Λίγες σκέψεις γιὰ τὰ 99 χρόνια τοῦ Μητσοτάκη

Λίγες λέξεις, ὅσον ἀφορᾶ στὸν θάνατο τοῦ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ποὺ ἔφυγε στὴν σημαδιακὴ ἡλικία τῶν 99 ἐτῶν.

Τὰ 99 ἐτῶν συμβόλαια μισθώσεως, εἶναι μία διεθνὴς πρακτικὴ «μισθώσεως καὶ ἀξιοποιήσεως τῆς γῆς», στὴν παγκόσμια νομοθεσία. Τὰ λεγόμενα «statutes», ποὺ ἕλκουν τὴν καταγωγή τους ἀπὸ τὶς χῶρες τοῦ Κοινοδικαίου, δῆλα δὴ κυρίως ἀπὸ τὴν Ἀγγλία καὶ τὴν Ἀμερική. Συνέχεια

Δημοσίου χρέους μητσοτακικὴ συνεισφορὰ

Καὶ γιὰ νὰ μὴ ξεχνᾶμε τὴν συνεισφορὰ τοῦ Μητσοτάκη σὲ δημόσιο χρέος στὸν τόπο.

Ἐπὶ τῆς μικρῆς σὲ διάρκεια διακυβερνήσεώς του (90-93), τὸ χρέος πῆρε τέτοια κάθετα αὐξητικὴ ῥοπή, ὅσο ἐπὶ οὐδενὸς ἄλλου.
Σχεδὸν ἐδιπλασίασε τὸν δανεισμὸ τοῦ «σιδερένιου». Συνέχεια

Θρῆνος γιά τόν χαμό τοῦ Μητσοτάκη;

Ἔφυγε γιά πάντα ὁ Μητσοτάκης;;;;;

Ὄχι…!!!

Ἂν κυττάξετε τριγύρω, κοντὰ ἢ μακρυά, θὰ δεῖτε ὅτι ὅλοι αὐτοὶ ποὺ ὑβρίζετε εἶναι σπόροι του. Εἶναι ὅλοι τους πολιτικὰ τέκνα του.
Ὅλων τῶν κομμάτων.

Ὁ Κώστας Μητσοτάκης θὰ παραμείνη βρυκόλαξ στὴν αἰωνιότητα. Συνέχεια

Θά χάναμε τόν Παπαδήμ(ι)ο;

Ὁ ἕνας ἐκ τῶν ἀρκετῶν τραπεζιτῶν – πρωθυπουργῶν* μας, ποὺ ἐτίμησε δεόντως καὶ μὲ περίσσεια σιωπή, ἀφοσίωσιν, προσήλωσιν τὸ σεβαστό, ἀξιότιμον καὶ ὑπὲρ ἄνω ὅλων ἀξίωμα τοῦ πρωθυπουργοῦ – τραπεζίτου, ὁ μέγιστος λουκᾶς παπαδήμ(ι)ος, ἐπισήμως πάντα, ἔπεσε θῦμα τρομοκρατικῆς ἐνεργείας.
Τὸ ἰατρικὸ ἀνακοινωθὲν ἀναφέρει κάτι …ψιλὲς ποὺ ἅρπαξε, ἔτσι, στὸ πόδι…

Συνέχεια

Διαχρονικὲς προδοσίες

Οἱ προδόσιες διὰ μέσου τῶν αἰώνων

Ἤταν φθινόπωρο τοῦ 1991 ὅταν ἐκτύπησε τὸ τηλέφωνο τοῦ πρωθυπουργοῦ Κώστα Μητσοτάκη. Ἦταν ὁ Σέρβος πρόεδρος καὶ φίλος τῆς χώρας μας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ποὺ καλοῦσε τὸν Μητσοτάκη νὰ στείλῃ μία ὑποτυπώδη στρατιωτικὴ δύναμη στὰ Σκόπια, παράλληλα μὲ τὴν Σερβικὴ καὶ νὰ μοιράσουν τὸ γειτονικὸ κρατίδιο στὴν γραμμὴ Kicevo – Stroumica. Ἔτσι μὲ τὸν τρόπο αὐτὸν οἱ δύο χῶρες θὰ εἶχαν κοινὰ σύνορα. Συνέχεια

Θὰ εἴχαμε μεταπολίτευσιν ἐάν…

…εἶχαν πετάξη ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὶς μάσκες τους τὰ γνωστά μας σαπρόφυτα.
Καὶ θὰ εἴχαμε μεταπολίτευσιν ἀκόμη καὶ σήμερα, πραγματική, διότι ἐμεῖς ἀκόμη θὰ ζούσαμε τὸν  …μῦθο μας, ἐφ΄ ὅσον δὲν θὰ ἀπαιτεῖτο μισὸς αἰὼν ἀκόμη γιὰ νὰ δοῦμε κατάματα τὸ ποιοὶ εἶναι οἱ πραγματικοί μας …«ἡγέτες»!!! Συνέχεια