Ἐκ τοῦ ῥήματος Μέδομαι: φροντίζω, προστατεύω, καθὼς ἦτο (πρὸ τῆς μεταμορφώσεώς της σὲ τέρας) Ἱέρεια τοῦ ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς, τὸν ὁποῖον κι ἐφρόντιζε.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐτυμολογία
Λέγοντας «Κύπρος» νὰ ξέρουμε τὶ ἐννοοῦμε (β)
Κύπρος:
Ἡ Νῆσος τῆς Ἀφροδίτης, τῆς θεᾶς τοῦ Ἔρωτος, Ἴδιον (ἰδιότης, γνώρισμα) τῆς ὁποίας εἶναι νὰ πρός-πορίζῃ τὴν κύησιν (ἐν – κυμοσύνη)!!! Συνέχεια
Ἔρως
Ἔρως:
Ὁ Πλάτων ἐτυμολογεῖ τὸν Ἔρωτα παρὰ τῷ ῥῆμᾳ Ἔλω (συλλαμβάνω).
Ἕλως καὶ Ἔρως (διὰ τῆς συνήθους τροπῆς τοῦ Λάμβδα σὲ ῥό, ἀδελφὸς καὶ ἀρερφός), συλλαμβάνονται οἱ πάντες ὑπ΄ αὐτοῦ… Συνέχεια
Γαλὴ καὶ κύνας
Αἴλουρος: παρὰ τὸ αἰολεῖν (κινεῖ ὁρμητικὰ) καὶ ἀνάγειν (ἀνακινεῖ) τὴν οὐρά!!!
Αἰολεῖν: Ἀεὶ (πάντοτε) + εἴλω – ἴλλω (ὠθῶ, συνωθῶ, κινῶ), ἐξ οὖ καὶ Αἴολος. Συνέχεια
Ἄθλοι τοῦ ἀθλίου
Ἄθλιος:
«Ὁ ταλαίπωρος, παρὰ τὸ ἄθλειν, τὸ ἀγωνίζεσθαι, ὃ ἐστι κακοπαθεῖν».
Αὐτὸς δηλαδὴ ποὺ ἔχει ὑποστῆ κακουχίες, ποὺ ἔχει διαπράξη ἄθλους. Συνέχεια
Θεὸς
Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως Θεὸς
Παρὰ τὸ ῥῆμα Θέω=τρέχω
«εἰς ὅν πάντες τρέχομεν»
(Εἰς τὸν ὁποῖον οἱ πάντες προστρέχουμε) Συνέχεια