Ἀπαιτῶνται καὶ οἱ ἀποφάσεις…

Ἡ διαπίστωσις, ἀπὸ μόνη της, δὲν ἐμπεριέχει κινητικότητα, ἐνᾦ ἐπιβεβαιώνει καὶ παγιώνει τὴν παθητικότητα.
Ἐμεῖς ὅμως πλέον ὀφείλουμε νὰ ἐνεργοποιούμεθα διαρκῶς ὅλο καὶ περισσότερο, πρὸ κειμένου νὰ ἐπανατοποθετηθοῦμε καὶ ὡς ἄτομα καὶ ὡς λαός, μὲ σκοπὸ τὴν Ἐλευθερία μας.

Χρήσιμον εἶναι νὰ μελετοῦμε, σὲ κάθε της ἐκδοχή, κάθε εἰς βάρος μας μειοδοσία.
Χρησιμότερον ὅμως εἶναι νὰ ἐντοπίζουμε τὰ αἴτια αὐτῆς καὶ νὰ μεριμνοῦμε πρὸ κειμένου νὰ θωρακισθοῦμε τόσο, ὅσο ἀπαιτεῖται γιὰ νὰ ἐξαλειφθῇ κάθε πιθανότης ἐπαναλήψεως τῶν εἰς βάρος μας βολῶν.

Σημαντικὸν εἶναι νὰ γνωρίζουμε τὸ εἶδος τῶν (φερομένων ὡς) κεφαλῶν τῆς χώρας μας, ποὺ παραδίδουν ἀνερυθρίαστα (καὶ δίχως προσχήματα πλέον) ὅλα αὐτὰ ποὺ σηματοδοτοῦσαν, γιὰ αἰῶνες, τὴν ταὐτότητά μας. .
Σημαντικότερον ὅμως εἶναι σταματήσουμε αὐτὴν τὴν κατρακύλα, νὰ συνειδητοποιήσουμε τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους ὅλα αὐτὰ τὰ σαπρόφυτα παρουσιάζονται ὡς παντοδύναμα καί, ἕναν πρὸς ἕναν, νὰ τοὺς ἀποδομοῦμε, ἐνᾦ παραλλήλως θὰ ἐπαναδομοῦμε μέσα τὴν πίστιν μας στὶς ἱκανότητές μας, μὰ κυρίως τὸ δικαίωμά μας στὴν Ἐλευθερία.

Ἀναγκαῖον εἶναι νὰ διακρίνουμε τὰ λάθη μας καὶ νὰ τὰ ἀναλύουμε.
Λάθη ποὺ τὰ ἀποτελέσματά τους καλούμεθα πλέον νὰ πληρώσουμε, μαζὺ μὲ τὰ παιδιά μας καὶ ὅλες τὶς ἐπόμενες γενεές. Καὶ δὲν διορθώνονται τὰ λάθη. Μόνον διδάσκουν.
Ἀναγκαιότερον λοιπὸν εἶναι νὰ διδαχθοῦμε ἀπὸ αὐτὰ τὰ λάθη μας καὶ οἱ ἐπιλογές μας πλέον νὰ μᾶς ὁδηγοῦν, μὲ κάθε μας βῆμα, πρὸς τὴν Ἐλευθερία..

Ναί, ἡ Ὕβρις, συνάμα μὲ τὴν Ὀργή, ἐπερίσσευσαν…
Εὔκολα ὅμως ἐπιτρέπουμε στὸ συναίσθημα νὰ μᾶς παρασύρῃ καὶ καταληκτικῶς νὰ αὐτό-παγιδευόμεθα σὲ καταστάσεις ποὺ δὲν διακρίναμε κάποτε καὶ τῶν ὁποίων τὸ ἀποτέλεσμα σήμερα βιώνουμε. Τὰ συναισθήματα εἶναι χρήσιμα μόνον ἔως ἐκεῖ ποὺ δὲν μᾶς ἐγκλωβίζουν. Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ μετὰ μετουσιώνται σὲ παγίδες καὶ κάτι τέτοιο πλέον μᾶς εἶναι περιττόν.

Φιλονόη

εἰκόνα