Ἀρχεῖα συγγραφέως: Ἄκης Κουστουρίδης

Ἁπλᾶ ξέχασες τὸ ὄνειρό σου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 

γράφει ο Άκης κουστουλίδης

 Και όμως έρχεται η στιγμή που αντικρύζεις μπροστά σου μια λευκή σελίδα.

Ξεφυλλίζεις το βιβλίο της ζωής σου και φτάνεις στην σελίδα που φοβίζει περισσότερο και από την πιο μαύρη σελίδα της ιστορίας σου που μπορείς να θυμηθείς. Συνέχεια →

Γιορτὴ τῆς ἀγάπης. Εἶναι ἡ ἀγάπη ἕνα κόλπο ἤ μία σανίδα σωτηρίας;;;;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Νοιώθω εντελώς ηλίθια, έτσι στη μέση ηλικία μετά από 30 χρόνια δουλειάς να κάθομαι μπροστά σ΄ενα πληκτρολόγιο τυλιγμένη με μια κουβέρτα (είναι το νέο είδος θέρμανσης), με ένα μάτσο απλήρωτους λογαριασμούς στο τοίχο, και να ξέρω πως δεν τα έφαγα μαζί, δεν τους ψήφισα ποτέ, δεν ήμουν λαμόγιο, δεν έκανα καμμιά μπάζα, δεν πήρα φακελλάκια, μίζες, δεν..δεν…δεν.. αλλά να πρέπει να πληρώσω όσους τα έφαγαν. Αυτό το φεουδαρχικό θράσος των νέων γαλαζοαίματων που έχουν κληρονομικό δικαίωμα να βουτάνε τα λεφτά του κοσμάκη και να τα κάνουν ότι γουστάρουν… Συνέχεια →

Ἕνα δευτερόλεπτο… -χιλιάδες πόρτες ἀνοικτές.-

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

γράφει ο Άκης κουστουλίδης

Ένα δευτερόλεπτο …..

Εξήντα μαζί φτιάχνουν ένα λεπτό ……

Τρις χιλιάδες εξακόσια από αυτά ολοκληρώνουν μια ώρα …

Και μια μέρα έχει ογδόντα έξι χιλιάδες τετρακόσια ….

Όλα σε μια ευθεία γραμμή, σχεδόν ατάραχα και αδιάφορα κυλούν και ξεχνιούνται στο παρελθόν.

Στην μνήμη της ζωής μένουν άλλοτε μαζεμένα σε μια σημαντική μέρα. άλλοτε σαν χρόνια, μα σαν ένα δευτερόλεπτο σπανίως αναφέρονται και όταν αναφέρονται ονομάζονται είτε σαν την κακιά στιγμή, είτε σαν την κακιά την ώρα κ.λ.π. Συνέχεια →

Μὲ τὴν πέννα τῆς ψυχῆς.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

γράφει ο Άκης κουστουλίδης

 
Είναι κάποιες στιγμές που κοιτάς μπροστά σου και είναι όλα μια λευκή κόλα χαρτί.
Έχεις χάσει την πίστη σου στην ζωή και θέλεις να δραπετεύσεις, να φύγεις τρέχοντας από το κορμί που κουβαλάς, να μην βλέπεις τίποτα από αυτά που σου χαρίζουν καθημερινός τα μάτια σου, θέλεις να μείνεις διψασμένος αρνούμενος όλο το νέκταρ των θεών που έχεις μέσα στο ποτήρι της ζωής σου.
Δεν θέλεις άλλο την σοφία που έχεις αποκτήσει, δεν θέλεις την γνώση που έχεις για προίκα από την εμπειρία σου μέσα στο πέρασμα των χρόνων και απλά θέλεις να κρυφτής και δεν μπορείς. Συνέχεια →

Μὲ τὴν πέννα τῆς ψυχῆς…..

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

(Φιλονόη σ΄ευχαριστώ)γράφει ο Άκης κουστουλίδης

Είναι κάποιες στιγμές που κοιτάς μπροστά σου και είναι όλα μια λευκή κόλλα χαρτί.
Έχεις χάσει την πίστη σου στην ζωή και θέλεις να δραπετεύσεις, να φύγεις τρέχοντας από το κορμί που κουβαλάς, να μην βλέπεις τίποτα από αυτά που σου χαρίζουν καθημερινός τα μάτια σου, θέλεις να μείνεις διψασμένος αρνούμενος όλο το νέκταρ των θεών που έχεις μέσα στο ποτήρι της ζωής σου. Συνέχεια →

Οἱ ἐθισμένοι τοῦ θρόνου…..

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

γράφει ο Άκης κουστουλίδης
 
 
Πάει καιρός που έχω να γράψω κάτι ή και να αναφερθώ ακόμη σε κείνο το μονοπάτι της ζωής μου, όπου ξόδεψα τα πιο πολλά χρόνια της ζωής και έδωσα την μεγαλύτερη ενέργεια του είναι μου.
Σε κείνο το μονοπάτι που δεν έχει σημασία για πιο λόγο το περπάτησα, αλλά η διαδρομή που έκανα.
Σε κείνο το μονοπάτι που ενώ ήξερα πως είναι επικίνδυνο, που ενώ είχα ακούσει για αυτούς που το περπάτησαν πως έχουν πεθάνει ή έχουν τρελαθεί, μπήκα στο κατώφλι του και άρχισα να το βαδίζω.
Φοβισμένος στην αρχή και επιφυλακτικός, ξελογιασμένος δε και διαφορετικός, άρχισα να ζω περπατώντας ανάμεσα σε τοίχους με συνθήματα που ήθελαν να αλλάξουν τον κόσμο. Συνέχεια →