Παραμένουμε, παρὰ τὰ ὅποια μας βήματα, σὲ μεγάλον βαθμὸ ἀπολύτως πλανεμένοι ἀναφορικῶς μὲ βασικὲς ἔννοιες καί, κυρίως, μὲ βασικὲς πολιτικὲς ἔννοιες. Θεωροῦμε, ἐφ΄ ὅσον ἔτσι μᾶς ἔχουν ἐκπαιδεύση νὰ πιστεύουμε πὼς ἡ ἀριστοκρατία, γιὰ παράδειγμα, ἀναφέρεται στὴν ἄρχουσα τάξιν καί, φυσικά, σὲ ἐκείνους ποὺ ἐκτὸς ἀπὸτὸ νὰ διοικοῦν, γνωρίζουν θαυμάσια καὶ σταθερὰ νὰ τὰ ἁρπάζουν. Ὅλη ἡ διαπλοκή, ἡ ἐξαπάτησίς μας, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τὸ σύστημα ἐκπαιδεύσεώς μας, διατηρεῖ μονίμως «κλειστές» τὶς πύλες πρὸς τὴν ἀλήθεια, μὲ σκοπὸ νὰ διαιωνίζεται ὁ σκοταδισμός μας καὶ ἡ βλακεία μας.
Παράδειγμα:
Ἡ γνωστή μας βενιζελικὴ οἰκογένεια, ποὺ (ἐπισήμως) ἐδῶ καὶ πλέον τοῦ αἰῶνος, κυβερνᾶ τὴν χώρα, οὐδέποτε ἀνῆκε, ἀνήκει ἢ θὰ ἀνήκη στὴν ἀριστοκρατία τοῦ τόπου. Ἀνῆκε, ἀνήκει καὶ θὰ ἀνήκη μόνον στὴν καταχρηστικῶς, τοκογλυφικῇ ἀδείᾳ καὶ ὑπὲρ ἄνω δικαιοσύνης, ἄρχουσα τάξιν, ποὺ οὐδόλως ἀντιλαμβάνεται τὸ τὶ ἀκριβῶς σημαίνει ἄριστος. Μποροῦμε μάλιστα, σήμερα κι ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς, νὰ ἀποφανθοῦμε πὼς μᾶλλον διασφαλίζει τὴν φαυλοκρατία, διαπλέκοντας ἱστούς, παραμένοντας διαρκῶς στὸν ἀφρὸ τῆς ἀσυδοσίας, ἀλλὰ καὶ ἀπολύτως προστατευομένη, ἐνᾦ συστηματικῶς μεριμνᾶ γιὰ νὰ διώκεται ἡ ἀριστεία καὶ νὰ ἐξοβελίζεται ἐκτὸς συνόρων.
Πόσοι καί πόσοι συμπατριῶτες μας δέν ἔνοιωσαν στό πετσί τους τήν ἀχορταγία τους καί τήν ἀσυδοσία τους; Καί γιατί, ἀκόμη καὶ σήμερα, παρὰ τὶς ἀποδείξεις περὶ τοῦ ἀντιθέτου, ἐξακολουθοῦμε νά τούς ἀποκαλοῦμε ἀριστοκράτες, ἐνᾦ παραμένουν σκέτο φαυλοκράτες καί πλουτοκράτες; Μήπως διότι στό μυαλό μας ὁ ἀριστοκράτης ταὐτίζεται μέ τόν πλουτοκράτη;
Συνέχεια