«Κάθε πρωΐ ποὺ σηκώνω τὴν τσάντα τοῦ γιοῦ μου, νοιώθω σὰν νὰ σηκώνω μαζύ της τὴν ἀδυναμία μας γιὰ τὸ καλλίτερο».

«Ἀπεμόνωσα» μίαν φράσι, ἀπὸ ἕνα κείμενον, γιὰ νὰ σταθῶ μία στιγμούλα καὶ νὰ τὴν σκεφθῶ…
Κάθε πρωΐ λοιπόν, ποὺ σηκώνει τὴν τσάντα τοῦ παιδιοῦ της, νοιώθει πὼς μαζύ της σηκώνει τὶς ἀδυναμίες μας…
Σωστό… Πέρα ὡς πέρα…
Δεκάδες ἄχρηστα βιβλία, σὲ σχολικὲς τσάντες, μικρῶν παιδιῶν, ποὺ ἀκόμη κι ὅταν ἀνοίγουν, τὸ μόνον ποὺ προσφέρουν εἶναι ἀποχαύνωσις!!!
Ἀδημονῶ, κυριολεκτικῶς, γιὰ ἐκείνην τὴν εὐλογημένη στιγμή, ποὺ σύστημα παιδείας δὲν θὰ ὑπάρχῃ…
Συνέχεια

Εἶναι τό βιβλίο πράγματι τό καλλίτερο δῶρο;

Γιὰ ἐμέναν προσωπικά, ναί. Φροντίζω πάντα νὰ προσφέρω βιβλία στοὺς φίλους μου, ἀλλὰ ὑπῆρξαν καὶ στιγμὲς ποὺ τὴν …ἐπάτησα.
Κάποτε, σὲ μίαν ἐπίσκεψι σὲ συγγενικό μου σπίτι, ποὺ δὲν εἶχαν καὶ τόση ἀγάπη πρὸς τὸ διάβασμα, προσέφερα ἕνα πολὺ σημαντικὸ βιβλίο.
Ξέρετε τί ἔπαθα; Μόνον ποὺ δὲν μοῦ τὸ ἐπέταξαν στὸ κεφάλι. Γιὰ τοὐλάχιστον δεκαπέντε λεπτὰ ἐμουρμούριζαν οἱ οἰκοδεσπότες, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ἠλίθιο δῶρο μου.
Δὲν τοὺς ἐνδιέφερε τὸ θέμα τοῦ βιβλίου. Τοὺς ἐνοχλοῦσε ποὺ ἦταν βιβλίο. Βιβλία στὸ σπίτι τους δὲν χωροῦσαν. Συνέχεια

Πετᾶ, πετᾶ ὁ ἐλέφας!

Λύκοι, σκύλοι, ποντικοὶ καὶ πάπιες! Ἀκριβῶς ὅπως στὴν Φύσιν!!!

Σήμερα θ κάνω μίαν μεγάλη ναδρομή.
Θ γυρίσω ρκετ χρόνια πίσω, τότε πο τ παιδι τς φίλης μου τς Βασιλικς σαν μικρ κι βλεπαν συχν ταινίες παιδικς στν τηλεόρασιν. Τότε πο ἐπασκίζαμε ν εὕρουμε λίγον χρόνο, μέσα π τς πολλς  ποχρεώσεις μας, γι ν μπορέσουμε ν συζητήσουμε. κενες λοιπν τς φορς ναβε κα τηλεόρασις!!! 
γκληματικόν; 
Σαφς! λλ τόσα ἐξέραμε κα τόσα ἐκάμαμε! Συνέχεια

Πήγαινε νὰ δῇς τηλεόρασι!

Λύσις, γιὰ τοὺς περισσοτέρους γονεῖς πλέον!
Τηλεόρασις!
Διαφημίσεις, σειρὲς ποὺ οὔτε ξέρουν τὸ τί θέλουν νὰ παρουσιάσουν, ταινίες ποὺ προπαγανδίζουν ὅλες τὶς ἀσυναρτησίες τοῦ κάθε κρατοῦντος…
Λύσις, ἀλλά τί λύσις;

Συνέχεια

Παιδική κακοποίησις;

Τί εἶναι;
Μόνον τό νά κτυπήσῃς ἕνα παιδί; Ἤ νά τοῦ ἀσκήσῃς βία σωματική γενικῶς;
Δέν εἶναι κάτι ἄλλο;
Θυμᾶμαι λοιπὸν τὴν γιαγιά μου νὰ λέῃ γιὰ κάποιον μπαμπούλα. Ἤ γιὰ τὸν λύκο. Ἤ γιὰ τὸν μουλαρᾶ…
Γενικῶς θυμᾶμαι τὴν γιαγιά μου νὰ μᾶς τρομοκρατῇ μὲ διαφόρους τρόπους κι ὅταν αὐτοὶ δὲν ἔπιαναν τότε ἐπεστράτευε ἄλλα μέσα, ἰσχυρότερα καὶ ἰκανότερα νὰ μᾶς …πείσουν. Θεοί, ἅγιοι, ἁγίες… Θὰ καιγόμασταν στὴν κόλασι, θὰ μᾶς ἔκαιγε ὁ θεός, θὰ μᾶς ἔπαιρνε ὁ θεὸς τὴν μάννα μας…
Ἀλήθεια, τί στό καλό θρησκεία τῆς ἀγάπης ἦταν αὐτή πού οἱ πιστοί της ἀσκοῦσαν τόσην τρομοκρατία στά παιδιά; Ἔ;

Συνέχεια