Ὅσο ἐμεῖς σκύβουμε, διαρκῶς καὶ περισσότερο, τόσο περισσότερο οἱ μπότες τῶν δυναστῶν μας θὰ μᾶς συνθλίβουν. Ὅσο ἐμεῖς προσαρμοζόμεθα σὲ νέα, διαρκῶς στενότερα, ὅρια, τόσο αὐτὰ διαρκῶς θὰ στενεύουν. Κι ὅσο ἐμεῖς σιωποῦμε ἀπὸ φόβο, τόσο αὐτὸς ὁ φόβος θὰ πολλαπλασιάζεται μὲ ὅλους τοὺς τρόπους.
Δυστυχία μας ἐὰν ἀναμένουμε ὅλες τὶς παγκόσμιες ἑορτὲς γιὰ νὰ θυμηθοῦμε κάτι, ποὺ ὀφείλαμε κάθε στιγμὴ νὰ ἔχουμε ζωντανὸ στὴν ζωή μας. Δυστυχία μας ἐὰν ἀπαιτεῖται νὰ …προγραμματιζόμεθα γιὰ τὸ ἐὰν θὰ ἑορτάσουμε τὰ αὐτονόητα. Ἡμέρα παιδιοῦ, μητέρας, πατέρα, λουλουδιοῦ, χαλβᾶ, τραπεζίτου…
Ἢ νὰ πολεμήσουμε ἢ νὰ προσκυνήσουμε.
Ἡ ἀναζήτησις Ἐλευθέρων Ἀνθρώπων εἶναι μία ἐνστικτώδης κίνησις ποὺ ἐπαναλαμβάνει κάθε συνάνθρωπός μας, ὅπου κι ἐὰν εὑρίσκεται. Ἴσως νὰ διαβιῇ, νὰ συναναστρέφεται καὶ νὰ ἐργάζεται σὲ ὅλην τὴν ζωή του, ὁ κάθε ἄνθρωπος, μὲ προσκυνημένους, ἀλλὰ ὅταν κι ὅποτε θὰ συναντήση κάποιους Ἐλευθέρους, τοὺς πλησιάζει μὲ τρόπο τέτοιον, ὥστὲ νὰ μπορέσῃ νὰ γευθῇ κάτι ἀπὸ … Συνέχεια
Στὴν ζωὴ ὅλων μας ἔρχεται ἡ στιγμὴ ποὺ καταλαβαίνουμε ὅτι τὸ φωτοστέφανο τῆς ἀποδοχῆς, ποὺ οἱ ἄνθρωποι τοποθετοῦν ἐπάνω ἀπὸ τὰ κεφάλια μας, εὔκολα μπορεῖ νὰ μεταστραφῇ σὲ θηλιὰ τῆς ἐπικρίσεως καὶ τότε, αὐτὸ
…εἶναι πλέον τὸ νὰ ξέρουμε ὄχι μόνον τὸ ποιὸς εἶναι ὁ πραγματικός μας ἐχθρός, ἀλλὰ καὶ τὸ γιατὶ τὸν πολεμοῦμε.
