«Πασῶν τῶν τεχνῶν ἀναγκαιοτέρα ἡ γεωργική», έγραφε ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος.
Στον Ευρυτάνα τούτο επέβαλε η πενία κι η πείνα και το ένστικτο της επιβοώσεως.
Ο παλαιός γεωργός δεν ήταν σαν τον σημερινό εργαζόμενο. Στο χωράφι «στουμπιόταν» από φυλακής πρωίας μέχρι νυκτός και για το χωράφι προσευχόταν «ὑπὲρ εὐφορίας τῶν καρπῶν τῆς γῆς».
Ο ηρωισμός του Ευρυτάνα δεν ανεδεικνύετο, όταν πολεμούσε τον κατακτητή, που επιβουλεύετο την ελευθερία του, αλλά όταν ξεχέρσωνε (ξεστρεμάτιζε, όπως έλεγε) τα κράκουρα για να τα κάνει χωράφια. Όπου υπήρχαν βράχοι και χώμα, ξερίζωνε τις πέτρες κι έμενε το χώμα. Όπου όμως υπήρχε καθαρός βράχος και χρειαζόταν οπωσδήποτε χωράφι ή κήπο, τότε κουβαλούσε το χώμα από αλλού.
Συνέχεια