Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔλεγαν «ΟΧΙ». Ἡ Ἐποποιία τοῦ ’40!

Πρωτοσέλισα ἐφημερίδων

Ὁ Ἐμμανουέλε Γκράτσι, πρέσβυς τῆς Ἰταλίας στὴν χώρα μας τὸ 1940, περιγράφει τὰ γεγονότα στὸ βιβλίο του, ποὺ τὸ ὀνομάζει μὲ μία πρωτοφανή ὀξυδέρκεια γιὰ τὸ μέλλον τοῦ καθεστῶτος Μουσολίνι: «Ἡ αρχὴ τοῦ τέλους – ἡ ἐπιχείρησις κατὰ τῆς Ἑλλάδος»:

«Ἡ ὥρα εἶχε ἤδη φθάσει τρεῖς (3). Ἐπιτέλους τὸ κουδούνισμα ἐξύπνησε τὸν ἴδιο τὸν Μεταξᾶ, ποὺ ἔκαμε τὴν ἐμφάνισὴ του σὲ μιὰ μικρὴ πλαϊνὴ πόρτα καὶ ἀναγνωρίζοντάς με, μὲ ἄφησε νὰ περάσω. … Μοῦ ἔσφιξε τὸ χέρι καὶ μὲ ἒβαλε νὰ καθίσῳ σὲ ἕνα μικρὸ φτωχικὸ σαλόνι τοῦ σπιτιοῦ. Μόλις καθίσαμε, καὶ ἐπειδὴ ἡ ὥρα ἦταν λίγα λεπτὰ μετὰ τὶς 3, τοῦ εἶπα ἀμέσως ὅτι ἡ Κυβέρνησίς μου, μοῦ εἶχε ἀναθέσει νὰ τοῦ ἐγχειρίσω προσωπικὰ ἕνα κείμενο, ποὺ δὲν ἦτο τίποτε ἄλλο, παρὰ τὸ τελεσίγραφον τῆς Ἰταλίας πρὸς τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὸ ὁποῖον ἡ Ἰταλικὴ Κυβέρνησις ἀπαιτοῦσε τὴν ἐλεύθερη διέλευση τῶν στρατευμάτων της στὸν Ἑλληνικὸ χῶρο, ἀπὸ τὶς 6 πρωϊνῆς…….

Συνέχεια

Τὸ ναρκωτικὸ γάλα.

Ἀπὸ τὸν Ὅμηρο διαβάζουμε πὼς τὸ πρόβειο καὶ τὸ κατσικίσιο γάλα εἶναι κάτι σὰν …νερό.
Γενεὲς ἐπὶ γενεῶν μεγάλωσαν, ἀνδρώθηκαν, ἐτράφησαν μὲ αἰγοπρόβεια προϊόντα. Καὶ ἦσαν πάντα ὑγιεῖς. Ὅλοι τους.
Ἐμεῖς πάλι ξεχάσαμε τὸ κατσικίσιο καὶ τὸ πρόβειο γάλα καὶ στραφήκαμε στὸ ἀγελαδινό. Ἕνα γάλα ποὺ τελικῶς δηλητηριάζει, προκαλεῖ ἐθισμούς, ἀκόμη καὶ σκοτώνει… Ἀλλὰ οὔτε θέλουμε νὰ μάθουμε οὔτε νὰ ἀλλάξουμε τὶς συνήθειες αὐτές, μὲ ἄλλες, νέες… Ἤ ὀρθότερα, παλαιότερες…
Τὸ βόειο κρέας, καθῶς καὶ τὸ ἀγελαδινὸ γάλα, δὲν εἶναι γιὰ τροφὴ τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτὸ ἐπὶ τέλους πρέπει νὰ τὸ πάρουμε ἀπόφασι.
Κι ἐπίσης πρέπει νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς θὰ ἦταν πολὺ ἀσφαλέστερον νὰ ἐπιστρέψουμε στὰ παραδοασιακά μας προϊόντα, αὐτὰ ποὺ ἡ ΔΙΚΗ μας γῆ δίδει ἁπλόχερα… Συνέχεια

3η Σεπτεμβρίου 1843. Ἡ μετάβασις στήν συνταγματική μοναρχία

Η απολυταρχική διακυβέρνηση του Όθωνα, η πτώχευση του ελληνικού Δημοσίου το 1843 και η εκβιαστική τακτική των ξένων δανειστών, συνέτειναν στην επιδείνωση της κοινωνικής και πολιτικής κατάστασης  στη χώρα.

Η στρατιωτική εξέγερση υπό τον συνταγματάρχη Καλλέργη με την προτροπή του Μακρυγιάννη, την ενθάρρυνση των ξένων πρεσβειών και τη συμπόρευση των πολιτικών ηγετών, ανάγκασαν τον Όθωνα να δεχτεί τη συγκρότηση συντακτικής εθνοσυνέλευσης η οποία ψήφισε το Σύνταγμα του 1844.  Συνέχεια

Γιατί τόσο μεγάλες σέ ἔκτασι στρατιωτικές ἀσκήσεις;

Στὴν Ἄπω Ἀνατολὴ πιάστηκαν οἱ  Ῥῶσσοι, οἱ «φίλοι» μας, μὲ ἀσκήσεις. 
Καὶ τὶ ἀσκήσεις…
100.000 ἄνδρες τους ἔλαβαν μέρος…
Μόνοι τους δηλώνουν πὼς αὐτὲς οἱ ἀσκήσεις παρὰ ἦταν μεγάλες σὲ ἔκτασι καὶ σὲ συμμετοχή.
Γιατί; Καί γιατί σέ ὅλον τόν πλανήτη γίνεται τῆς στρατιωτικῆς ἀσκήσεως ὁ χαμός;
Κίνα, ΗΠΑ, Ῥωσσία, Αὐστραλία, Ἰνδία, Ἰαπωνία, Τουρκία, Ἰσραήλ, Γαλλία, Ἰσπανία, Ἀγγλία, Γερμανία… Συνέχεια

Ἡ ἄμυνα τῆς Λευκάδος.

Μία οὐδόλως γνωστὴ πτυχὴ τῆς ἱστορίας μας, ποὺ συνέβῃ λίγα χρόνια πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς ἐπαναστάσεως, ἦτο ἡ ἐπίθεσις ποὺ ἐδέχθῃ ἡ Λευκάδα ἀπὸ τὸν Ἀλῆ πασσᾶ, τὸν Μάϊο τοῦ 1807.
Μεταξὺ τῶν πολλῶν περιοχῶν ποὺ ὁ Ἀλῆ πασσᾶς προσπάθησε νὰ προσαρτήσῃ στὸ μεγάλο του βασίλειον, ἦταν καὶ τὰ Ἑπτάνησα. Ἄλλως τε οἱ κατ’ ἐξακολούθησιν ἐπιθέσεις του στὴν Πρέβεζα καὶ στὴν Πάργα ἀποδεικνύουν πὼς ὀνειρεύετο ἕνα μεγάλο βασίλειο, ἱκανὸ νὰ ἀνατρέψῃ καὶ τὸν ἴδιον τὸν σουλτάνο, μὲ Συνέχεια

Ἡ ἀπελευθέρωσις τῆς Βορείου Ἠπείρου.

Η απελευθέρωση της Β. Ηπείρου

Η μεγάλη στιγμή της απελευθέρωσης φάνηκε να φτάνει οριστικά τον Δεκέμβριο του 1912, όταν ο ελληνικός στρατός ελευθέρωσε την Κορυτσά. Οι Χιμαριώτες υπό τον Σπυρομήλιο είχαν ήδη κερδίσει με επανάσταση την ανεξαρτησία τους. Μέσα σε τρεις μήνες (Μάρτιος 1913) ολόκληρη η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν υπό ελληνική κυριαρχία.
Ήταν η πρώτη φορά ύστερα από πέντε αιώνες που η Βόρειος Ήπειρος βρισκόταν ξανά στην αγκαλιά της πατρίδας και ένας άκρατος ενθουσιασμός επικρατούσε παντού. Γάλλος δημοσιογράφος που παρακολούθησε την υποδοχή του διαδόχου Γεωργίου από τους Βορειοηπειρώτες γράφει: «Επί τρία τέταρτα της ώρας μια απερίγραπτη παρέλαση χιλιάδων ανδρών, γυναικών και παιδιών, οι οποίοι επευφημούν τον πρίγκιπα, ψάλλουν πατριωτικούς ύμνους, κουνούν ζωηρά βενετσιάνικα φαναράκια, σημαίες, μαντίλια, καπέλα, υψώνουν τα χέρια και υποκλίνονται… Επίσης πολυάριθμα είναι τα κόκκινα μουσουλμανικά φέσια. Οι φεσοφόροι αυτοί συμμετέχουν με τον ίδιο ενθουσιασμό κραυγάζοντας «Ζήτω ο Διάδοχος! Ζήτω ο Βασιλεύς Συνέχεια