Εὐαγόρας Παλληκαρίδης

“…Ο Άγγλος δεν άντεξε και ρώτησε έναν Κύπριο δημοσιογράφο : «What kind of people are they ?» (Τι άνθρωποι είναι αυτοί ; ). Για να λάβει την απάντηση «Greeks» !..”

του Παντελή Καρύκα

Όταν γεννήθηκε, στις 26 Φεβρουαρίου 1938, οι γονείς του, του έδωσαν το όνομα του αρχαίου, του μεγάλου βασιλιά της Σαλαμίνας, του Ευαγόρα. Και πράγματι ο νεαρός Ευαγόρας δικαιολόγησε απόλυτα το όνομά του.
Έγραφε : «Κάτι θα ήξερε περί του μέλλοντός μου ο μακαρίτης ο νονός μου για να μου δώσει το όνομα του βασιλιά της Σαλαμίνας. Έτσι και εγώ έπρεπε να φανώ αντάξιος διάδοχος». Συνέχεια

Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγώνας τῆς Κύπρου.

Ο Γεώργιος Γρίβας με αγωνιστές της ΕΟΚΑ

Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.

Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.

Συνέχεια

Εὐαγόρας Παλληκαρίδης. (1938-1957)

Μάρτυρας του αγώνα των ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα.

Γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1938 στο χωριό Τσάδα, της επαρχίας Πάφου. Μπήκε νωρίς στον αγώνα, από τα μαθητικά του χρόνια κιόλας. Το 1953, σε ηλικία 15 ετών, κατεβάζει και τεμαχίζει την αγγλική σημαία στο Κολέγιο της Πάφου, κατά την ημέρα στέψης της Βασίλισσας Ελισάβετ στο Λονδίνο. Δύο χρόνια αργότερα, συλλαμβάνεται ως μέλος της νεολαίας της ΕΟΚΑ, επειδή συμμετείχε σε παράνομη πορεία.

Συνέχεια

Διεθνῆ ἐντάλματα συλλήψεως ἀνθελλήνων.

Ὁ Βλαδίμηρος Ποῦτον, Πρόεδρος τῆς Ῥωσσικῆς Ὁμοσπονδίας, ἐξέδωσεν διεθνὲς ἔνταλμα συλλήψεως τοῦ διαβοήτου «κυβερνήτου» τῆς Βαρδαρίας (Σκόπια) καὶ ὑπέρ-ρπαντοπώλου οὐγγροεβραίου Γεωργίου Σόρος, διὰ ἐνεργείας είς βάρος τοῦ ῥωσσικοῦ κράτους!…
Κάποτε κι ὁ Ἕλλην Πρόεδρος πρέπει νὰ πράξῃ ἀναλόγως: νὰ προβῇ εἰς τὴν αὐτὴν ἐνέργεια, ὡς Παραστάτης τῆς Χώρας μας, ἐναντίον τοῦ δοσιλόγου Ἀβραὰμ Μπὲν Ἐλεάζαρ ἢ Χένρυ Κίσσινγκερ. Ὁ ὁποῖος κι ἐσχεδίασεν κι ἐξετελεσεν μὲ τὰ ἐν Ἀθήναις μίσθαρνα ὄργανά του, τὸ Πραξικόπημα εἰς Ἑλλάδα καὶ Κύπρον, τὸν Ἰούλιον τοῦ 1974!
Συνέχεια

Ἡ ἀντίστασις στὴν Λευκωσία.

Στην περιοχή της πρωτεύουσας, διεξήχθησαν οι σφοδρότερες μάχες του «Αττίλα II». Στη Λευκωσία, οι Τούρκοι δεν στάθηκαν ικανοί να προχωρήσουν, ενώ στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ υπέστησαν σημαντικές απώλειες (όπως Συνέχεια

Μικρός φόρος μνήμης στὸν Εὐαγόρα Παλληκαρίδη.

Γεννήθηκε στην Τσάδα, Πάφου, στις 27 Φεβρουαρίου, 1938. Το 1949, η οικογένεια του μετακόμισε στο Κτήμα.

Σαν μαθητής του Γυμνασίου από το 1950, έζησε έντονα τους δύσκολους καιρούς που περνούσε η Κύπρος στην προσπάθεια της να κρατήσει το ελληνικό λάβαρο της ελευθερίας ψηλά, ζώντας κάτω από τον ζυγό του άγγλου κατακτητή που δήλωνε απερίφραστα ότι “ουδέποτε” θα έδιδε την ελευθερία στους κυπρίους. Πίστευε ακράδαντα στον δίκαιο του αγώνα της Κύπρου και η όλη πορεία του σημαδεύτηκε ανεξίτηλα, στα 13 του χρόνια, από το ιστορικό Δημοψήφισμα του 1951 με την αξίωση των ελλήνων κυπρίων για Ενωση με την μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα.

Συνέχεια