Α. Μέχρι τοὺς χρόνους τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου οἱ ἀριθμοὶ ἐγράφοντο ὁλογράφως: εἷς μία ἕν, δύω, τρεῖς τρία, κ.οκ. Τὰ μέχρι τοῦ 100 ἀπόλυτα καὶ τακτικὰ ἀριθμητικά, τὰ ὁποῖα ὑπολείπονταν τῆς ἑπομένης δεκάδας κατὰ μία ἢ δύο μονάδες, δηλώνονταν περιφραστικὰ μὲ τὴ μετοχὴ δέων/δέουσα/δέον, δέοντες/δέουσαι/δέοντα (28= δυοῖν δέοντα τριάκοντα, 49= ἑνὸς δέων πεντηκοστός). Μόνο οἱ Ἀθηναῖοι εἶχαν ἐπινοήσει καὶ ἐφάρμοζαν ἀριθμητικὸ διὰ συμβόλων σύστημα ἀπὸ τὰ ἀρχικὰ τῶν γραμμάτων τῶν ἀριθμῶν ὡς κάτωθι: Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐτυμολογία
Εὐλογία. (ἀναδημοσίευσις)
Τί σημαίνει ἡ λέξις εὐλογία;
Μὰ φυσικὰ εὐλογία σημαίνει: ὁ καλὸς (=εὔ) λόγος.
Μὰ ὅταν λέμε «καλὸς λόγος», καλὸ θὰ ἦταν νὰ γνωρίζαμε καὶ τὸ τὶ ἀκριβῶς ἐννοοῦμε. Συνέχεια
Ἰσοκράτους Πανηγυρικὸς, τὰ «ῥατσιστικά» του ἀποσπάσματα! (ἀναδημοσίευσις)
Γιὰ ὅσους κατὰ καιροὺς χρησιμοποιοῦν δολίως κι ἄνευ (πραγματικῆς) γνώσεως τὸν Ἰσοκρατικὸ λόγο, λαμβάνω σήμερα τό θάῤῥος νὰ τοὺς φέρω ἕνα γενναῖο ἀπόσπασμα. Λέγω γενναῖο, διότι γνωρίζω πώς μετὰ βίας θὰ καταφέρουν νὰ ἀναγνώσουν τὶς λιγοστὲς γραμμοῦλες ποὺ ὀφείλουν νὰ ἀναγνώσουν(!!!!) πρὸ κειμένου νὰ μὴν λὲν τὶς ἀνοησίες ποὺ παπαγαλίζουν!!!
Γάττα
Ἐπ’ εὐκαιρίᾳ τῆς ἡμέρας τῶν ζῴων…
Μέδουσα
Ἐκ τοῦ ῥήματος Μέδομαι: φροντίζω, προστατεύω, καθὼς ἦτο (πρὸ τῆς μεταμορφώσεώς της σὲ τέρας) Ἱέρεια τοῦ ναοῦ τῆς Ἀθηνᾶς, τὸν ὁποῖον κι ἐφρόντιζε. Συνέχεια
Λέγοντας «Κύπρος» νὰ ξέρουμε τὶ ἐννοοῦμε (β)
Κύπρος:
Ἡ Νῆσος τῆς Ἀφροδίτης, τῆς θεᾶς τοῦ Ἔρωτος, Ἴδιον (ἰδιότης, γνώρισμα) τῆς ὁποίας εἶναι νὰ πρός-πορίζῃ τὴν κύησιν (ἐν – κυμοσύνη)!!! Συνέχεια