Γιατί νά μάθουμε νά λέμε ἐπί τέλους ΟΧΙ;
Γιατί πρέπει νά ἀλλάξουμε τήν παθητικόητα μέ τήν ἐνεργητικότητα;
Γιατί πρέπει νά …διαφέρουμε ἐμεῖς ἀπό αὐτό πού μᾶς ἐπιβάλλουν νά γίνουμε;

Ἡ ἀπάντησις εἶναι σὲ ὅλους μα γνωστή.
Ἡ μόνη ἀντίστασις, ποὺ πράγματι ὑπάρχει, γιὰ κάθε ἀνθρώπινο ὄν στὸν πλανήτη μας, εἶναι τὸ νὰ ξεφύγῃ ὁριστικῶς ἀπὸ αὐτὰ ποὺ ἄλλοι τοῦ ὅρισαν νὰ κάνῃ. Τὸ «ΟΧΙ» εἶναι μία στάσις ζωῆς ποὺ ἐμπεριέχει μέσα του γνῶσιν κι ὄχι πείσματα ἤ παραξενιές.
Ἡ προσπάθεια ἐντοπισμοῦ τῆς ἀληθείας, ὅσο λησμονημένη κι ἐὰν εἶναι, ὀφείλουμε πλέον, ὡς ἀνθρωπότης, νὰ γίνῃ κοινὴ δρ[σις καὶ στόχευσις. Κι ὁπωσδήποτε τὸ «Ὄχι», στὸ ὁποῖον ἀναφέρομαι, ΔΕΝ εἶναι μία παραξενιὰ ἀλλὰ μία συνειδητὴ πορεία.
Κι ὅλα αὐτά, ποὺ ὁδηγοῦν βεβαιωμένα στὴν ἀπελευθέρωσιν τοῦ Ἀνθρώπου, εἶναι ἀναγκαῖα.

Γιατί νά πῶ «Ὄχι» στίς μεθοδευμένες προπαγάνδες λοιπόν;
Γιατί νά ἀρνηθῶ τίς ἐμφυτευμένες πληροφορίες;
Γιατί νά ἀρνηθῶ τήν παθητικότητα καί τά ἕτοιμα συμπεράσματα;
Διότι ἡ Ἐλευθερία περνᾶ ἀπὸ ἕναν καὶ μόνον δρόμο: τὴν συνειδητή, ἑστιασμένη καὶ ἀπόλυτη δέσμευσιν στὸν σκοπό!
Κι ἐὰν ἐμεῖς γνωρίζουμε τὸν σκοπό μας, τότε στὸ σύμπαν μας δὲν ὑπάρχει δύναμις ἱκανὴ νὰ μᾶς ἀποτρέψῃ ἀπὸ τὸ νὰ τὸν πραγματοποιήσουμε.

Φιλονόη

φωτογραφία