Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία

Ἡ νῆσος Σάσων.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ποιά εἶναι; Ποῦ εἶναι; Γιατί δέν μαθαίνουμε ΤΙΠΟΤΑ γιά τήν ὕπαρξίν της;
Πότε τήν ἐγκαταλείψαμε; Γιατί τό κάναμε;
Πῶς κατέληξαν οἱ κάτοικοί της; Τί σημασία ἔχει γιά τήν κάθε χώρα καί ἰδίως γιά τήν Ἑλλάδα;

Ἄλλη μία ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ προδοσία. Μὰ πάρα πολὺ μεγάλη!
Γεμάτη ἡ ἰστορία μας ἀπὸ αὐτές.  Ἀλλὰ ὅσες κι ἐὰν μάθῃς, πάλι ἡ πίκρα, ὁ θυμός, ἡ ὀργὴ σὲ καταλαμβάνουν…
Καὶ δυστυχῶς, πάλι ὁ Βενιζέλος στὴν μέσιν…
Αὐτὸ τὸ τόσο ἀμφιλεγόμενον πρόσωπον, ποὺ οὐδόλως τελικῶς καλὸ μᾶς ἔκανε.. Μόνον ὀργή μᾶς ἄφησε…  Συνέχεια →

«Καταραμένο μέρος εἶναι ἀνηψιέ μου».

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

«Ἀλλὰ ἔχουμε κι ἐμεῖς τοὺς ἥρωές μας…..»

Γράφει ὁ Μεχμὲτ Ἰμᾶμ….

Συγκλονιστικόν! Ὀφείλουμε νὰ τὸ διαβάσουμε ὅλοι μας! Συνέχεια →

Ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος τοῦ Νικηταρᾶ;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

 

Ὁ Νικήτας ἦταν πάντα ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους μου ἥρωες. Ἀπὸ τὰ πρόσωπα ποὺ πάντα ἐθαύμαζα γιὰ τὴν ἀκεραιότητα, τὸν ἄδολον πατριωτισμό τους καὶ τὸἦθος τους. 

Γνωρίζουμε φυσικὰ πὼς πέθανε πάμπτωχος. Αὐτὸ ποὺ δὲν γνωρίζουμε εἶναι τὸ ποῦ εἶναι ὁ τᾶφος του.
Ἦταν  λοιπόν τόσο ἀσήμαντος ὥςτε νά μήν ἐνδιαφερθῇ κανεῖς πρό κειμένου νά βάλῃ ἕνα σημάδι; Τί στό καλό; Γιὰ τὸν Νικηταρᾶ μιλᾶμε. 

Ἀναζητῶντας λοιπὸν κάποιο στοιχεῖο γιὰ τὸν τάφο τοῦ Νικήτα ἔπεσα στὸ παρακάτω ἄρθρον τοῦ Ἀγγέλου Συνέχεια →

Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Χιμάρας. (5 Νοεμβρίου 1912)

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Μέσα στὴν ταχύτητα μὲ τὴν ὁποίαν προσλαμβάνουμε πλέον πληροφορίες μᾶς διέφυγε μία σημαντικὴ ἐπέτειος. Αὐτὴ τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Χιμάρας. 

Τό λιγότερον ποὺ ὀφείλουμε εἶναι μία στιγμή μας. Μία σκέψις μας. Κι ἕνα εὐχαριστῶ μας. Συνέχεια →

540 χρόνια σκλαβιᾶς…..

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Δὲν εἶναι λίγα βέβαια… Καὶ ἰδίως ὅταν κάποια ἀπὸ αὐτὰ ἦταν τὰ χειρότερα λόγῳ σφαγῶν, διώξεων καὶ δηώσεων. 

Ἡ Δράμα καὶ τὸ Δοξᾶτο της… Πολύ αἷμα… Πολὺς πόνος… 

Φιλονόη.

1 ΙΟΥΛΙΟΥ 1913 – ΜΕΤΑ ΑΠΟ 540 ΧΡΟΝΙΑ ΣΚΛΑΒΙΑΣ Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΔΡΑΜΑΣ Συνέχεια →

Οἱ κολλῆγοι.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἀνέφερα πρό μερικῶν ἡμερῶν στὸ σημείωμα:  Πόσο θλιβεροὶ εἶναι, τοὺς διαλόγους ποὺ διεξήχθῃσαν στὴν βουλὴ τοῦ 1910, μετὰ τὰ γεγονότα στὸ Κιλελέρ. Σήμερα, πρὶν παρουσιάσω μίαν γενικὴ ἄποψι τῶν τότε γεγονότων (ἀπὸ τὸ ἱστολόγιον σὰν σήμερα) θὰ προσθέσω κάποιες ἀκόμη πληροφορίες, ποὺ ἀντλῶ ἀπό τὸ σύγγραμα τοῦ Σπύρου Μελᾶ, Ὁ γιὸς τοῦ Ψηλορείτη.

Συνέχεια →