Κι ἔτσι ἁπλᾶ ἐλευθερώνεσαι…
σκίζεις σὰν βέλος τὸν ἀέρα…
μένω μόνο νὰ θυμᾶμαι… γκρίζες εἰκόνες… ἀρχαίους κλιβάνους…
σὰν νὰ ἤθελες τὸν πόνο νὰ ἐξαγνήσῃς… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Λόγος
Τὸ Παράθυρο
Βρῆκες τὸν καιρὸ γιὰ νὰ στηρίξῃς
τὸ πρόσωπό σου ἐνάντια στὸν βοριά.
Φῦγε ἀπ᾿ τὸ παράθυρο
ἡ φωνὴ ἀληθοεπὴς
ἢ ῥόγχος τοῦ χειμῶνος· ἐκρήξεις Συνέχεια
Θυσία
Τὸ μυτερό σου τὸ σκουφί,
Μίδ᾿ ἀπ᾿ τὴν ἄτριχη κορφὴ
πέτα κάτω
καὶ φέρε ἀπ᾿ τὸ χλωρὸ τ᾿ ἀχούρι
τὸ διχρονίτικο γαϊδούρι
τὸ βαρβάτο!
Ποὺ λάμπ᾿ ἡ πέτσα του γυαλὶ
καὶ κανεὶς δὲν τὸ καβαλλεῖ
καὶ τὴν νιότη Συνέχεια
Ἱερὰ Ἑλλὰς
Τέκος Θεοῦ εἶ ὦ Ἑλλάς,σοφίας θυγάτηρ,
ἀνδρείαν μεδέουσα,
φρονεῖν καὶ λέγειν ἄρειον
διδοίης μοι.
Ἀναμονή…
Ἡ ἄσφαλτος ζεστὴ σὰν κτυπημένο κόκκινο μάγουλο
-Μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπὸ ντροπή-
Ἡ ἀναμονή
Οἱ ταξειδιάρηδες ἔρωτες ἐπιβάτες στὸ πλοῖο τῆς γραμμῆς Συνέχεια
