Καλὸ θὰ εἶναι, γιὰ ἀρχή, νὰ διαχωρίσουμε μέσα μας τὸ τὶ ἀκριβῶς ὀφείλουμε νὰ προστατεύσουμε καὶ τὶ ὄχι. Διότι, ἐπὶ τέλους μᾶς πρέπει νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς αὐτὸ ποὺ χάνεται δὲν εἶναι κάτι περισσότερο ἢ λιγότερο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ πράγματι πρέπει νὰ χαθῇ.
Στὴν πραγματικότητα αὐτὸ ποὺ χρειαζόμεθα εἶναι νὰ …ξε-κλειδώσουμε τὶς ἔννοιες, γιὰ νὰ πατήσουμε ἐπὶ τέλους κάπου σταθερά, πρὸ κειμένου νὰ ἐπανεξετάσουμε τὰ πάντα σὲ ἄλλες βάσεις.
Οἱ ἀπαντήσεις φυσικὰ πάντα μέσα μας ἀναζητῶνται…
Στὸν τόπο μας, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, μὰ ἰδιαιτέρως στὴν πρόσφατο (ἱστορικά) χώρα μας, ὅλα ὅσα καθορίζουν τοὺς κανόνες διαβιώσεως, ἀκροβατοῦν ἀνάμεσα στὸ «ὀλίγον ἀνεκτικόν», στὸ «ὀλίγον ἐλεύθερον», στὸ «ὀλίγον ἠθικόν», στὸ «ὀλίγον ἀληθές», στὸ «ὀλίγον ἀξιακόν» καί, τελικῶς, στὸ «ὀλίγον δίκαιον». Αὐτὰ τὰ εἰσαγωγικά, καθὼς καὶ τὸ «ὀλίγον», ποὺ χαρακτηρίζει τὰ πάντα, ἐπὶ τέλους πρέπει νὰ παύσουν ὁριστικῶς νὰ μᾶς καταδυναστεύουν καὶ νὰ σκιάζουν τὴν καθαρότητα τῆς σκέψεώς μας καί, ἐν συνεχείᾳ, τὴν καθημερινότητά μας.
Καὶ πρέπει νὰ παύσουν διότι τὸ κάθε εἴδους «ὀλίγον» μολύνει, ἐξ ἀρχῆς, ὅλο τὸ ἀντιληπτικό μας ἐπίπεδον γιὰ τὴν Ζωὴ καὶ τὸν Κόσμο μας, ἀλλοιώνοντας τὶς ἔννοιες καὶ μετατρέποντας τοὺς ἀνθρώπους σὲ κάτι ἀπὸ «ὀλίγον» ποὺ ὅμως πλέον σήμερα ἀδυνατοῦν νὰ συνειδητοποιήσουν ὅτι μὲ τὸ κάθε εἴδους «όλίγον» κατέληξαν στὸ «ὀλίγον δικαίωμά» τους στὴν ζωή. Μὰ μὲ τὸ «ὀλίγον δικαίωμα» στὴν ζωὴ χάνουμε ὁριστικῶς καὶ τὸ δικαίωμα παραμονῆς μας ἐπὶ τοῦ πλανήτου.
Τὰ κράτη, οἱ κοινωνίες καὶ εἰδικότερα ἡ οἰκογένεια καὶ τὸ ἄτομον, ὅταν συμβιβάζονται μὲ τὸ «ὀλίγον» καταλήγουν στὸν ἀφανισμό. Περιοριζόμενοι στὸ «ὀλίγον» χάνουμε τὸ Ὅλον. Χάνοντας τὸ Ὅλον, ὅσο βαρὺ κι ἐὰν φαντάζῃ, χάνουμε τὸ δικαίωμα ἐπιβιώσεως ἐπὶ τοῦ πλανήτου.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.