Ὑπάρχουν κάποια πράγματα ἤ κάποιες συνήθειες ἤ κάποιοι ἄνθρωποι, ποὺ ἀπὸ καιρὸ πλέον δὲν μᾶς χρειάζονται.
Ῥοῦχα ποὺ ἀραχνιάζουν στὶς ντουλάπες…
Συνήθειες ποὺ μᾶς κάνουν κακό…
Ἤ ἄνθρωποι ποὺ ὑπάρχουν στὴν ζωή μας σὰν …διακοσμητικὰ στοιχεῖα.
Ἀπὸ ὅλα ἔχουμε…Μὰ οὐσιαστικῶς …δὲν ἔχουμε.
Ὅσο περισσότερο περιφρουροῦμε τὰ παλαιὰ πράγματα, τὶς συνήθειες καὶ τὸν κόσμο μας, ποὺ ἁπλῶς μᾶς ἐπιβεβαιώνουν πὼς εἴμαστε ἀσφαλεῖς, τόσο περισσότερο φυλακιζόμαστε σὲ φυλακές, τῶν ὁποίων ἐμεῖς ὀρθώνουμε τὰ κάγκελα.
Διότι δὲν ἀφήνουμε χῶρο καὶ τόπο νὰ ἀναπτυχθοῦν νέες συμπεριφορές, σκέψεις, ἰδέες…
Ἁπλῶς ἀναμασοῦμε τὰ παλαιά, πρὸ κειμένου νὰ μὴν ξεβολευτοῦμε.
Γιὰ νὰ βρῇ ὅμως χῶρο τὸ νέο, τὸ ὁ,τιδήποτε νέον, πρέπει πρῶτα νὰ κάνουμε τὶς δικές μας ἐκκαθαρίσεις.
Νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὰ πιὸ περιττὰ ἀντικείμενα καὶ νὰ περάσουμε στοὺς πιὸ …διακοσμητικοὺς ἀνθρώπους.
Ἐμεῖς ξέρουμε καλλίτερα.
Ποτὲ δὲν θὰ μπορέσουμε νὰ ἀλλάξουμε τὴν ζωή μας, ἐὰν δὲν ἀποφασίσουμε ἐμεῖς νὰ δράσουμε.
Σημείωσις
Γιὰ νὰ μὴν παρεξηγηθῷ. Διακοσμητικοὶ ἄνθρωποι δὲν εἶναι οἱ ἄνθρωποι τοῦ κοντινοῦ μας περιβάλλοντος, ἀλλὰ αὐτοὶ ποὺ μὲ κάποιον τρόπο, δίχως νὰ ἀνήκουν στὸ στενό μας περιβάλλον, λειτουργοῦν περιφερειακά, ἀλλὰ οὔτε τοὺς προσφέρουμε κάτι, οὔτε μᾶς προσφέρουν. Τέτοιοι μπορεῖ νὰ εἶναι παλαιοὶ συμμαθητές, γνωστοί, παιδικοὶ φίλοι, μὲ τοὺς ὁποίους δὲν μᾶς δένει κάτι παρὰ μόνον ἕνα παρελθὸν καὶ πολλὲς πολλὲς στασιμότητες.
Εἶναι ἀκριβῶς ὅπως τὰ παιδικά μας παπούτσια, ποὺ κρατοῦν ἁπλῶς μίαν θέσιν στὴν ντουλάπα, ἀλλὰ ποὺ οὐδέποτε θὰ τὰ φορέσουμε.
Ἐμεῖς ἀποφασίζουμε γιὰ τὸ τὶ χρειαζόμαστε νὰ κρατᾶμε στὴν ζωή μας.
Πάντως ἀκόμη καὶ ἡ ντουλάπα μας μπορεῖ νὰ βρῇ κάτι χρησιμότερο ἀπὸ τὰ παιδικά μας παπούτσια γιὰ νὰ φιλοξενήσῃ…
Ἀφῆστε δὲ ποὺ ἴσως τελικῶς ὀφείλουμε νὰ ἀναθεωρήσουμε πολλὰ ζητήματα γιὰ τὸ τὶ χρειαζόμαστε καὶ τὶ ὄχι.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
…Τυχαίο; Όχι, μοιραίο. Συνήθως κοιτάζω τις αναρτήσεις άλλων blog από τη λίστα των e-mail και ότι μου τραβάει το ενδιοαφέρον πάω και το διαβάζω. Ξέρεις πόσες φορές μου έκαναν click κάποια εδώ; Έχεις απόλυτο δίκιο. Στα γενέθλια των 40 (πρώτη μεγάλη κρίση μου) είχα ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον και όλοι ήταν απασχολημένοι και τους έστειλα…. εκεί. Αλλά και για καταστάσεις έχεις δίκιο, το ναρκωτικό που λέγεται ρουτίνα σε σαπίζει. Χαίρομαι που είμαστε στο ίδιο μήκος κύμματος. Στην παρούσα φάση έχω αποτραβήξει στα draft 550 κείμενα για να τα επανεξετάσω λέξη προς λέξη. Όταν φτάσω σε εκείνα που αναφέρονται σε αυτό που λες θα το συζητήσουμε καλύτερα.
Μὴν ἀποσύρεις κείμενα. Ἄλλο νὰ τὰ ξαναδιαβάσῃς σήμερα καὶ νὰ καταλάβῃς περισσότερα γιὰ ἐσέναν κι ἄλλο νὰ ἀποσυρθοῦν. Δὲν ξέρεις πότε, ποιός, σὲ τὶ φάσιν θὰ εἶναι, γιὰ νὰ τὰ χρειαστῇ.
Ἔτσι ἤσουν τότε, ἔτσι σκεπτόσουν κι ἔτσι ἔγραφες.
Ἀλλοιῶς εἶσαι σήμερα, ἀλλοιῶς σκέπτεσαι κι ἀλλοιῶς γράφεις…
Κι ὅσο γιὰ τὰ αὐριανά σου κείμενα…
Ἔ… καταλαβαίνεις. Καμμία σχέσις μὲ τὸ ἐχθὲς καὶ τὸ τώρα!
Έχει σοβαρή βάση αυτό που μου λες γράφω για αρχή και τα έχω κατά νου στην πορεία που διανύω τώρα.
Ξέρω πως δε γνωριζόμαστε καλά αλλά νιώθω πως μπορείς να με καταλάβεις ως ένα βαθμό. Προσπαθώ σκληρά να βελτιστοποιηθώ ας μου επιτραπεί η λέξη, ως άνθρωπος, ξαναψάχνοντας το τι πιστεύω εκ του μηδενός και κρίνοντας το με πιο καθαρό μάτι. Αυτό το επιχειρώ μέσα από την αφαίρεση και την τιθάσευση του εγώ. Μέσα σε αυτές τις συμπαρασυρόμενες αλλαγές αλλάζει και ο χώρος που εκφράζομαι, το blog μου. Θέλω να βγάζει πολύ πιο καθαρά, αλλά και πολύ πιο ταπεινά, το πως προσπαθώ να σκέφτομαι και το που θέλω να φτάσω σε μια διαδικασία προσωπικής ολοκλήρωσης.
Σαφώς όμως έχεις δίκιο. Τα κείμενα που έχω γράψει έχουν την δική τους ιδιαίτερη αξία και το δικό τους βάρος έστω και αν δε με εκφράζουν 100% πλέον. Απλά πρέπει να βρω ένα τρόπο σιγά-σιγά, με ηρεμία, με σύνεση, με ειλικρίνεια, να τα εντάξω στη νέα τάξη πραγμάτων που οφείλω στον Κώστα.
Γιατί δέν τά χωρίζεις σέ ἐνότητες;
Πρὸ αὐτῆς τῆς περιόδου… Αὐτὴ ἡ περίοδος… Ἡ ἐπομένη περίοδος…
Κι ἔτσι θὰ δίδῃς καὶ στίγμα καὶ παράδειγμα γιὰ τὴν διαδρομή σου.
Ναι, είναι μια καλή λύση. Είμαι όμως ακόμα εν βρασμώ. Κάτι τέτοιο θα γίνει στο τέλος φαντάζομαι.
Εὔχομαι κάθε ἐπιτυχία!!!
Δεν έχω άλλη επιλογή από το να πετύχω. Αλλιώς δεν αξίζω ως άνθρωπος με ότι συνεπάγεται αυτό.
Δὲν ἔχεις ἄλλην ἐπιλογὴ ἀπὸ τὸ νὰ βγῇς ἀπὸ αὐτὴν τὴν κατάστασιν, ποὺ αἰσθάνεσαι πὼς σὲ φυλακίζει.
Ἡ ἐπιτυχία εἶναι σχετική. Καὶ μόνον ἡ ἀπόφασις εἶναι κάτι μεγαλύτερο ἀπὸ τὴν …ἀρχή, ποὺ εἶναι τὸ ἥμισυ τοῦ παντός!!!
Με δεσμεύει να το πούμε καλύτερα; Δε νιώθω φυλακισμένος. Να μιλήσω για τέλμα; Και αυτό σωστό θα είναι μάλλον. Επειδή στο πρόσφατο παρελθόν στα γραπτά μου μίλησα πολλές φορές για μηδενική ανοχή έκρινα προφανώς πως την οφείλω 100% και στον εαυτό μου. Πάντα οι κουβέντες μας με γεμίζουν να ξέρεις.
Ἀκριβῶς αὐτὸ λέω κι ἐγώ. Πάντως κάθε ἐπιλογὴ θέλει τὸν χρόνο της γιὰ νὰ μπορέσῃ νὰ βρῇ χῶρο καὶ ἔκφρασιν.
Μὴν τρομάζεις. Ὅλα στὴν ὥρα τους…
Όχι δε τρομάζω. Το συζητάω όπου υπάρχει πρόσφορο έδαφος. Αν τρόμαζα και φοβόμουν θα αποσυρόμουν τελείως στον κόσμο μου. Έκανα θεωρώ γεναία βήματα τα τελευταία δύο χρόνια και τώρα θέλω να συνεχίσω βαθύτερα. Αυτό είναι, μέσα από την κουβέντα μας αυτό προέκυψε.
Ἀκριβῶς… Κι ἔπεται σπουδαία συνέχεια!!!
Το σπουδαίο είναι ότι επικοινωνούμε. Αυτό μου λείπει όσο και αν ακούγεται δήθεν.
Τὸ ξέρω…
χαχαχα. Θα έσκαγα αν δεν ρετουσάριζα τουλάχιστον ένα. ΄’Ηθελα να δω πως σκεφτόμουν τότε. Λέγεται “Σε άλλη φάση”
Τὸ διάβασα. Ἐξαιρετικόν!