Τόν βλέπετε αὐτόν τόν λεβέντη;;
Αὐτόν τόν λυγερόκορμον ῥασοφόρον;
Ἀρχεῖα κατηγορίας: ἱστορικὲς ἔρευνες καὶ μελέτες
Θύματα καὶ πανικὸ ἐπεδίωκαν…
Δύο Φωτογραφίες, τῆς ἰδίας στιγμῆς, ἀπὸ διαφορετικὲς ὅμως γωνίες λήψεως, ποὺ ἐμφανίζουν τὴν 10η Φεβρουαρίου τοῦ 1948, συμμορίτες τοῦ «ΔΣΕ/ΚΚΕ» νὰ ἔχουν αἰχμαλωτισθῆ, μετὰ ἀπὸ τὴν καταδίωξή τους ἀπὸ τὸν Στρατὸ καὶ τὴν Χωροφυλακή.
Θά μιλήσουμε σοβαρά γιά τούς νεκρούς τοῦ Πολυτεχνείου;
Ἄκουσα καὶ διάβασα πάλι σήμερα λόγω τῆς ἡμέρας, διάφορες μ@λακίες στὸ ῥαδιόφωνο καὶ τὰ κοινωνικὰ δίκτυα, σχετικὰ μὲ τὸ πόσο μ@λάκες εἶναι αὐτοὶ ποὺ ἰσχυρίζονται ὅτι δὲν ὑπῆρξαν νεκροὶ στὸ Πολυτεχνεῖο.
Συνέχεια
Οὔκ εἴθισται τοῖς Ἕλλησι προσκυνέειν.
ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ ΟΥΚ ΕΙΘΙΣΤΑΙ ΤΟΙΣ ΕΛΛΗΣΙ ΠΡΟΣΚΥΝΕΕΙΝ
ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΟΥΝ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΗΘΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ.
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΑ ΗΘΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ.
-«Αν δεν προσκυνήσετε τον μεγάλο βασιλιά θα σας θανατώσουμε».
-«Θανατώστε μας, άλλωστε για αυτό ήρθαμε, αλλά δεν προσκυνάμε!».
«Όταν, στην πρώτη εκστρατεία των Περσών, ο Δαρείος έστειλε κήρυκες στην Σπάρτη, όπως έκανε και σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος, για να ζητήσουν «γην και ύδωρ», οι Λακεδαιμόνιοι τους πέταξαν σε ένα πηγάδι και τους καλούσαν να πάρουν από κει «γην και ύδωρ» και να τα παν στον βασιλιά τους. Στους Λακεδαιμονίους, λοιπόν, ξέσπασε θυμός του Ταλθυβίου, του κήρυκα του Αγαμέμνονος. Συνέχεια
Γιατί ὁ Μακάριος ἀπέῤῥιψε τό δεύτερο σχέδιον Ἄτσεσον;
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ κ. Ἀναστάση Πεπονῆ: «1961-1981. Τὰ γεγονότα καὶ τὰ πρόσωπα»
Γιατὶ ὁ Μακάριος ἀπέῤῥιψε τὸ δεύτερο σχέδιο Ἀτσεσον
Μία ἄγνωστη πτυχὴ τοῦ Κυπριακοῦ
Συνέχεια
Ὑπάρχει τελικῶς κάτι νά τιμήσουμε σήμερα;
Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!
Οἱ Ἀγῶνες γιὰ τὴν Ἐλευθερία, κάθε λαοῦ μὰ καὶ κάθε ἀτόμου, εἶναι Ἀξιοσέβαστοι, Ἀξιοτίμητοι καὶ Ἀξιομνημόνευτοι. Ἡ δὲ θυσία εἶναι πρᾶξις Ἱερᾶ καὶ Σπουδαία καὶ Μεγάλη, εἴτε ἔχῃ κάποιος συντρόφους ποὺ συμμερίζονται τὸ ὅραμά του, εἴτε κι ὄχι. Δυστυχῶς ὅμως στὸν πλανήτη μας τὰ πράγματα εἶναι ἀνάποδα. Οὐδέποτε ὁ Ἀγαθὸς κι ὁ Ἀνδρεῖος ἐπέτυχε νὰ φθάσῃ στὴν Ἐλευθερία, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς γνωστῆς ἱστορίας. Κι αὐτὸ ἴσχυε, ἰσχύει καὶ θὰ ἰσχύη, γιὰ ὅσο θὰ ἐπικρατοῦν οἱ ὑπάρχουσες συνθῆκες. Συνθῆκες ποὺ ἐπιτρέπουν στὸν ὀλίγιστον, στὸν ἄτιμο, στὸν ἄνανδρο, στὸν δειλό, στὸν τίποτα μὰ καὶ γενικότερα στὸ κάθε σαπρόφυτο νὰ ἐπικρατῇ τοῦ πολεμιστοῦ, τοῦ ἀνδρείου καὶ τοῦ ἠθικοῦ. Ὄχι φυσικὰ στὸ πεδίον τῆς τιμῆς, παρὰ στὸ πεδίον τῆς συνωμοσίας, τῆς συκοφαντίας καὶ τῆς ἀτιμίας…
Σήμερα λοιπόν, ὅπως ἔκανα ὅλα τὰ προηγούμενα χρόνια, ἐὰν ὅλα θὰ ἦσαν καλῶς, θὰ ἔπρεπε νὰ γράψω κάτι μεγάλο καὶ σπουδαῖο γιὰ νὰ τιμήσω τὴν ἐπέτειο. Ὅμως ὄχι μόνον ἀρνοῦμαι νὰ τὸ πράξω, ἀλλὰ ἐπ’ εὐκαιρίας τῶν τελευταίων γεγονότων, ἐγχωρίων καὶ παγκοσμίων, καθὼς φυσικὰ καὶ τῆς ἐπετείου, ἀντιλαμβάνομαι πὼς θὰ καταντήσω ἀπὸ λίγο ἔως πολὺ γραφικὴ ἐὰν τὸ τολμήσω. Συνέχεια