Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα
ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Νικηφόρος Βρεττάκος
Τὸ ὄνομά σου…
Τ’ ὄνομά σου: ψωμὶ στὸ τραπέζι
Τ’ ὄνομά σου: νερὸ στὴν πηγή.
Τ’ ὄνομά σου: ἀγιόκλημα ἀναῤῥιχωμένων ἄστρων.
Τ’ ὄνομά σου: παράθυρο ἀνοιγμένο τὴ νύκτα στὴν πρώτη τοῦ Μαΐου.
Τ’ ὄνομά σου: ῥινίσματα ἡλίου
Τ’ ὄνομά σου: στροφὴ ἀπὸ φλάουτο τὴ νύκτα.
Τ’ ὄνομά σου: στὰ χείλη τῶν ἀγγέλων τριαντάφυλλο.
Τ’ ὄνομά σου: κουδούνισμα ἀλόγων ποὺ σέρνουν τὴν Ἄνοιξι πίσω τους Συνέχεια
Ἐπίθεσις στήν παιδεία καί ἕπεται συνέχεια;
«Tὴ γλῶσσα μοῦ ἔδωσαν ἑλληνική. Τὸ σπίτι φτωχικὸ στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου. Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου………»
Ὀδυσσέας Ἐλύτης, «Ἄξιον ἐστί»
Ὁ χειρότερος ἔχθρός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ ἑαυτός του. («Τό νικᾶν ἑαυτόν, πασῶν τῶν νικῶν ἀρίστη καί καλλίστη») Ἔτσι ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι ἡμῶν πρόγονοι. Γιατί, λοιπόν, ψάχνουμε στούς ξένους νά βροῦμε τούς ἀνθέλληνες. Ἄς τούς ἀναζητήσουμε, πρῶτα, μεταξύ ἡμῶν. Μόνοι μας βγάζουμε τά μάτια μας καί μόνοι μας φάσκουμε καί ἀντιφάσκουμε, κατά τό δοκοῦν. Συνέχεια