Σήμερα, ποὺ …«κλείνουμε» αὐτὴν τὴν ἐνότητα, θὰ ἀφήσω τὸν Ἀλέξανδρο νὰ σᾶς γράψῃ.
Θὰ σᾶς παρουσιάσουμε τὸν Δράκο. Μία ἐξαιρετικὴ ταινία, γιὰ τὴν ὁποία ἔχουν πολλὰ εἰπωθῆ ἀλλὰ πάντα παραμένει ἐπίκαιρη…
Καὶ νὰ θυμόμαστε…
Δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ χαλᾶμε τὴν ἡρεμία μας γιὰ ἀνοησίες…
Αὐτὲς τὶς ὧρες τὶς χρειαζόμαστε γιὰ ἐμας…
Ἄς μᾶς τὶς προσφέρουμε μὲ ἀγάπη, ἐνασχολούμενοι ΜΟΝΟΝ μὲ ὅσα κι ὅσους ἀγαπᾶμε..!!!
Φιλονόη
Ἕνας ἀσήμαντος τραπεζικὸς ὑπάλληλος ἑτοιμάζεται νὰ περάσῃ μόνος τους τὰ Χριστούγεννα, σὲ μία μετεμφυλιακὴ καφκικὴ Ἀθῆνα, ὅταν καταλήγῃ κυνηγημένος, ἀπὸ ἀστυφύλακες, λόγῳ τῆς ὁμοιότητός του, μὲ τὸν ἐπωνομαζώμενο «Δράκο».
Βρίσκοντας καταφύγιο σὲ ἕνα σκοτεινὸ καμπαρὲ ζεῖ γιὰ πρώτη του φορὰ τὴν ἀποδοχή, τὸν ἔρωτα καὶ τὴν καταξίωση ὅταν ἡ σπεῖρα ποὺ ἐδρεύει στὸ μαγαζὶ τὸν θέτει ἀρχηγό της καὶ ἡ τραγουδίστρια στὸ πρόσωπό βλέπει ἔναν ἄνθρωπο γιὰ νὰ τὴν πάρῃ καὶ νὰ φύγῃι μακριά.
Ἀποφασίζει να ζήσῃ τὸν νέο του ῥόλο, πληρώνοντας τὸ βαρύτατο τίμημα.
—
«Ὁ Δρακός» ἂν καὶ ἀρχικὰ ἦταν μία εἰσπρακτικὴ ἀποτυχία, που δέχθηκε τὴν δεξιὰ χλεύη τῶν ἐφημεριδῶν, θεωρήθηκε ἀργότερα, μέσα στὴνν τριάδα τῶν καλλίτερων ἑλληνικῶν ταινιῶν, στην ἱστορία τοῦ ἑλληνικοῦ κινηματογράφου.
Πέραν τοῦ σεναρίου τοῦ Ἰακώβου Καμπανέλλη, καὶ τὴν πρωτοποριακὴ ματιὰ τοῦ Κούνδουρου, ὁ Μᾶνος Χατζιδάκις ἔντυσε τὴν ταινία μὲ τὴν μουσική του.
Ἡ Κατίνα Παξινοῦ ἔγραψέ πὼς «ὁ Δρακός» εἶναι ἔνας πραγματικὸς ἆθλος γιὰ τὸν ἑλληνικὸ κινηματογράφο.
Σημείωμα τοῦ Σκηνοθέτου:
«Μπῆκα κρυφὰ στὶς αἴθουσες ὅπου παιζόταν «Ὁ Δρακός», στὸ «Rex» καὶ στὸ «Ἀττικόν» κι ἄκουσα τὰ σφυρίγματα καὶ τὶς εἰρωνεῖες τοῦ κόσμου, ποὺ ἐνοιωθε ἐξαπατημένος. Περίμενα νὰ τοὺς δῶ νὰ βγαίνουν, καὶ κάποιοι μοῦ ἔσφιξαν σιωπηλὰ τὸ χέρι. Τότε ἔμαθα, μιὰ κι ἔξω, πὼς ἐγὼ κι αὐτὸ τὸ ἄγνωστο πλῆθος δὲν θὰ εἴχαμε ποτὲ καλὲς σχέσεις.»
Νίκος Κοὐνδουρος
Ἄλλες προτάσεις: