Παλαιά ἐπίστευα ὅτι τὴν εὐτυχία θὰ μποροῦσα νὰ τὴν εὕρω μόνον ἐὰν ἔφθανα στὸν τελικὸ στόχο ποὺ κάθε φορὰ ὅριζα.
Ἀργότερα κατάλαβα πὼς ἀρκετοὶ ἀπὸ τοὺς στόχους μου ἀπαιτοῦσαν πολὺ περισσότερο χρόνο ἀπὸ αὐτόν ποὺ ἀρχικὰ εἶχα φαντασθεῖ.
Καὶ ἔτσι συνειδητοποίησα πὼς τὸ πνεῦμα τοῦ ταξειδιοῦ εἶναι ἐξ ἴσου σημαντικὸ μὲ τὸν προορισμό.

Γιὰ νὰ βιώσουμε ἀληθινὰ τὴν εὐτυχία εἶναι σημαντικὸ νὰ μποροῦμε νὰ νοιώθουμε πλήρεις σὲ κάθε βῆμα τῆς διαδρομῆς μας.
Ἡ διαδρομὴ εἶναι ἡ πραγματικὴ ζωή.
Τὸ νὰ μποροῦμε νὰ εὕρουμε αὐτὸ τὸ κέντρο τῆς πληρότητος μέσα μας, ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὸ σημεῖο στὸ ὁποῖο εὑρισκόμεθα, αὐτὸ εἶναι ἡ ἀληθινὴ τέχνη.

Οἱ περισσότεροι ἀναβάλλουν νὰ νοιώσουν πληρότητα ἤ ἰκανοποίησι, μέχρι νὰ φθάσουν νὰ ἔχουν αὐτό ποὺ ἀκριβῶς θέλουν.
Ἔτσι καταλήγει ἡ ζωή τους νὰ εἶναι γεμάτη ἀπὸ ἀφαιρέσεις στιγμῶν, ὡρῶν, ἡμερῶν καὶ τελικὰ ἐτῶν…
Χρόνια ὁλόκληρα στὰ ὁποῖα δὲν ἤσαν ἀληθινὰ παρόντες, γιατὶ ἡ ζωή τους δὲν ἀνταποκρίνετο στὴν προκαθορισμένη εἰκόνα ποὺ εἶχαν γιὰ τὴν εὐτυχία.

Ὁλο τὸ καλό, ὅλη ἡ δύναμις, ὅλη ἡ χαρὰ εὑρίσκονται στὴν παροῦσα στιγμὴ κι ἂν δὲν τὴ ἐπιλέξουμε σήμερα ἴσως χρειασθῇ νὰ τὴν περιμένουμε γιὰ πάντα.

Πιστεύω ὅτι οἱ ἄνθρωποι γερνοῦν πρὶν τὴν ὧρα τους γιατὶ περιμένουν ἀντί νὰ ζοῦν.
Περιμένουν νὰ τοὺς ἀγαπήσῃ κάποιος γιὰ νὰ νοιώσουν ἀξιαγάπητοι…
Περιμένουν νὰ συμβῇ κάτι θεαματικὸ στὸν ἐξωτερικὸ κόσμο, γιὰ νὰ νοιώσουν χαρὰ καὶ ἐκπληρώσι.
Καὶ μίαν ἡμέρα γίνεται πραγματικότης αὐτὸ ποὺ περίμεναν…
Ἀλλὰ καὶ τότε δὲν αἰσθάνονται χαρά…
Δὲν ξέρουν πῶς νὰ νοιώσουν χαρὰ γιατὶ τόσον καιρὸ εἶχαν ἐξασκηθεῖ στὴν ἀναμονή της.

Σήμερα εἶναι ἡ τέλεια ἡμέρα γιὰ νὰ ξεκινήσῃς νὰ ἀπολαμβάνῃς μικρὰ καθημερινὰ πράγματα…
Εἶναι ἡ ἰδανικὴ ἡμέρα γιὰ νὰ ὑμνήσῃς τὴν ἱερότητα τῆς ὑπάρξεώς σου καὶ νὰ ἀναζητήσῃς τὴν ὀμορφιὰ καὶ τὴν πληρότητα στὶς ἁπλὲς καθημερινὲς δραστηριότητες.

Γιῶτα Σούσουλα

φωτογραφία