Ἡ δομὴ τῆς δημοκρατίας μας εἶναι τέτοια ποὺ ναί, πράγματι, δὲν σοῦ ἀφήνει ἐπιλογὲς νὰ διαφύγῃς, παρὰ μόνον νὰ μείνῃς μέσα στὸ σύστημά της, νὰ τὸ ἀποδεκτῇς πλήρως καί, καταληκτικῶς, ἐφ΄ ὅσον στὴν δημοκρατία, ποὺ -θεωρητικῶς καὶ μόνον- ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψις/ἀπόφασις/ἐντολὴ τῆς πλειοψηφίας, καταντοῦμε ὅλοι μας νὰ εἴμαστε συνεργοὶ τῶν κάθε λογῆς ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων.
Ἡ ψῆφος συνιστᾶ πολλὲς παραδοχὲς καὶ συμβιβασμούς, ἀλλὰ κυρίως τὴν ἀποδοχὴ τοῦ τρόπου (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) «ψηφίσεως» μίας ὁποιασδήποτε μορφῆς διακυβερνήσεως ὡς μὴ ἀμφισβητησίμου. Τὸ ἐὰν βέβαια σήμερα ἄλλο ψηφίζῃς καὶ ἄλλο σοῦ προκύπτει, εἶναι …δευτερεῦον καὶ ἐπουσιῶδες!!!
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: κοινωνία ἀρίστων
Διαχωρισμὸς ἐγκλημάτων σὲ …καλὰ καὶ κακά!!!
Τὶς τελευταῖες ἡμέρες ἔλαβε χώρα μία εύτράπελος κατάστασις μὲ τὸ ζήτημα τῆς φυλακίσεως μίας καθαριστρίας, ἡ ὁποία πλαστογραφώντας τὸ ἀπολυτήριον τῆς Ε’ Δημοτικοῦ σὲ ἀπολυτήριον τῆς Στ’ Δημοτικοῦ, κατέληξε ὄχι μόνον νὰ φυλακισθῇ, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον νὰ διαγραφοῦν καὶ τὰ ἔνσημα εἰκοσαετοῦς ἐργασίας της. Κι ἀν τὶ νὰ φωνάξουμε μόνον γιὰ νὰ ἀρθοῦν αὐτοὶ οἱ ἠλίθιοι περιορισμοί, ποὺ ἀποκλείουν αὐτοὺς ποὺ δὲν ἔχουν μίαν -σχετικῶς- βασικὴ ἐκπαίδευσιν, ἀπὸ θέσεις τέτοιες ποὺ πράγματι θὰ μποροῦσαν νὰ ἀναλάβουν, ἐμεῖς ἀσχολούμεθα μὲ τὸ γιατὶ τὴν ἀπέλυσαν. (Διότι ἐκεῖ κρύβεται ἡ μόνη ἀδικία, ἐπὶ τοῦ πρὸ κειμένου, ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον θέλουμε νὰ δοῦμε τὴν ἀλήθεια κατάματα!!!)
Ἱκανοὶ κι ἀνίκανοι
Ἱκανὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει ἱκανότητες, πολλὲς ἢ λίγες, γιὰ νὰ φέρῃ εἰς πέρας ἕνα ἔργο. Ὑπὸ αὐτὸ τὸ πρίσμα ἔχουμε ἱκανοὺς ἰατρούς, ἱκανοὺς μηχανικούς, ἱκανοὺς διδασκάλους καὶ οὔτω καθ’ ἐξῆς…
Ἀνίκανος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὶς ἱκανότητες ἄλλων, στερούμενος ἰδίων ἱκανοτήτων. Πρὸς τοῦτον λοιπὸν οὐδεὶς ἀδαὴς περὶ τῶν ἰατρικῶν δύναται νὰ θεραπεύσῃ ἀσθένειες, ἐνᾦ ἐξαρτᾶται ἀπολύτως ἀπὸ τὶς ἰατρικὲς γνώσεις ἱκανῶν ἰατρῶν.
Συνέχεια
Γνῶσις, ἀρετὴ κι ὀμορφιὰ τῶν ἀρχόντων διαμορφώνουν τὴν Πολιτεία
«Ὁ Πλάτων γνωρίζει ὅτι ἡ κατάστασις ποὺ διαμορφώνεται σὲ ἕνα κράτος εἶναι συνάρτησις τοῦ ἤθους: τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς δικαιοσύνης πρωτίστως τῶν ἀρχόντων (ἀφοῦ τελικὰ μόόον ἀτομικὰ προσδιορισμένοι ἄνθρωποι ἄρχουν καὶ ὄχι «οἱ νόμοι» ἢ «οἱ ἰδέες» ἢ «ὁ λαός») ἀλλὰ καὶ τῆς ἠθικῆς οὐσίας ποὺ θὰ ὑπάρχη στοὺς ἀρχομένους.
Χρησιμότης (ἢ ὄχι) τῶν παρελάσεων καὶ σχέσις αὐτῶν μὲ τὴν …ἀριστεία!!!
Τὰ ἔχουμε ξαναπῇ, ἀλλὰ ὁρισμένοι εἶστε ἀνεπίδεκτοι μαθήσεως καὶ ἡ ἐπανάληψις, ὡς γνωστόν, εἶναι μήτηρ μαθήσεως.
Σὰν ἀρχή, ἀνεξαρτήτως τοῦ τὶ ὑποστηρίζουν οἱ διάφοροι κάπωστέτοιοι… ἡ ἐκκλησία, ὁ στρατὸς καὶ τὰ μπουρδέλα εἶναι τὰ παλαιότερα μαγαζιά, τὰ ῥίτσουαλ, τὰ τυπικὰ καὶ οὕτω καθεξῆς, ποὺ χρησιμοποιοῦν. Εἶναι οἱ κωδικοποιημένοι νόμοι χιλιάδων ἐτῶν παρατηρήσεως καὶ ἐφαρμογῆς.
Πᾶμε λοιπὸν στὸ θέμα παρέλασις… Συνέχεια
Θέλω πίσω τὴν ζωή μου…
…καὶ τὴν Ἐλευθερία μου…
Καὶ τὸ δικαίωμα τῆς αὐτοδιαχειρίσεώς μου…
Καὶ τὴν Πατρίδα μου…
Μὰ ὅλα αὐτὰ γιὰ νὰ τὰ ἀποκτήσω, ἐκτὸς ἀπὸ ἀγῶνες, ἀπαιτεῖται πρωτίστως νὰ εἶμαι ἐγὼ ἰκανὴ κι ἀξία καὶ πρόθυμη νὰ ἀλλάξω τὰ πάντα σὲ ἐμέναν. Νὰ ἀναλωθῶ, ὅσο χρειάζεται, πρὸ κειμένου νὰ ξαναμάθω τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Νὰ παραιτηθῶ ἀπὸ τὴν ἀνάγκη μου ἐλέγχου τῶν ἄλλων. Νὰ κατακτήσω τὸ δικαίωμα τῆς αὐτογνωσίας καὶ τὴν ὑποχρέωσιν τοῦ σεβασμοῦ/ἀλληλοσεβασμοῦ. Συνέχεια