ΠΟΛΥΤΙΜΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ-ΚΑΝΕΤΕ ΤΟ ΚΤΗΜΑ ΣΑΣ!
ΠΛΑΤΩΝ ΔΡΑΚΟΥΛΗΣ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΕΚ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΒΙΟΝΟΜΙΑΣ):

« Ἡ ἄντληση.
Ἡ ἑλκτικὴ δύναμη τῆς διανοίας σου ἐλαττώνεται ὅταν μετέχεις σὲ μικροέριδες καὶ μικροπροκαταλήψεις τῶν ἀνθρώπων γιὰ τοὺς ἄλλους. Ἀποβάλλεις δύναμη ὅταν συγκαταβαίνεις σὲ συνδιαλέξεις χαμηλότερου ἐλατηρίου καὶ αἰσθήματος ἀπὸ τὸ δικό σου, σὲ προσωπικὲς σπερμολογίες, σαρκαστικὰ σχόλια γιὰ τὶς ἐλλείψεις τοῦ μὲν ἢ τοῦ δέ, κατακρίσεις ὑποθέσεων ποὺ δὲν σὲ ἀφοροῦν καὶ ἀδικαιολόγητη περιέργεια καὶ ἀνίχνευση τῶν ἰδιαιτέρων ὑποθέσεων τοῦ ἄλλου.
Ὅσο λιγότερο λαμβάνεις ὑπὸ σημείωση τὶς ταπεινὲς σκέψεις τῶν ἄλλων τόσο λιγότερο μολύνεσαι ἀπὸ αὐτές. Εἶναι συμφέρον σου νὰ μὴ συγκαταβαίνεις μήτε νοερὰ μήτε ἔμπρακτα σὲ τέτοιες σφαῖρες, διότι ἔχεις ἀνάγκη δύναμης ἑλκτικῆς γιὰ νὰ ἀντλήσεις πλήρη ὑγεία, πλήρη εὐδοκίμηση στὶς ὑποθέσεις σου, καὶ αὔξηση τῆς ψυχῆς σου μέχρις ἱκανοτήτων τὶς ὁποῖες οὔτε κὰν φαντάζεσαι τώρα. Ἂν συγκαταβαίνεις στὶς χαμηλὲς ἐκεῖνες σφαῖρες, κατεβαίνεις στὸν κόσμο τῆς ἀποτυχίας καὶ τῆς ἀσθενικότητας. Ἐνδύεις τὸν ἑαυτό σου μὲ τὴν περιβολὴ τοῦ ἀνίσχυρου – περιβολὴ τὴν ὁποία ὁλοένα φέρουν τόσοι, οἱ ὁποῖοι ἀποδίδουν τὴν ἀτέλεια τῆς ὑγείας τους ἢ τὴν ἀποτυχία τῶν προσπαθειῶν τους σὲ ὅλα τὰ ἄλλα αἴτια ἐκτὸς ἀπὸ τὸ πραγματικό.
Φύγε ὅσο μπορεῖς μακριὰ ἀπὸ ἀνθρώπους ἀπέλπιδες, ἄβουλους, καὶ ἄσκοπους, ἂν θέλεις νὰ διατηρήσεις ἄρτια τὴν ἑλκτικὴ δύναμη τῆς διανοίας σου. Ἂν θέλεις νὰ μὴν τὴν ἐλαττώσεις μὲ τὴν νοθεία ποὺ συνεπιφέρει ἡ ἀπορρόφηση τῶν ἀπελπισμένων, ἄβουλων καὶ ἄσκοπων διαλογισμῶν τους. Ἂν ἐξ ἀνάγκης περιέλθεις σὲ συνάφεια μὲ αὐτούς, πᾶρε τὸ ἐκ τῶν προτέρων ἀπόφαση καὶ δῶσε στὸν ἑαυτό σου ὁριστικὴ ὑπόσχεση ὅτι δὲν θὰ ἀπορροφήσεις κάτι ἀπὸ τοὺς διαλογισμούς τους. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἐνδύεσαι μὲ θετικὴ προστατευτικὴ πανοπλία κατὰ τοῦ μιάσματος. Ἂν πολὺ λυπᾶσαι γιὰ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι δὲν πιστεύουν σὲ αὐτὲς τὶς ἰδέες καὶ συμμερίζεσαι τὶς περιπέτειές τους, ἐλαττώνεις τὴν ἑλκτικὴ δύναμη τῆς διάνοιάς σου ὅσον ἀφορᾷ τὸ καλὸ καὶ τὴν αὐξάνεις ὅσον ἀφορᾷ τὸ κακό. Διότι τότε ἀπορροφᾷς τὶς ἀμφιβολίες τους καὶ τὶς ἄλλες ἐλλείψεις τῆς διανοίας τους. Ἀναμιγνύεις τὴν πίστη σου μὲ τὴν ἀπιστία τους. Ἀκρωτηριάζεις τὴν ἀποφασιστικότητά σου μὲ τὴν ἀναποφασιστικότητά τους.

Γιὰ τοὺς σκοποὺς καὶ τὶς προθέσεις σου μὴ μιλᾷς ποτὲ σὲ κανένα παρὰ μόνο σὲ πρόσωπα ποὺ γιὰ τὴ φιλία τοὺς ἔχεις πλήρη βεβαιότητα. Ἡ τήρηση αὐτῆς τῆς ἐχεμύθειας αὐξάνει ἀπείρως τὴν ἑλκτικὴ δύναμη τῆς διανοίας σου. Τὰ μυστικὰ διαχύνονται στὸν ἀέρα ὅταν τὰ ἐκφράζεις, ἔστω καὶ ἂν δὲν εἶναι κανένας παρών. Οἱ μεγαλύτερες ἐπιτυχίες ἐξαρτῶνται ἀπὸ τὴν ἐχεμύθεια. Τὸ νὰ μιλᾷς γιὰ τοὺς σκοπούς σου σὲ ἐκείνους ποὺ μέσα στὶς κρυφές τους σκέψεις ἔχουν ἀντιζηλία, ἐλαττώνεις τὴν δύναμη τῆς διανοίας σου γιὰ νὰ ἑλκύσεις τὸ ποθούμενο πρὸς τὰ σένα.
Ἀλλὰ καὶ ἡ ἀσκητεία καὶ ἡ ἀκρότατη αὐταπάρνηση σὲ ὁποιοδήποτε πρᾶγμα ἐλαττώνει τὴν ἑλκτικὴ δύναμη. Ἡ ἀσκητεία δημιουργεῖ παρὰ φύση ὀρέξεις, καὶ τότε ὁ νοῦς στρέφεται πρὸς τὰ πράγματα τῶν ὁποίων τὴν στέρηση ἐπιβάλλεις στὸν ἑαυτό σου. Κάθε πρᾶγμα τὸ ὁποῖο σὲ ἐνοχλεῖ, πάρε τὴν ἀπόφαση καὶ πὲς ὅτι δὲν θὰ σὲ ἐνοχλήσει πιά. Αὐτὴ ἡ ἀπόφαση θὰ αὐξήσει τὴν ἑλκτικὴ δύναμη τῆς διάνοιάς σου. Ἀλλὰ ἂν νοερὰ ἐνδίδεις στὶς ἐνοχλήσεις καὶ δὲν ἀντιστέκεσαι διανοητικά, αὐξάνεις τὴν δύναμη τὴν ὁποία ἔχουν νὰ σὲ ἐνοχλοῦν μόλις ἀντιτάξεις τὴν διάνοιά σου κατὰ τοῦ πονηροῦ ἀμέσως ἀπαλλάσσεσαι ἀπὸ αὐτό.

Δὲν ἐννοῶ ὅτι ἡ ἕξη στὸ νὰ ἐνοχλούμαστε εὔκολα ἢ ἡ ἕξη στὸ νὰ παραμένουμε σὲ σφαῖρες ποὺ μειώνουν τὴν ἑλκτική μας δύναμη εἶναι εὔκολο νὰ ξεριζωθοῦν ἀμέσως. Εἶναι σχεδὸν ἀδύνατη μία τέτοια αἰφνίδια μεταβολή. Πῶς λοιπὸν νὰ γίνει; Μὲ τὸ νὰ μὴν ἀνυπομονεῖς γιὰ τὴν μεταβολή. Ἡ ἀνυπομονησία δὲν ἐπιταχύνει τὴν μεταβολή.
Ἡ συγκέντρωση. 
Ὅταν θέλεις νὰ ἀποκτήσεις ἕνα πρᾶγμα, κάνε τὴν διάκριση μεταξὺ τοῦ τί θέλεις καὶ τοῦ τί χρειάζεσαι. Μπορεῖ νὰ θέλεις ὅλα ὅσα βλέπεις, ἐνῷ πραγματικὰ ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα χρειάζεσαι εἶναι κάθε φορὰ εἶναι λίγα.
Ὅταν αἰσθάνεσαι ὅτι ἡ ἀνάγκη εἶναι ἐπιτακτικὴ καὶ πρέπει νὰ ἱκανοποιηθεῖ, ἡ ἑλκτικὴ δύναμη τοῦ νοῦ σου γιὰ τὸ ἀναγκαῖο αὐξάνει, ἀρκεῖ ἡ στάση τοῦ νοῦ σου ἀπέναντι σὲ αὐτὸ νὰ εἶναι στάση γαλήνης καὶ ὑπομονῆς καὶ ὄχι ἀνησυχίας γιὰ τὸ ὅτι ἡ ἀνάγκη δὲν ἱκανοποιεῖται ἀμέσως τώρα. Ἡ σωστὴ στάση τοῦ νοῦ λέγει: «ἀπαιτῶ αὐτὸ τὸ πρᾶγμα διότι εἶναι ἀναγκαῖο διότι εἶναι δίκαιο νὰ τὸ ἀποκτήσω. Διότι αἰσθάνομαι ὅτι ἡ ἀπόκτηση αὐτοῦ τοῦ πράγματος θὰ αὐξήσει τὴν ἱκανότητά μου νὰ ὠφελήσω τὸν ἑαυτό μου καὶ τοὺς ἄλλους». Αὐτὴ τὴν διανοητικὴ στάση πρέπει νὰ τηρεῖς διηνεκῶς, ἐπὶ μῆνες, χρόνια, μέχρις ὅτου στὸ τέλος νὰ ἀποτελέσει μέρος τῆς ἰδιοσυγκρασίας σου καὶ τότε θὰ βρίσκεσαι στὴν πολύτιμη αὐτὴ στάση χωρὶς νὰ τὸ ἀντιλαμβάνεσαι. Ἂν αἰσθάνεσαι ὅτι αὐτὰ ποὺ λέγω περιέχουν ἀλήθειες, τότε ὁ σπόρος τῆς πεποίθησης ἔχει φυτευτεῖ στὸ νοῦ σου.

Ὅταν κατορθώσεις ἀποκτήσεις αὐτὴ τὴν δύναμη, ὅταν δηλαδὴ κατορθώσεις νὰ στρέφεται ἡ ἑλκτικὴ δύναμη τῆς διάνοιάς σου πρὸς τὴν διεύθυνση τῶν καλῶν, θὰ δεῖς ὅτι αὐτὴ ἡ δύναμη εἶναι ὁλοκληρωτικὰ δική σου. Κανένας δὲν θὰ μπορεῖ νὰ τὴν ἐλαττώσει. Μάλιστα θὰ αὐξάνει ἐπ’ ἄπειρον. Τότε δὲν θὰ ἐξαρτᾶσαι ἀπὸ κανένα παρὰ μόνο ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου καὶ τὴν Ὑπέρτατη Δύναμη τοῦ Σύμπαντος. Θὰ αἰσθανθεῖς ὅτι ἔχεις μέσα σου τὴν δύναμη νὰ πραγματοποιεῖς ὅλα ὅσα ἀναλαμβάνεις. Διότι τότε θὰ εἶσαι στὸ ρεῦμα τὸ ὁποῖο εἶναι ἱκανὸ νὰ σὲ ἀνυψώσει πάνω ὑπεράνω τοῦ κόσμου τῶν νόσων. Μόνιμος γαλήνη καὶ εἰρήνη πνεύματος εἶναι ἡ ἀπόδειξη ὅτι αὐτὴ ἡ δύναμη ἐργάζεται πρὸς ὄφελός σου.
Ἐνίοτε νὰ ὑπάρξουν διαλείμματα πνευματικῆς διατάραξης. Κάποτε ἡ δύναμη ἴσως ἐπανέλθει στὴν παλιά της διεύθυνση. Τοῦτο προέρχεται ἀπὸ τὶς προσπάθειες τῆς παλιᾶς ἕξης νὰ παλινορθωθεῖ, ἀπὸ τὶς ἐνέργειες τοῦ ὑλικοῦ νοῦ νὰ ἀνακτήσει τὴν παλιά του κυριαρχία. Τέτοιες διαταράξεις θὰ καθίστανται ὅλο καὶ λιγότερο βίαιες καὶ μικρότερης διάρκειας, διότι οἱ ἀνώτερες παροτρύνσεις καὶ ἐμπνεύσεις, δηλαδὴ ὁ πνευματικὸς νοῦ σου ἀποτελεῖ τὴν μείζονα δύναμη καὶ ὑποτάσσει τὴν κατώτερη δύναμη.

Μποροῦν ὅλοι νὰ ἀποκτήσουν αὐτὴ τὴν δύναμη; Ὅσοι ἔχουν πίστη σὲ αὐτή, μποροῦν νὰ στρέψουν τὸ ρεῦμα τὸ ὁποῖο φέρει πρὸς αὐτοὺς φτώχεια, ἀσθένειες καὶ περιπέτειες, καὶ νὰ δώσουν σὲ αὐτὸ τὴν διεύθυνση ποὺ θὰ φέρει σὲ αὐτοὺς τὰ ἀντίθετα. Τὴν πίστη αὐτὴ δὲν θὰ τὴν ἀποκτήσουν ὅλοι. Θὰ μείνουν πάντα ἐκεῖνοι ποὺ «δὲν τὰ ἀκοῦν αὐτά». Αὐτοὶ θὰ ἐξακολουθοῦν τὸν δρόμο τοὺς ὅπως πρίν.
Ἂν αἰσθάνεσαι ἀπομόνωση καὶ στερεῖσαι ὁμόγνωμης καὶ ὁμοφυοῦς φιλίας ἢ συνοδείας, ἡ στάση τῆς γαλήνιας αἴτησης, τοῦ σιωπηλοῦ πόθου ἢ δέησης, θὰ σοῦ φέρει ἐν καιρῷ τὴν φιλία καὶ συνοδεία ποὺ θὰ εἶναι ἄριστη γιὰ σένα.
Πολὺ συντελεστικὸ πρὸς τὴν ἀπόκτηση τῆς ἑλκτικῆς δύναμης θὰ ἦταν νὰ ἔχεις, ἂν εἶναι δυνατόν, κάποιο δωμάτιο γιὰ τὸ σκοπὸ αὐτό, χωριστὸ καὶ ἐπιπλωμένο κατάλληλα, τὸ ὁποῖο θὰ θεωρεῖς ἱερὸ καὶ θὰ ἐπικοινωνεῖς μὲ τὸ Ἄπειρο Πνεῦμα. Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ δωμάτιο δὲν πρέπει νὰ εἰσάγονται ἄλλοι στοχασμοὶ παρὰ μόνο στοχασμοὶ τοῦ εἰλικρινοῦς πόθου νὰ ἀντλεῖς δύναμη πρὸς τὸ πνεῦμα σου. Γιὰ τὴν οἰκογένεια, αὐτὸ τὸ δωμάτιο θὰ ἦταν τὸ ἐνδότερο ἁγιαστήριο τοῦ οἴκου, τὸ ἅγιο τῶν ἁγίων. Θὰ ἦταν ἐπίσης μέσον εἰσαγωγῆς στὴν οἰκία, ἀγγελικῶν ἐπιδράσεων οἱ ὁποῖες θὰ πρόσθεταν τὶς εὐεργετικὲς δυνάμεις τους στὶς δικές σου, ἀκόμα καὶ ἄσυλο ἀνάπαυσης τῶν ψυχῶν τῶν συγγενῶν μας.»

Κωνσταντῖνος Μεϊμαρίδης

Σημείωσις

Ὁ Πλάτων Δρακούλης ἦταν ἀπὸ τοὺς πρωτεργάτες τοῦ σοσιαλισμοῦ, ποὺ μαζὺ μὲ τὸν Σταῦρο Καλλέργη (τῆς γνωστῆς οἰκογενείας τῶν …βασιλοπαίδων!!!) ἐδόμησαν τὸ σοσιαλιστικὸ κίνημα στὴν Ἑλλάδα.
Πρὸς τιμήν του ἠρνήθη νὰ λάβῃ μέρος στὴν ΣΕΚΕ (πρωτεργάτη τοῦ ΚΚΕ).
Ἄν καὶ γενικῶς δὲν συμφωνῷ μὲ τὸν σοσιαλισμό, ὀφείλω νὰ δημοσιεύσῳ τὸ κείμενον, διότι ἐμπεριέχει βασικὲς ἀρχὲς κοινωνικῆς δικαιοσύνης καὶ ἀνθρωπιστικῶν ἀναγκῶν.
Κάτι ποὺ οὐσιαστικῶς ἀπουσιάζει ἀπὸ τὴν κοινωνία μας.

Ἐπίσης, γιὰ τὸ θέμα τοῦ σοσιαλισμοῦ, οὐσιαστικῶς μίαν ἄλλην ὀπτικὴ τῆς δημοκρατίας, ποὺ στὴν πράξιν μᾶς ἔδωσε τὴν ἀπάνθρωπη «κόκκινη ἐπανάστασιν» καὶ ποὺ στὴν οὐσία εἶναι αὐτὸ ποὺ σήμερα ἐφαρμόζεται σὲ ὅλον τὸν πλανήτη, ἀλλὰ κυρίως στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἔνωσιν, καλὸ θὰ εἶναι νὰ ἐρευνήσουμε τὶς ἀρχές του, τὸ ποιοὶ ἦσαν αὐτοὶ ποὺ μᾶς τὸν παρουσίασαν ὡς «ἰδανικὴ λύσιν» γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ πόσο τελικῶς ἀπαξιώνει τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καὶ τοὺς φυσικοὺς νόμους.
Διότι, αὐτὸ ποὺ ὀφείλουμε νὰ θυμόμαστε πάντα, εἶναι τὸ ὅ,τι γιὰ νὰ ἔχουμε κοινωνικὴ δικαιοσύνη, αὐτὸ ἀπὸ τὸ ὁποῖον οὐσιαστικῶς πάσχει ὁ πλανήτης καὶ ἡ ἀνθρωπότης, πρέπει νὰ ἔχουμε ἀνθρώπους μὲ ἦθος, μὲ ἀρχὲς καὶ μὲ ἀπόλυτες δεσμεύσεις στὶς θέσεις τους. Ὄχι ὑπανθρωπάρια ποὺ …χορεύουν κατὰ πῶς βαρᾶ τὸ …σακκούλι μὲ τὸ χρυσάφι. Καὶ δυστυχῶς, ἐὰν θὰ συζητήσουμε γιὰ κοινωνίες δικαιοσύνης, τότε θὰ πρέπη νὰ συζητήσουμε γιὰ ἀπολυτότητες κι ὄχι γιὰ σοσιαλιστικὲς δομές, ὅπου ὁ κάθε ἕνας συμπεριφέρεται  ὅπως τοῦ καπνίσῃ. 

Ὅπως σὲ μία οἰκογένεια ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΝ ἀναλαμβάνει τὴν διαπαιδαγώγησιν, τὴν φροντίδα της καὶ τὴν συντήρησιν, θέτοντας κανόνες, ὅρους κι ὅρια, ἔτσι καὶ σὲ μίαν πολιτεία ΕΝΑΣ ΜΟΝΟΝ μπορεῖ νὰ ἀναλάβῃ νὰ θέσῃ ἀνάλογες προϋποθέσεις. 
Ἄλλως τέ… Ὁ σοφός μας λαός ξέρει καλλίτερα, διότι «ὅπου λαλοῦν πολλὰ κοκκόρια…!!!»

φωτογραφία