Σήμερα, ἐὰν διαβάζετε αὐτὸ τὸ κείμενον, σημαίνει πὼς ξεκίνησε ἡ πορεία μας, ἡ πολὺ δύσκολη, ἐπίπονος, αἱματηρή μας πορεία πρὸς τὸ Φῶς.
Ἕνα Φῶς ποὺ οὐδέποτε μάθαμε πὼς ὑπάρχει, ποὺ μᾶς τὸ ἀπέκρυπταν συστηματικὰ ἐδῶ καὶ αἰῶνες, ποὺ ὅταν κάποιες φορὲς τολμήσαμε νὰ τὸ ἀγγίξουμε, ὑπέστημεν μίαν ἀκόμη, ἀπὸ τὶς πολλές, γενοκτονία.
Ἀμέτρητες γενοκτονίες, κυρίως ἄγνωστες, διότι δὲν ἔπρεπε ἐμεῖς εἰδικῶς, νὰ πλησιάσουμε στὴν ἀλήθεια.
Διότι κάθε φορὰ ποὺ μαθαίναμε τὴν ἱστορία μας, μαθαίναμε καὶ τὸν ῥόλο μας, τὸν δρόμο μας, μὰ καὶ τὸν σκοπό μας.
Κι ὅταν κάποιος γνωρίζῃ τὸν σκοπό του, οὐδέποτε ἐπιτρέπει, σὲ ὅλες τὶς δυνάμεις, νὰ τὸν ἀποτρέψουν ἀπὸ αὐτόν.

Σήμερα, ἐὰν διαβάζετε αὐτὸ τὸ κείμενον, πρέπει λογικὰ νὰ πλησιάζουμε στὸ πέρας τῆς καταῤῥεύσεως. Δῆλα δὴ στὸν πάτο πάτο. Αὐτὸν ποὺ ὅλο πλησιάζαμε καὶ οὐδέποτε μᾶς ἐπετράπη νὰ πατήσουμε γιὰ νὰ ἀναλάβουμε δυνάμεις καὶ νὰ σηκωθοῦμε στὰ πόδια μας, γιὰ νὰ ξεκινήσουμε τὴν πορεία τῆς ἀνόδου μας.

Σήμερα ποὺ σᾶς γράφω (19 Νοεμβρίου 2016) δὲν γνωρίζω κάτι ἀπὸ ὅσα θὰ συμβοῦν, οὔτε τὸν ἀκριβὴ ἀριθμὸ τῶν νεκρῶν, οὔτε τὰ θύματα ἀπὸ τὶς μάχες, οὔτε τὸν ἀριθμὸ τῶν πολλῶν, πολὺ περισσοτέρων, ἐπομένων θυμάτων, οὔτε κἂν τὸ πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς θὰ ζήσουμε καὶ πῶς θὰ ζήσουμε.
Γνωρίζω μόνον πὼς ἐὰν καταφέραμε νὰ φθάσουμε ἔως ἐδῶ, τότε τὰ ἐπόμενα γιὰ ἐμᾶς εἶναι …περίπατος!!!
Διότι ὅταν ὁ Ἕλλην βλέπῃ ἐμπρός του σκοπό, στόχο, ἔργο, τότε βλέπει Φῶς καὶ μεταμορφώνεται σὲ …θεὸ καὶ κινεῖ βουνᾶ.
Κι αὐτὸ θὰ πράξουμε ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα.

Πατριῶτες…
Τώρα ξεκινοῦν τὰ δύσκολα.
Ἔως τώρα βιώναμε (καὶ βιώνουμε) τὶς ἀποδομήσεις.
Τώρα, σὲ λίγο, ποὺ θὰ ξεκινήσουν οἱ ἐπαναδομήσεις, χρειαζόμεθα ὅλοι μας. Τώρα, στὸ κτίσιμο, κάθε ἕνας εἶναι ἀναγκαῖος κι ἀπαραίτητος. Τώρα εἶναι ἡ δική μας ὥρα καὶ ἔχουμε κάθε δικαίωμα νὰ δόσουμε ὅλην μας τὴν ἐνέργεια, νὰ ἀπολαύσουμε ὅλα τὰ ἐπὶ μέρους βήματά μας, ἀλλὰ καὶ νὰ ἀπαιτήσουμε ἀπὸ ὅλους γύρω μας νὰ πράξουν τὸ ἴδιο. Καὶ ἡ μόνη δυνατότης προσφέρεται ἀπὸ τὸ δικό μας παράδειγμα.

Δὲν εἶναι ὥρα γιὰ θρήνους. Εἷναι ὥρα γιὰ νὰ σηκώσουμε ὑψηλὰ τὰ μανίκια, νὰ σφίξουμε τὰ δόντια καὶ νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι. Ἔχουμε νὰ πολεμήσουμε μὲ θεριά. Θεριὰ ψεύτικα, χάρτινα, πλαστὰ ποὺ στὴν πραγματικότητα τὰ ἔστησαν οἱ …πεποιθήσεις μας.
Καὶ θὰ τὰ νικήσουμε διότι δὲν ἔχουμε ἄλλην ἐπιλογή. Εἶναι ὁ μονόδρομός μας καὶ ἡ Μοίρα μας!

Εὔχομαι σὲ ὅλους μας Δύναμιν, κουράγιο καὶ πίστη στὸ ἀποτέλεσμα, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἕνα μόνον: ἡ Ἀπελευθέρωσις τοῦ Ἀνθρώπου ἀπὸ ὅλα του τὰ δεσμά.

Φιλονόη

Σημειώσεις

Ἔγραψα πολλὲς φορὲς πὼς δὲν θὰ πληρώσουμε κάτι.
Ναί, δὲν θὰ πληρώσουμε. Δὲν ὑπάρχει κάτι γιὰ νὰ πληρώσουμε, διότι ὅλα ἦσαν πλαστά.
Μὴ τοὺς ἀκοῦτε νὰ μᾶς ἀσκοῦν τὴν τρομολαγνεία τους. Δὲν περνᾶ πιά.
Τελειώνει κι αὐτό.

Ἔγραψα πολλὲς φορὲς πὼς θὰ πάρουν στάκτες ἀν τί γιὰ …εὐκαιρίες ἐκμεταλλεύσεως.
Ναί, θὰ πάρουν  στάκτες καὶ σκόνες.
Τὰ σπίτια μας ἐρείπια, ῥημάδια. Τὰ δημόσια περιουσιακὰ στοιχεῖα ἐπίσης.
Κι ἐὰν κάπου κάποιοι τοῖχοι στέκουν ὄρθιοι, δικαιοῦνται νὰ …χρωματισθοῦν ὁλίγον ἀπὸ αὐτό:

Π@υτάνα ὅλα.
Ἐμεῖς τὰ φτιάξαμε ἐμεῖς θὰ τὰ γκρεμίσουμε.
Ὅλα. Καὶ θὰ τὰ γκρεμίσουμε ὅλα γιὰ νὰ μπορέσουμε, ἐπὶ τέλους, νὰ τὰ κτίσουμε μὲ πραγματικὰ καὶ γερὰ θεμέλια, πρὸ κειμένου νὰ μὴ μᾶς ξανενοχλήσῃ σεισμὸς καὶ τρωκτικά..
Σκόνη, σκόνη, σκόνη παντοῦ γύρω μας. Σκόνη καὶ στάκτες. Αὐτὸ θὰ πάρουν.

Ἐὰν κάπου ὅμως δοῦμε κάποιον ὄρθιο τοῖχο, κάποιο ὄρθιο κάθαρμα, κάποιο λαμόγιο ποὺ ἐπερίσσευσε, ἂς μὴ τὸ γκρεμίσουμε. Μόνον νὰ τὸ ἀπομονώσουμε καὶ νὰ τὸ ἀφήσουμε ἐκεῖ, μόνο του, νὰ τρώῃ τὶς σάρκες του. Ἀπὸ σάρκες δικές μας πιὰ δὲν ἔχει γιὰ τὰ καθάρματα.

εἰκόνα