Ὁ λόγος γιὰ τὸν Ἀπόστολο Γκλέτσο!
Δήμαρχος, ἀλλὰ τί δήμαρχος;
Τὴν ὥρα ποὺὅλοι οἱἄλλοι φοροῦν τὴν γραβατούλα τους καὶ τὸ παίζουν κάποιοι, δήμαρχοι, κλητῆρες καὶ κάθε λογῆς κουδουνισμένα, ὁἈποστόλης πιάνει τσαπί, σφυρί, σκούπα καὶἀλλάζει τὸ σκηνικόν! Συνέχεια
Ἀποστόλη, δὲν εἶναι μόνον ἡ ἀθλία οἰκονομικὴ διαχείρισις τῶν κουδουνισμένων. Οὔτε οἱ ἁρπακτὲς μόνον…
Πρό δεκαπέντε περίπου ἐτῶν, μίαν Κυριακή πρωΐ στό Μοναστηράκι, ἐγώ ἐπάνω σέ μίαν μηχανή, συνοδηγός, καί δίπλα μου ἓνα κυανό ἀουτομπιάνκι (ἐὰν θυμᾶμαι καλά τό χρῶμα φυσικά!)…
Μέσα στό μικρό ὂχημα ἓνας γιγάντιος (ἀναλογικά) τύπος κατέβαζε …γιγάντια καντήλια γιά τό φανάρι πού δέν ἂναβε γρήγορα, γιά τήν κίνησι, γιά τήν πολυκοσμία… Γιά τό ξενύκτι του καί κάτι ἂλλα πού δέν τά θυμᾶμαι!
Ἦταν πάντως ἓνας γιγάντιος τύπος μέ ἓναν γιγάντιο θυμό μέσα σέ ἓνα γιγάντιο ….κουβαδάκι! Πρόσωπο δέν εἶχα δεῖ ἀκόμη, ἀλλά εἶχα ἐκνευρισθεῖ ἢδη ἀρκετά ἀπό τά ὃσα ἒσουρνε γενικῶς σέ θεούς καί δαίμονες.
