε, εἶναι γιὰ τὴν χωματερή. 

Αὐτὲς τὶς ἡμέρες παριστάμεθα μόνον γιὰ νὰ ἀνασύρουμε ἐκτοπισμένες μνῆμες καὶ νὰ αἰσθανθοῦμε ἐκ νέου ὑπερήφανοι γιὰ αὐτὰ ποὺ κάποιοι ἥρωές μας ἔπραξαν! 

Τὸ λιγότερον ποὺ ὀφείλουμε εἶναι ΤΙΜΗ! Σεβασμός! Συστολή!

Ὄχι προκλήσεις καὶ κραυγές! Δὲν ταιριάζουν στὴν ἡμέρα καὶ στοὺς ἥρωες, ποὺ ὑποτίθεται πὼς τιμοῦμε!

Τὸ γράφω καὶ τὸ ξαναγράφω λοιπόν!

Ἀλλὰ ξέρω, εἶτε τὸ γράφω εἶτε δὲν τὸ γράφω, μόνη μου τὸ ἀντιλαμβάνομαι.  

Ἐκεῖ ἔξω θὰ γίνῃ τῆς κολάσεως, ἰδίως γιὰ τὰ ἀποβράσματα!

Καὶ δὲν ἀργεῖ ἐκείνη ἡ στιγμή!

Ἐάν ὅμως τούς ἀγνοήσουμε; Ἐάν δέν τούς δόσουμε λόγο ὑπάρξεως; Ἐάν ἐμεῖς πρωτίστως ἀποφασίσουμε νά ἀπέχουμε ἀπό τό σκηνικό τους; Ἐάν τούς ἀφήσουμε μόνους τους μέ τά κάγκελα καί τά τραῖνα τους;

Ἐὰν ὅλοι συμπράξουμε, τότε ὅλη ἡ φιέστα τους χάνει τὸ νόημά της!

Γιὰ αὐτοὺς δὲν εἶναι ἡμέρα τιμῆς ἀλλὰ ἡμέρα εὐκαιρίας γιὰ προβολή τους, γιὰ ἐπίδειξιν τῆς «ὑπεροπλίας» τους καὶ γιὰ παρουσίασιν μίας ἄλλης «πραγματικότητος» στὰ ἀφεντικά τους. Μὲ τὴν δική μας παρουσία ἐκεῖ μήπως ἁπλῶς τούς δίδουμε τήν δυνατότητα νά ἀποδείξουν αὐτά ἐναντίον τῶν ὁποίων ἀγωνιζόμαστε; 

Εἴμαστε ἐξοργισμένοι. Αὐτὸ εἶναι ἀληθές! Εἴμαστε πανέτοιμοι νὰ θυσιάσουμε τὰ πάντα πρὸ κειμένου νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ φασιστοειδὴ ἐτοῦτα ἀποβράσματα! Καὶ θὰ τὸ κάνουμε! 

Εἴμαστε πανέτοιμοι νὰ ἀντιγυρίσουμε  τὸν θυμό, τὴν ἀδικία καὶ τὴν στέρησιν ποὺ ὑπέστημεν!

Ναί, ἔχουμε πάρα πολλὰ προβλήματα! Περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἡ ἀντίληψίς μας δύναται νὰ προσλάβῃ καὶ νὰ ἀντιληφθῇ! Περισσότερα ἀπὸ ὅσα ἀντέχουμε!

Ἀλλά δὲν εἶναι ἡ κατάλληλος ἡμέρα! Δὲν εἶναι ἡ στιγμή!

Εἶχα ἀποφασίσει νὰ κατεβῶ στὴν παρέλασιν ποὺ γίνεται στὸ Σύνταγμα. Ἢμουν σίγουρη γιὰ  τὴν ἀνάγκη νὰ παριστάμεθα ὅλοι μας!

Τελικῶς δὲν ξέρω ἐὰν θὰ τὸ κάνω! Δὲν βλέπω νὰ ἔχῃ νόημα!

Οἱ μισοὶ «συμπολῖτες» μου  ἀγωνίζονται νὰ μετατρέψουν τὶς παρελάσεις μας σὲ ἐργοστάσιον μεταποιήσεως γιαουρτιοῦ καὶ οἱ ἄλλοι μισοὶ νὰ καταργήσουν τὶς παρελάσεις. 

Καὶ οἱ μέν καὶ οἱ δὲ ἔχουν δίκαιον! Ἀλλά αὐτήν τήν ἡμέρα; Αὐτήν εἰδικῶς τήν ἡμέρα πρέπει νά συμβαίνουν αὐτά τά ἔκτροπα;

Ἕλληνες, σήμερα τιμοῦμε, δὲν βρίζουμε! Δὲν φτύνουμε! Δὲν γιαουρτώνουμε! 

Αὐτοὶ οἱ γελοῖοι που καπηλεύθησαν τὰ πάντα, ποὺ ἔχουν στήσει μὲ τοὺς τόνους τὰ σίδερα καὶ τὰ ἀτσάλια γύρω τους, ποὺ ἔχουν τοποθετήσει ἔως κι ἐλευθέρους σκοπευτὲς ἐπὶ τῶν ὑψηλοτέρων κτισμάτων μας, δὲν ἀξίζουν οὔτε μίαν δική μας ματιά! Οὕτε κἂν περιφρονητική! Οὔτε τὸ φτύσιμό μας!

Αὐτὴν τὴν ἡμέρα τιμοῦμε! Μποροῦμε νὰ τὸ κάνουμε μὲ δεκάδες τρόπους! Μποροῦμε νὰ ἀφήσουμε μὲ σεβασμὸ ἕνα ταπεινὸ ἀνθάκι τοῦ δρόμου στοὺς τάφους τῶν ἡρώων μας! Ἢ νὰ ἀφήσουμε ἕνα ἄλλο ἀνθάκι στὶς προτομές τους! Ἢ νὰ ἐπισκεφθοῦμε τοὺς χώρους ποὺ ἕδρασαν, μαζὺ μὲ τὰ παιδιά μας, διδάσκοντας τὴν ἱστορία μὲ τὶς πράξεις μας. Ἢ ἀκόμη καὶ νὰ ἀνοίξουμε ἕνα  βιβλίο γιὰ νὰ μελετήσουμε ἀκόμη μίαν φορὰ τὰ ἔργα καὶ τὶς ἡμέρες τῶν ἡρώων μας. Ἢ νὰ πάρουμε τὴν σημαία μας καὶ νὰ τὴν σηκώσουμε ὑψηλότερα ἀπὸ τὸν Ἥλιο, ἀποδεικνύοντας σὲ κάθε μας ἐχθρό πὼς ἐμεῖς καὶ μόνον ἐμεῖς θὰ κατορθώσουμε τὸ ἀκατόρθωτον! Θὰ κάνουμε καὶ πάλι τὸν Ἥλιο μας νὰ λάμψῃ δυνατὰ φωτίζοντας τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ τῆς Λευτεριᾶς μας στὸν τόπο ποὺ τὴν γέννησε! Μποροῦμε ἁπλῶς νὰ τοὺς προειδοποιήσουμε γιὰ μίαν ἀκόμη φορά… Ἀλλὰ μὲ σεβασμὸ στὴν μνήμη! Στὰ πρόσωπα! Στοὺς ἀγῶνες! 

Νὰ στρέψουμε τὴν κεφαλὴ στὴν ἄλλην πλευρά!

Νὰ τοὺς ἀγνοήσουμε ὥς μὴ ὑπάρχοντες! 

Νὰ τοὺς ἀποδείξουμε πὼς δὲν ὑπάρχουν ΕΜΠΡΑΚΤΩΣ!!!! 

Εἶναι εὔκολο νὰ πᾶμε ὅλοι στὸ Σύνταγμα, ἢ τοὐλάχιστον κάπου ἐκεῖ γύρω. Διότι οἱ φυλακισμένοι καπηλευτές ἔχου περιζωθεῖ μὲ κάθε εἴδους κάγκελα πρὸ κειμένου νὰ διασφαλίσουν, γιὰ λίγο ἀκόμη, τὴν διαβίωσίν τους. 

Εἶναι εὔκολο! Σᾶς διαβεβαιῶ! Κι ἂς ὑπάρχουν τόσα καὶ τόσα ἐμπόδια σὲ κάθε διαδρομή! 

Δὲν εἶναι ὅμως αὐτὸ τὸ ζητούμενον! 

Τὸ ζητούμενον εἶναι ἡ πραγματικὴ περιφρόνησις! 

Τὸ ζητούμενον εἶναι νὰ παραμείνουν ἐντὸς τῶν φυλακῶν, ποὺ μόνοι τους ἔστησαν, μαζὺ μὲ τοὺς δεκάδες πραιτωριανούς τους  καὶ νὰ φωτογραφίζονται ὥς ἠλίθιοι, γραφικοί, τελευταῖοι ὑπερασπιστὲς τοῦ ἀδίκου ἐπὶ τῆς Γῆς! Διότι αὐτὸ εἶναι! Τελευταῖοι!

Οἱ παρελάσεις γίνονται γιὰ νὰ διατηρῇ ὁ λαὸς τὴν μνήμη του ζωντανή! Ὄχι γιὰ νὰ καταστρατηγοῦνται ἀξίες!

Καὶ εἶναι ἀξία τὸ δικαίωμα στὴν μνήμη, στὶς τιμές, στὴν διάσωσιν τῆς πληροφορίας. ΄

Οἱ παρελάσεις δὲν γίνονται γιὰ αὐτούς ποὺ καταχρῶνται τὶς ἐλευθερίες μας! 

Γίνονται γιὰ ἐμᾶς! 

Αὐτοὶ ἔτσι κι ἀλλοιῶς εἶναι καὶ ἀμνήμονες, καὶ ἠλίθιοι καὶ ἀνίκανοι νὰ ἀντιληφθοῦν κάτι ἀπὸ τὶς παρελάσεις καὶ τὴν πληροφορία ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ μεταφέρουν. 

Αὐτοὶ εἶναι τὰ γελοῖα ὑπολείμματα μίας  σιχαμερῆς ὑπεξαιρέσεως. 

Οἱ τελευταῖοι τῶν τελευταίων. 

Τὰ σκουλήκια ἔχουν ἀναλάβει ἤδη τὴν ἀποσύνθεσίν τους! 

Δέν τό βλέπετε;

Ἤθελα πολὺ νὰ βρεθῶ σήμερα στὸ Σύνταγμα. Ἤθελα νὰ χωθῶ μέσα στοὺς ἄλλους Ἕλληνες καὶ μὲ τὴν Ἑλληνικὴ Σημαία στὰ χέρια νὰ βροντοφωνάξω «χαῖρε ὢ χαῖρε Ἐλευθεριά»! 

Δὲν ξέρω ἐὰν θὰ τὸ κάνω τελικῶς! Δὲν ξέρω ἐὰν μὲ ἐνδιαφέρῃ νὰ σταθῶ πίσω ἀπὸ κάγκελα, σίδερα κι ὅπλα! Δὲν εἶναι ἡμέρα μνήμης καὶ τιμῆς ἔτσι! 

Ἔτσι εἶναι ἐπίδοσις δικαιολογιῶν πρὸ κειμένου νὰ ἀποκτήσουν  τὰ «ἐπιχειρήματα» ποὺ τοὺς χρειάζονται καὶ νὰ καταργήσουν τὶς παρελάσεις διὰ παντός! 

 Δὲν μοῦ ἀρέσει ἡ ἰδέα! Δὲν θέλω νὰ γίνω κι ἐγὼ ἕνας ἀκόμη ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ θὰ συνυπογράψουν γιὰ τὴν παύσιν τῶν παρελάσεων! Ἀκόμη τὶς χρειαζόμαστε! 

Ἀποφασῖστε ὁ καθεῖς σας μόνος του!

Δὲν μπορῶ νὰ ὑποδείξω σὲ κανέναν κάποιαν δράσιν. Εἶναι ἐπιλογή προσωπικὴ τοῦ καθενός νὰ ἀναλάβῃ τὶς εὐθύνες του.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply