Οἱ πολεμοκάπηλοι ἔχουν περιβαλλοντικές εὐαισθησίες;

Eτοιμάζεται πόλεμος με το Ιράν καλοκαιριάτικα με σκοπό την άνοδο της τιμής του πετρελαίου.
Η σημερινή επίθεση σε δύο τάνκερ στα ανοικτά του Ομάν δεν έγινε από το Ιράν, αλλά από κάποια χώρα της περιοχής, που συνεργάζεται με τις ΗΠΑ.

Πώς προκύπτει όμως αυτό;

Συνέχεια

Ξέμεινε ἀπό προπαγανδιστικά μέσα ὁ ΣΥΡΙΖΑ;

Εἶναι ὑπερβολικὸ γιὰ τὸν ΣΥΡΙΖΑ νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι δὲν διέθετε μέσα μαζικῆς ἐνημερώσεως.
Τὰ τελευταία εἰκοσιτετράωρα πρὶν τὶς ἐκλογὲς σταμάτησα ἕνα μποϋκοτὰζ τριῶν τοὐλάχιστον ἐτῶν καὶ παρηκολούθησα ἐπισταμένως τὶς ἐκπομπὲς τοῦ Ὀπεν, τοῦ Στάρ, τοῦ Ἀντένα καὶ τοῦ Ἄλφα, ποὺ ἦσαν ἐξαιρετικὰ φιλοκυβερνητικές. Συνέχεια

Ποτὲ πιὰ φασισμὸς στὴν χώρα τοῦ Ἡλίου!!!

Ἐλπίζουμε ὅσοι ἀκόμα νοιώθουμε Ἕλληνες καὶ ἀγαπᾶμε αὐτὴν τὴν χώρα τῆς Ὀμορφιᾶς καὶ τῶν διαρκῶν ἀγώνων γιὰ τὴν Ἐλευθερία, πὼς ἡ σημερινὴ ἀποφρὰς ἐπέτειος τῆς χούντας τῶν συνταγματαρχῶν, τῆς 21ης Ἀπριλίου 1967, δὲν θὰ βρῆ ἀντίστοιχη ἡμέρα στὸ μέλλον….

Ποτὲ πιὰ φασισμὸς στὴν χώρα τοῦ Ἡλίου!!! Συνέχεια

Λύονται καὶ δὲν κόβονται οἱ Γόρδιοι δεσμοί…

Διατὶ ἐὰν κοποῦν τὸ πρόβλημα παραμένει καὶ θὰ ἐπανεμφανισθῆ κάποτε, σὲ χειροτέρα μορφὴ καὶ πολὺ μεγαλύτερο. Ὅπως τώρα…
Κι ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς βλέπουμε, ὡς συνήθως, μόνον μέρος τοῦ προβλήματος…

Συνέχεια

Ἕνα γέλιο θά τούς θάψη; …ἤ μήπως ὄχι;

Στὸ «Ὑψηλὸ ἀντικείμενο τῆς ἰδεολογίας» ὁ Ζίζεκ ἀσκεῖ κριτικὴ στὸ πασίγνωστο «Ὄνομα τοῦ Ῥόδου» τοῦ Οὐμπέρτο Ἔκο καὶ τὴν ἀφελῆ φιλελέφτ ἰδεολογία του. Ἡ βασικὴ θέσις τοῦ Ῥόδου εἶναι γνωστή: πηγὴ τῆς τυραννίας καὶ τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ εἶναι ἡ δογματικὴ προσκόλλησις στὸ ἐπίσημο γράμμα, ἡ ἔλλειψις γέλιου καὶ εἰρωνικῆς ἀποστασιοποιήσεως· ἡ ὑπερβολικὴ δέσμευσις στὸ Καλὸ μπορεῖ νὰ ἐπιφέρῃ τὸ μεγαλύτερο Κακό, μία πιασάρικη ἀντιστροφὴ ποὺ ἔχει ἐκλαϊκεύση ἕνας ἄλλος σοσιαλφιλελὲ σελεμπριτοφιλόσοφος, ὁ Τζβετᾶν Τοντόροφ. Συνέχεια

Χρήσιμοι ἤ περιττοί χαραμοφάηδες;

Σὲ μία γελοιογραφία τοῦ Δημήτρη Χαντζοπούλου ἀπὸ τὶς ἀρχὲς τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως, δύο φιγοῦρες, ποὺ ἀπὸ τὰ λόγια τους συμπεραίνουμε ὅτι πρόκειται γιὰ δημοσίους ὑπαλλήλους, συνομιλοῦν γιὰ τὸ φλέγον (τότε) θέμα τῆς ἐπικειμένου ἀξιολογήσεως στὸ Δημόσιο. Εἶναι ἀραχτοὶ στὶς καρέκλες τους, τὰ πόδια ἁπλωμένα νὰ ἀναπαύονται σὲ ἄλλες καρέκλες. Λέει ὁ ἕνας: «φοβᾶμαι τώρα μὲ τὴν ἀξιολόγηση μήπως μᾶς βγάλουν ἀχρήστους». Καὶ ἀπαντᾶ ὁ ἄλλος: «Αὐτὸ δὲν εἶναι τίποτα· ἐγὼ φοβᾶμαι μήπως ἀξιολογηθοῦμε καὶ εὑρεθοῦμε ἱκανοί».

Συνέχεια