Ὁ ἄνθρωπος, ὡς γνωστόν, τὰ μαθήματά του τὰ παίρνει, συνήθως, μέσῳ, ἀκόμη κι ὀδυνηρῶν, παθημάτων. Ἐὰν τὰ παθήματά του ὅμως δὲν γίνουν ἀφορμὴ γιὰ νὰ σταθῇ καὶ νὰ προβληματισθῇ καὶ νὰ ἐπανατοποθετηθῇ, πρὸ κειμένου τελικῶς νὰ διδαχθῇ ἀπὸ αὐτά, τότε αὐτὰ τὰ παθήματα, κάθε ἐπομένη φορὰ θὰ εἶναι ὅλο καὶ σκληρότερα.
Ἰσχύουν ὅμως τά ἴδια καί γιά ἕναν λαό;
Φυσικὰ καὶ ἰσχύουν. Μελετῶντας τὴν σύγχρονο, κυρίως, Ἱστορία, διαπιστώνουμε εὔκολα πὼς ἀκριβῶς οἱ ἴδιοι κανόνες ποὺ διέπουν τὴν ἀτομικότητα, διέπουν καὶ τὴν συλλογικότητα. Ὅσο λοιπόν, ὡς λαός, στὴν πλειοψηφία μας, ἐπιμένουμε νὰ ἀναμένουμε ἀπὸ ἄλλους χεῖρες βοηθείας,ἐλπίζουμε σὲ ἀπὸ μηχανῆς θεοὺς καὶ τελικῶς ἀρνούμεθα νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας μόνοι μας, τόσο, κάθε φορά, θὰ καλούμεθα νὰ πληρώσουμε διαρκῶς καὶ σκληρότερα τιμήματα.
Διότι τὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε, στὴν πλειοψηφία μας, πὼς τὸ νὰ πληρώσουμε τὸ ἀναλογοῦν τίμημα τῆς αὐτονομίας, εἶναι ὀδυνηρότατον ἀλλὰ καὶ μονόδρομος. Ὅσο τὸ καθυστεροῦμε τόσο θὰ βυθιζόμεθα σὲ βαθύτερα καὶ χειρότερα παθήματα καὶ τόσο, περισσότερο, κάθε φορὰ θὰ εἶναι ἀκόμη πιὸ δύσκολο νὰ σταθοῦμε στὰ πόδια μας.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.