Πρό 43 περίπου ἐτῶν ἡ πολιτική ἀναρχία (1), ἡ πίεσις τῶν ἀριστερῶν μηχανισμῶν καί κομμάτων (2) καί ἡ κακοδιαχείρισις τῶν οἰκονομικῶν τῆς χώρας (3), ἐπέσυραν τήν δικτατορία τῆς 21ης Ἀπριλίου.
Δέν εἶμαι αὐτή πού θά κρίνη ἐὰν αὐτό ἦταν ὀρθό ἢ ὂχι.
Αὐτό πού παρατηροῦμε ὃμως ὃλοι μας πλέον, εἶναι μία ἀνάλογος κατάστασις στήν σύγχρονη Ἑλληνική κοινωνία.
(1)Ἡ πολιτική ἒχει γίνει οἰκογενειακή ὑπόθεσις γιά τήν μεγαλυτέρα μερίδα τῶν «ἐκλεγμένων».
Τό θρᾶσος καί ἡ ἒπαρσις ἐκφράζονται μέ κάθε τρόπο προσβάλλοντας τήν νοημοσύνη μας καί τὶς ἀρχές μας.